Αν ο Κυριάκος θέλει να γίνει ένας πανίσχυρος πρωθυπουργός θα πρέπει να προσπαθήσει γίνει ένας ωφέλιμος πρωθυπουργός. Να αρπάξει, δηλαδή, εκείνη την ευκαιρία που πέταξε από το παράθυρο ο Αλέξης Τσίπρας. Σε αντίθεση με ό,τι πιστεύουν οι ελιτιστές, για την σημερινή κατάσταση της χώρας δεν ευθύνονται οι ψηφοφόροι των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ. Πριν απ' αυτό υπήρξαν ψηφοφόροι των… παλιών! Κάτι άλλο συμβαίνει!
Καλές ιδέες έχουμε όλοι. Και κακές ιδέες. Γενικά, δεν στερούμαστε ιδεών. Εκείνο που μας λείπει είναι η πρακτική σε απλά και καθημερινά πράγματα. Ένα από τα πιο σπάνια φαινόμενα των ημερών μας είναι να βρούμε έναν πολιτικό με καλές ιδέες που να μπορεί κιόλας να τις εφαρμόσει. Έναν Στέφανο Μάνο, δηλαδή, στην εποχή που έστυβε την πέτρα και έβγαζε ως απόσταγμα «κοινή λογική».
Ο Αλέξης Τσίπρας είχε μία μεγάλη ευκαιρία. Να προσφέρει στη χώρα λύσεις, εκεί που οι άλλοι δεν τόλμησαν. Να βάλει κανόνες στο παιγνίδι της επιχειρηματικότητας, να προσπαθήσει για την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας, να υπερασπιστεί την έννοια της Δικαιοσύνης, να πείσει τις αγορές ότι η Ελλάδα είχε μάθει από τα λάθη της. Δεν λέμε πράγματα που τα «κατεβάσαμε» από το κεφάλι μας, αλλά υποσχέσεις που είχε δώσει ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας στον ελληνικό λαό πριν ανέλθει στην εξουσία. Θα πει κάποιος ότι αν τα έκανε όλα αυτά δεν θα ήταν κομμουνιστής. Ότι δεν τον άφησαν τελικά οι ιδεοληψίες του. Ανεξάρτητα απ' όλα τα άλλα, η αλήθεια είναι ότι οι ψηφοφόροι του έδωσαν μια ευκαιρία. Επειδή η ίδια η χώρα την είχε ανάγκη αυτή την ευκαιρία και την αναζητούσε.
Σήμερα η Ελλάδα βρίσκεται σε χειρότερο σημείο από εκείνο που βρισκότανε στα τέλη του 2014. Αν τότε υπήρχε ανάγκη για μία νέα πορεία, σήμερα το αίτημα αυτό είναι κάτι περισσότερο: Η μοναδική ευκαιρία επιβίωσης ενός ολόκληρου έθνους.
Την εξουσία στον Κυριάκο δεν θα την δώσουν οι συνεπείς, οι συνειδητοποιημένοι Νεοδημοκράτες. Αλλά εκείνοι που για τους δικούς τους λόγους δεν πείσθηκαν από την Νέα Δημοκρατία στο παρελθόν και προτίμησαν τις άγονες περιπλανήσεις του Αλέξη Τσίπρα.
Δεν είναι όλοι «Πολάκηδες». Δεν είναι όλοι τους σταλινικά απολιθώματα. Η μεγάλη, η συντριπτική πλειοψηφία του κόσμου αυτού είναι άνθρωποι που στο παρελθόν είχαν ψηφίσει Νέα Δημοκρατία ή ΠΑΣΟΚ. Το γιατί γύρισαν την πλάτη τους στα παλαιά κόμματα; Προφανώς και τα παλιά κόμματα δεν τα έκαναν όλα τέλεια. Οι άνθρωποι αυτοί θέλησαν μια μεγάλη πολιτική αλλαγή. Δεν μπόρεσε αυτή να τους της προσφέρει ο Τσίπρας. Δεν το είδαν, δεν το εκτίμησαν σωστά. Σύμφωνοι. Αλλά η κεντρική πολιτική τους επιλογή, ότι η χώρα χρειαζότανε κάτι διαφορετικό, δεν ήταν εξ ορισμού λαθεμένη. Να μην ξεχνάμε ότι ακόμη και ο Αντώνης Σαμαράς πιέστηκε από αυτό το ρεύμα και αναγκάστηκε στην πορεία του να γίνει ένας διαφορετικός και καλύτερος πρωθυπουργός, σε σχέση με τον Σαμαρά που γνωρίσαμε στα Ζάππεια!
