Της Βίβιαν Ευθυμιοπούλου
Όποιος θέλει να αξιολογεί την πορεία κάθε κυβέρνησης δεν χρειάζεται να διαβάζει παραπολιτικά σχόλια και ν' αναζητά «πληροφορίες από μέσα». Για κάποιον έμπειρο στην πολιτική και στην ανάγνωση των ρεπορτάζ από τις γραμμές αρκεί να παρατηρεί τις διατυπώσεις, τη φρασεολογία, τις λέξεις που χρησιμοποιεί η κυβέρνηση στις επίσημες ανακοινώσεις της, όλα αυτά που κωδικοποιούνται στον όρο «ρητορική». Οι λέξεις και οι όροι μάς αποκαλύπτουν όλα όσα πρέπει να ξέρουμε για να καταλάβουμε την πορεία των πολιτικών εξελίξεων.
Έτσι λοιπόν, δεν ασχολούμαστε με διαρροές αναφορικά με το τι σκοπεύει να κάνει η κυβέρνηση με τα επιδόματα τα οποία η Νέα Δημοκρατία και δη ο Πρωθυπουργός κατακεραύνωναν, όταν ο ΣΥΡΙΖΑ τους έσερνε να τα ψηφίζουν. Θα το δούμε τις επόμενες εβδομάδες. Αυτό που έχει σημασία και μας θορυβεί είναι ότι η κυβέρνηση έχει υιοθετήσει πλήρως τη ρητορική του ΣΥΡΙΖΑ και αυτό σημαίνει ότι παρά τα όσα ισχυρίζεται δεν έχει σκοπό ν'αλλάξει και πολλά. Η δημόσια ρητορική μετράει. Αυτή πρέπει να αξιολογούμε και τίποτε άλλο.
Εδώ και τρεις μήνες κι από την πρώτη μέρα που η Νέα Δημοκρατία βρίσκεται, αυτοδύναμη, στην εξουσία σε φλέγοντα ζητήματα όπως το συνταξιοδοτικό, τα εργασιακά και την κοινωνική πολιτική είναι σαν να κυβερνά ακόμα ο ΣΥΡΙΖΑ.
Δεν υπάρχει η παραμικρή περίπτωση ν'αλλάξει κάτι όσο η Νέα Δημοκρατία υιοθετεί και αναπαράγει τη ρητορική των αντιπάλων της που είναι η ρητορική της χρεοκοπίας. Μια ολόκληρη κοινωνία αντί να συζητά πώς θα γυρίσουν οι νέοι πίσω και πότε θα γίνουν οι μεταρρυθμίσεις που θα δημιουργήσουν πολλές και καλές δουλειές, ασχολείται με τ'αναδρομικά, την αύξηση των συντάξεων και τα «επιδόματα φτώχειας», όπως τα χαρακτήριζε η Νέα Δημοκρατία, μέχρι τις 7 Ιουλίου.
Η κυβέρνηση αντί να εκμεταλλευτεί το «μήνα του μέλιτος» που περνάει με τον Τύπο για να καλλιεργήσει τη δική της ρητορική και φρασεολογία, να επιβάλλει τις λέξεις που περιγράφουν την πραγματικότητα σύμφωνα τη δική της ιδεολογία, έχει ενδυθεί τον Συριζαϊσμό στην ουσία του, υιοθετώντας τις λέξεις του. Μήπως και την αντίληψή του για τα πράγματα;
Ακόμα κι αν τα επιδόματα τελικώς δεν δοθούν (δεν ξέρουμε τι να πιστέψουμε πλέον) η κυβέρνηση θα έχει χάσει τη μάχη στον πυρήνα της. Μας είναι ακατανόητο όλο αυτό. Ο Πρωθυπουργός εκχωρεί την πραγματική ισχύ του, αυτή που κέρδισε ο ίδιος, με τα σπαθί του από τον Ιανουάριο του 2016 όταν διάλεξε το δύσκολο δρόμο της αλήθειας. Ο Πρωθυπουργός διακινδυνεύει να χάσει τη δύναμη που του έδωσε ο ελληνικός λαός που τον πίστεψε και του ζήτησε με την ψήφο του να καταργήσει τις επιδοματικές πολιτικές που αναπαράγουν τη φτώχεια και να σχεδιάσει αναπτυξιακές πολιτικές προχωρώντας σε βαθιές τομές, αλλάζοντάς τα όλα.
Ειλικρινά, δεν μπορούμε να καταλάβουμε τι έχουν πάθει.
