Του Παναγιώτη Γκλαβίνη
«Τι θα πει "υπάρχουν δικαστές στην Αθήνα" που μας απείλησε ο κ. Μητσοτάκης; Τι ξέρει ο κ. Μητσοτάκης που δεν το ξέρουμε εμείς;» Ξέρει ιστορία, κύριε Πρωθυπουργέ.
Η ιστορική παράδοση διδάσκει ότι ο Φρειδερίκος ο Μέγας, βασιλιάς της Πρωσίας, ενοχλούνταν από τον θόρυβο που έκανε ο ανεμόμυλος ενός μυλωνά απέναντι από το παλάτι του και θέλησε να του τον αγοράσει, πλην όμως αυτός δεν τον πωλούσε. Όταν οι υποτακτικοί του τον απείλησαν ότι θα του τον πάρουν με τη βία, αυτός τους απάντησε με την περίφημη φράση «υπάρχουν δικαστές στο Βερολίνο». Αντί να εξοργιστεί, ο Φρειδερίκος χάρηκε που οι θεσμοί του είχαν κερδίσει την εμπιστοσύνη του λαού του και άφησε τον μυλωνά στην ησυχία του.
Κύριε Πρωθυπουργέ, επιτέλους, γίνετε λίγο πιο ρεπουμπλικανός στο λόγο και τη συμπεριφορά σας. Έχετε γύρω σας γαλλοσπουδαγμένους συναδέλφους μου, οι οποίοι γνωρίζουν καλά (γνώριζαν τουλάχιστον) τη διαφορά μεταξύ «Democratie» και «Republique». Η Republique είναι πάντα democratique στις αναπτυγμένες χώρες, όπου και (θέλει να) ανήκει η χώρα μας, αλλά η democratie γενικώς, δεν είναι πάντα republicaine. Η δική σας δημοκρατία, τουλάχιστον, κύριε Πρόεδρε, δεν φαίνεται να είναι και τόσο republicaine.
Στο κράτος δικαίου αναφέρθηκε ο κ. Μητσοτάκης! Κράτος δικαίου σημαίνει ένα κράτος που το κυβερνά το δίκαιο κι όχι οι άνθρωποι. Όταν, λοιπόν, οι άνθρωποι που ασκούν (ακόμη και δημοκρατικά) εξουσία, αυθαιρετούν, στα δικαιοκρατικά καθεστώτα (πρέπει να) υπάρχει ένας δικαστής για να αποκαταστήσει το δίκαιο. Αυτό είπε ο μυλωνάς στον Φρειδερίκο τον Μέγα. Θα μου πάρεις με τη βία τον μύλο που μου ανήκει και δεν σου τον πουλάω; Θα σε πάω στο δικαστήριο! Υπάρχουν δικαστές στο Βερολίνο. Όπως υπάρχουν και πρέπει να υπάρχουν (και πρέπει να εξακολουθούν να υπάρχουν) και στην Αθήνα, για να προστατεύουν τον πολίτη από την αυθαιρεσία της κρατικής ισχύος. Ακόμη και της δημοκρατικά εκλεγείσας τοιούτης.
Κι ύστερα, δεν είναι δυνατό να κατηγορείτε την αντιπολίτευση ότι, διεκδικώντας την επάνοδό της στην εξουσία, επιχειρεί να… παλινορθώσει την ολιγαρχία, θυμίζοντας στο ακροατήριό σας την «παλινόρθωση της Μοναρχίας». Το ακροατήριό σας τώρα είναι ολόκληρος ο ελληνικός λαός. Διότι, στα ρεπουμπλικανικά συστήματα όλου του αναπτυγμένου κόσμου, άρα και της Ελλάδας, ο δημοκρατικά εκλεγμένος από ένα μέρος μόνον του εκλογικού σώματος πρωθυπουργός, γίνεται (και πρέπει να συμπεριφέρεται ως) πρωθυπουργός όλου του λαού, ήτοι και αυτών ακόμη που δεν τον εξέλεξαν. Σ' ένα τέτοιο πολίτευμα, λοιπόν, η αντιπολίτευση έχει καθήκον να διεκδικεί την διακυβέρνηση της χώρας, πείθοντας το λαό να την (επαν)εκλέξει. Αν αύριο έρθει στην εξουσία ο κ. Μητσοτάκης, θα έρθει επειδή θα τον έχει ψηφίσει ο κόσμος, όπως ψήφισε κι εσάς το 2015, στέλνοντας το κόμμα του κ. Μητσοτάκη στην αντιπολίτευση.
Αν σας αρέσει το ένα και δεν σας αρέσει το άλλο, έχουμε πρόβλημα, κύριε Πρόεδρε!
* Ο κ. Γκλαβίνης είναι αν. καθηγητής διεθνούς οικονομικού δικαίου στη Νομική Σχολή του ΑΠΘ