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι προϊόν της ίδιας «μηχανής», της ίδιας ανάγκης με αυτή που γέννησε και τον Αλέξη Τσίπρα. Αν ο κ. Τσίπρας τα έκανε όλα σωστά, αν άρπαζε την ευκαιρία που του παρουσιάστηκε, αν έκανε πράξη όσα είχε υποσχεθεί, ο κ. Μητσοτάκης δεν θα είχε γίνει αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας. Ο Κυριάκος θα κερδίσει επειδή υπάρχει αυτό το ρεύμα στην ελληνική κοινωνία. Σε αυτούς τους ανθρώπους, λοιπόν, θα πρέπει να «μιλήσει» ο Κυριάκος.
Ένας μέρος της ιστορίας μας είναι ίδιο με εκείνο του πατέρα που έσφαξε τον μόσχο τον σιτευτό για τον άσωτο γιο του. Ένα άλλο μέρος, όμως, αφορά μια άλλη αλήθεια: Δεν είχαν άδικο οι «επαναστατημένοι ψηφοφόροι»! Είναι άλλο πράγμα να πούμε ότι ο Αλέξης Τσίπρας δεν ήταν τελικά καλύτερος από τους προηγούμενους και άλλο ότι η χώρα χρειαζότανε και εξακολουθεί να χρειάζεται μία άλλη προσέγγιση στα προβλήματά της.
Ο λαός δεν έχει πάντα δίκιο. Αλλά και δεν έχει εξ ορισμού άδικο, όπως προσπαθούν κάποιοι να μας πείσουν. Αλίμονο στις πολιτικές ελίτ που δοκιμάζουν τα όριά τους μεταξύ των σαλονιών της ολιγαρχίας και της αριστοκρατίας. Είναι καταδικασμένες να ηττηθούν και να καλυφθούν από την σκόνη της λήθης.
Αλέξης Τσίπρας και Κυριάκος Μητσοτάκης είναι παιδιά που γέννησε η ίδια ανάγκη. Είναι προϊόντα της ίδιας κρίσης! Ο Αλέξης απέτυχε. Παταγωδώς. Το ερώτημα είναι αν ο επόμενος εκλεκτός, ο Κυριάκος, θα επιτελέσει το καθήκον του. Αν θα καταφέρει να οδηγήσει τη χώρα σε ασφαλές λιμάνι ή αν θα πνιγεί μαζί της στη μέση της θαλασσοταραχής.
Για κάποιον λόγο πιστεύουμε και λέμε ότι η χώρα αυτή δικαιούται κάτι καλύτερο. Η προσέγγιση αυτή είναι καθαρά μεταφυσική. Στον κόσμο δεν υπάρχει κάποιος που δικαιούται κάτι περισσότερο ή λιγότερο. Υπάρχουν εκείνοι που προσπαθούν και τα καταφέρνουν και εκείνοι που δεν τα καταφέρνουν. Το σύμπτωμα της κρίσης έχει διαπιστωθεί εδώ και πολλά χρόνια. Η «λύση», επίσης, είναι γνωστή. Μένει να δούμε αν η χώρα αυτή θα αλλάξει ρότα ή αν θα εξαφανιστεί από προσώπου γης, με τον ίδιο τρόπο που εμφανίστηκε πριν 200 παρά δύο χρόνια!
Θανάσης Μαυρίδης
[email protected]
