Τελικά πολύ φοβάμαι ότι όπως κατέληξε ο εορτασμός του Πολυτεχνείου, αυτοί που τελικά θα τρέχουν για καραντίνες και τεστ θα είναι μόνο οι αστυνομικοί. Διότι δυσκολότερο ήταν να κολλήσουν οι 200-300 διαδηλωτές που αποτόλμησαν να συγκεντρωθούν, παρά οι 5.000 αστυνομικοί που μαζεύτηκαν δίπλα-δίπλα για να τους απωθήσουν. Σε όλα τα βίντεο που παρακολούθησα, δεν είδα να υπάρχουν αποστάσεις ανάμεσα στους άνδρες των ΜΑΤ και λογικό ήταν. Οι διμοιρίες πρέπει να είναι πυκνές σαν φάλαγγα όχι σκορποχώρι, αλλιώς χάνουν την ισχύ τους.
Τώρα που το καλοσκέφτομαι, ενδεχομένως να ήταν αυτό το σχέδιο των ηρωικώς αντιδρώντων στην απαγόρευση των συναθροίσεων. Να καταφέρουν καίριο πλήγμα στις κρατικές δυνάμεις καταστολής εκ των έσω, μετατρέποντας τις κλούβες και τις διμοιρίες των ΜΑΤ σε εστίες υπερμετάδοσης του ιού. Μην σας πω ότι υπάρχουν βάσιμες ελπίδες μ’ αυτό το μεγαλοφυές σχέδιο να κλείσει ολοκληρωτικά το κτίριο των ΜΑΤ στην Καισαριανή ή να απλωθεί ο ιός σαν πυρκαγιά μέσα στο μέγαρο της ΓΑΔΑ και να αποδεκατίσει στελέχη και ηγεσίες του αστυνομικού εκτρώματος.
Πέραν της πλάκας πάντως, αυτά που έγιναν χθες ήταν ντροπή, απ’ όποια σκοπιά κι αν τα κοιτάξει κανείς. Με το που δημοσιοποιήθηκε η κυβερνητική πρόθεση έγινε ένας τεράστιος χαμός στην δημόσια συζήτηση, λες και χτυπήθηκαν οι δικοί μας δίδυμοι πύργοι. Υπήρξαν αντιδράσεις τέτοιας μαζικότητας, βιαιότητας και οργής, που θα νόμιζε κανείς ότι είχε επέλθει πλήρης κατάρρευση της δημοκρατίας και ότι ο μισός ελληνικός πληθυσμός ήταν σε έξαρση πολέμου για την υπεράσπιση της.
Αφήνω στην άκρη την ιστορική μνήμη που δήθεν αναστήθηκε από την ακροδεξιά κυβερνητική προσβολή, για το καινούριο νόημα του Πολυτεχνείου μπροστά στον νέο φασισμό, για τον αντισυνταγματικό και αυταρχικό κατήφορο που παίρνει ο τόπος και άλλα φοβερά και βαρύγδουπα που όμοια τους ούτε τον καιρό της δικτατορίας δεν είχαν ακουστεί. Και πάνω που περιμέναμε έναν ολόκληρο λαό να ξεσπάσει και να φτιάξει ένα καινούριο ηρωικό Πολυτεχνείο, πάνω που μαζεύτηκαν χιλιάδες αστυνομικοί και μιλιούνια τηλεοπτικά συνεργεία για να τον αντιμετωπίσουν και να τον καταγράψουν, κατέβηκαν τελικά 300 όλοι-όλοι. Οποία ντροπή γενικώς και πόση φασαρία για το τίποτα. Κύμβαλα αλαλάζοντα οι ήρωες.
