Του Λάρκου Λάρκου
Τι μπορεί να είναι το 2018 σε παγκόσμιο επίπεδο; Μάλλον μια χρονιά αβεβαιότητας. Το 2017 μεταφέρει στις πλάτες του βαρύ φορτίο για το νέο έτος, 2018. Το δεσμεύει σε υψηλό βαθμό, καθώς η κορυφαία εξέλιξη για το 2017, υπήρξε η ανάληψη της εξουσίας στις ΗΠΑ από τον Ν. Τραμπ. Με την οπισθοδρόμηση των ΗΠΑ στον απομονωτισμό με το πρόσχημα «η Αμερική πρώτα», με την καθόλου επικοινωνία ΗΠΑ-ΕΕ, καθώς και με την ολοένα και πιο παράξενη σχέση ΗΠΑ-Ρωσίας, όλα μπαίνουν σε νέο, εξαιρετικά ρευστό σκηνικό.
Ως κύριο αποτέλεσμα της μεταστροφής των ΗΠΑ βλέπω, κυρίως, την αδυναμία συντονισμού ισχυρών παικτών για επίλυση διεθνών διενέξεων όπως έγινε με το Ιράν το 2015. Είδα την επιτυχή κατάληξη της συμφωνίας για το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν ως ένα νέο μοντέλο επίλυσης διεθνών προβλημάτων: σε συνεργασία οι ΗΠΑ, η Ρωσία, η Κίνα, η Γαλλία, η Βρετανία, με την προσθήκη της Γερμανίας, συν ΟΗΕ, ΕΕ! Το μοντέλο «6, συν 2» έδινε περισσότερες ελπίδες στην μάχη για την παγκόσμια ειρήνη και ασφάλεια. Τώρα ο Τραμπ, εκ προθέσεως, αποσταθεροποιεί ένα τρόπο που υποσχόταν περισσότερα.
Στην ΕΕ οι προκλήσεις για το 2018 έχουν ως πηγή προέλευσής τους τον πρόεδρο Γιούνκερ. Σύμφωνα με το ηλ. «Βήμα» «οι τρεις πυλώνες του σχεδίου Γιούνκερ είναι η δημιουργία του Ευρωπαϊκού Νομισματικού Ταμείου (που οδηγεί σε de facto απομάκρυνση του ΔΝΤ από τον ευρωπαϊκό χώρο), η ολοκλήρωση της τραπεζικής ένωσης με εγγυημένο το 100% των καταθέσεων και ο θεσμός του υπουργού Οικονομικών της ευρωζώνης, που θα είναι ταυτόχρονα πρόεδρος του Εurogroup και αντιπρόεδρος της Κομισιόν.
Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο στη Metarithmisi.gr.
