Της Αλίκης Χατζή
H κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα έχει καταφέρει όλα τα απίθανα - εκτός από αυτά που επαγγέλλεται! Κατάφερε να αντιστρέψει την πραγματικότητα, να καταργήσει την στοιχειώδη λογική, να κάνει τη νύχτα μέρα, να κατακτήσει την πιο ψηλή κορυφή του παγκόσμιου λαϊκισμού, με δυο λόγια να αναγάγει την αποτυχία σε υψηλή επιστήμη.
Ένα ακόμα «αφήγημα» χωρίς περιεχόμενο είναι και η περίφημη «δίκαιη ανάπτυξη» την οποία ο πρωθυπουργός εμφάνισε ως άλλη μία νίκη της κυβέρνησης. Μιλώντας σε εκδήλωση του ΣΒΕΕ στην Θεσσαλονίκη ανακοίνωσε ότι τον Ιούλιο, δημιουργήθηκαν 263.000 νέες θέσεις εργασίας … αριθμός ρεκόρ 16ετίας (!) ότι οι άμεσες ξένες επενδύσεις το 2016 άγγιξαν υψηλό επταετίας και ότι έχουμε κατακτήσει μία από τις πρώτες θέσεις στην απορροφητικότητα του ΕΣΠΑ. Αλλά ας το ξεπεράσουμε αυτό, έχοντας συνηθίσει πλέον να υπερπηδούμε τα Ιμαλάϊα των κυβερνητικών αυταπατών και ψευδών.
Αυτό στο οποίο θα σταθούμε διότι ξεπερνά εκείνο το όριο ανοχής και αντοχής της πολιτικής υποκρισίας, του πολιτικού αμοραλισμού και του άμετρου πόθου για εξουσία, είναι η δήλωση του Αλέξη Τσίπρα ότι η κυβέρνηση του «παρέλαβε την χώρα του Grexit» και την πέρασε σε «διαφορετική εποχή» : « Η Ελλάδα με σταθερά βήματα αλλάζει και η διεθνής κοινότητα αναγνωρίζει αυτή την αλλαγή της χώρας…».
Η επιλογή του πρωθυπουργού να αντιστρέψει την πραγματικότητα, δείχνοντας ως ένοχους για την παραλίγο έξοδο της χώρας από το ευρώ το 2015, τους μέχρι χθες «γερμανοτσολιάδες» και «υπηρέτες των τραπεζιτών», «ευρωλιγούρηδες», δεν μπορεί να λογιστεί ως μια πολιτική αστοχία. Μας εκτρέπει, φίλους και μη, από την κανονικότητα, από το μέτρο, όσο κι αν αυτό έχει γίνει λάστιχο που φέρνει δυο φορές βόλτα την υδρόγειο.
Λίγο πολύ όλοι γνωρίζουμε πλέον ότι το πρώτο εξάμηνο του 2015 με εντολή Τσίπρα, μια επίλεκτη ομάδα επεξεργαζόταν με απόλυτη μυστικότητα ένα σχέδιο Β το οποίο προέβλεπε: να κηρυχθεί η χώρα σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης, να εθνικοποιηθεί η Τράπεζα της Ελλάδας, να ανακεφαλαιοποιηθούν οι τράπεζες με βάση τη Νέα Δραχμή, να προβούν σε κεφαλαιακούς ελέγχους, να πληρώνονται μισθοί και συντάξεις με υποσχετικές, να επιστρατευθούν οι δημόσιοι υπάλληλοι και αλλά ωραία…. που παραπέμπουν ευθέως σε δικτατορίες Λατινικής Αμερικής και εικόνες Βενεζουέλας. Αυτά αποκάλυψαν ο Βαρουφάκης και οι ξένοι συνεργάτες του στο Υπουργείο που του ανέθεσε ο πρωθυπουργός.
Μόνο μέσα σ' αυτό το κλίμα απόλυτης παρακμής θα μπορούσε να υπάρξει μια κυβέρνηση της ριζοσπαστικής Αριστεράς, όπως την φαντάζεται ο ΣΥΡΙΖΑ, μια κυβέρνηση της μισαλλοδοξίας που βάσισε την ύπαρξή της στον εθνικό διχασμό τον οποίο πυροδοτούσε μέσα από μια ακραία εμφυλιοπολεμική ρητορική. Όλοι θυμόμαστε τον διχαστικό πρωθυπουργικό λόγο παραμονές του γελοίου δημοψηφίσματος: «αυτοί ή εμείς» - και αλλά πολλά ανάξια και ανεκδιήγητα…
Το γεγονός ότι ενώ επιβεβαιώθηκε η πρόθεση ενός πραξικοπήματος, το θέμα πέρασε στο «ντούκου», είναι κάτι που θα πρέπει να μας προβληματίσει ιδιαίτερα ως κοινωνία για το μέλλον της χώρας και των δημοκρατικών της θεσμών οι οποίοι δοκιμάζονται σκληρά. Είναι θλιβερό και εξαιρετικά επικίνδυνο το γεγονός ότι οι Υπουργοί και βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ καλύπτουν σήμερα τον ακροδεξιό λαϊκιστή Καμμένο , ο οποίος, όπως αρκετοί θυμόμαστε, στις 2 Ιουλίου του 2015 και ενώπιον του πρωθυπουργού, έκανε την ανατριχιαστική αναφορά, «οι Ένοπλες Δυνάμεις της χώρας διασφαλίζουν τη σταθερότητα στο εσωτερικό»!
Η χώρα γλύτωσε τότε την κόλαση - βαρύτατα τραυματισμένη ωστόσο - χάρη στην ευρωπαϊκή της υπόσταση και στον τρόμο του πρωθυπουργού που είδε τις πύλες τις κολάσεως να ανοίγουν και μετέτρεψε το σχεδόν 62% του ΟΧΙ (του τραγελαφικού έτσι κι αλλιώς δημοψηφίσματος) σε ΝΑΙ επιδεικνύοντας πρωτοφανή πολιτικό τυχοδιωκτισμό που μας κατέστησε εκτός των άλλων περίγελο της παγκόσμιας κοινότητας…
Βεβαία κανείς δεν θυμάται σε αυτή τη χώρα τι έχει πράξει και τι δεν έχει πράξει αυτά τα δυόμισι χρόνια ο Αλέξης Τσίπρας και οι κυβερνήσεις του, αλλά τουλάχιστον, για να χει ομαλό μέλλον αυτός ο τόπος, ας μην επιτρέπουν αυτοί που έχουν καλή μνήμη τον συνεχή ευτελισμό της πολιτικής ζωής.
