Του Ανδρέα Ζαμπούκα
Η Αμυγδαλέζα ανοίγει και πάλι με νέα «διεύθυνση», για να υποδεχθεί τις φουρνιές προσφύγων που ξέφυγαν από τους στίχους του «ποιητή» Δρίτσα.
Όχι, δεν είναι αυτό που φαντάζεστε! Δεν θα είναι η Αμυγδαλέζα που ξέρατε αλλά ένα κέντρο «οικειοθελούς κράτησης» λίγων ημερών, για όσους από τους μετανάστες έχουν δηλώσει την πρόθεσή τους να επιστρέψουν στις χώρες τους. Δεν πρόκειται για εκείνο το σύμβολο αυταρχισμού όπου ο σύρος πρόσφυγας, διαμαρτυρόταν ότι τρώει κάθε μέρα κοτόπουλο… και σπάνια κρέας. Τώρα θα είναι «οικειοθελούς κράτησης», με «οικειοθελή» σύλληψη και «εκούσια» υποχρεωτική… «φιλοξενία», μέχρι να φύγουν από την Ελλάδα.
Το διάσημο μότο «αγάπη μου δεν είναι αυτό που νομίζεις», ασφαλώς και αποτελεί την δεδομένη απάντηση πίσω από κάθε νέα κυβερνητική απόφαση. Σε μνημόνια, υπογραφές, μεθοδεύσεις και αντιδράσεις. Ειδικά, στο Προσφυγικό, η παταγώδης αποτυχία να πλησιάσουν, έστω και στοιχειωδώς, την πραγματικότητα, είναι πρωτοφανής. Γιατί πολύ απλά, είχα στον νου τους ότι οι Ευρωπαίοι δεν θα αντιδράσουν και θα συνεχίσουν να δέχονται καραβάνια ανθρώπων που πρώτα θα είχαν απολαύσει την «καθαγιασμένη» αριστερή φροντίδα στην ελληνική μπανανία!
Το ίδιο ίσως, πίστευαν και οι Μυτιληνιοί που ψήφισαν μαζικά ΣΥΡΙΖΑ. Πιθανότατα, νόμιζαν ότι οι τουρίστες θα σπεύσουν να απολαύσουν συναρπαστικές διακοπές, παρακολουθώντας τις ορδές των προσφύγων να περνούν τράνζιτ για τους «κουτόφραγκους».
Έλα όμως, που η «ανάλγητη» Ευρώπη ξύπνησε, μπροστά στο φόβο των κοινωνικών εξεγέρσεων και χάλασε τα σχέδια των «ανθρωπιστών». Και τώρα, αφού η πραγματικότητα επιβάλλει τον ρεαλισμό της, σπεύδουν και οι ίδιοι να επαναφέρουν την αναγκαιότητα των λειτουργικών αποφάσεων.
Εκτός όμως, από την Αμυγδαλέζα, οι Γερμανοί επαναπροωθούν στην Κρήτη (επιλογή της κυβέρνησης είναι το μέρος) 3000 ακόμα μετανάστες που δεν τους δόθηκε άδεια παραμονής στην Γερμανία. Και φυσικά, η «Λεβεντογέννα» αντιδρά, ξεχνώντας μάλλον, τα ποσοστά που έδωσε στους μαθητευόμενους «μάγους» στις εκλογές.
Η Αμυγδαλέζα μου φαίνεται πάντως σαν ένα από τα ηχηρότερα σημάδια της «αριστερής» παράνοιας. Είναι η περίπτωση που πρώτα, το αναγορεύουμε σε σύμβολο «ηθικού πλεονεκτήματος», αίροντας την ιδέα των αντιπάλων και στη συνέχεια, όταν δούμε τα δύσκολα, το επαναφέρουμε ως «εξαγνισμένο» χώρο, χρησιμοποιώντας μόνο την «ιαματική» ρητορική της προπαγάνδας μας.
Κι όμως, τόσο ψέμα και απάτη μαζεμένη σε ενάμιση χρόνο διακυβέρνησης, δεν είναι ακόμα αρκετά, να εξεγείρουν την συνείδηση της κοινωνίας. Ίσως γιατί η συμπυκνωμένη υποκρισία του ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να αντισταθμίσει την παρατεταμένη-σε μικρότερες δόσεις- κοροϊδία της Μεταπολίτευσης.
Δυστυχώς όμως, για όλους μας, η Αμυγδαλέζα επεκτείνεται σε όλη τη χώρα και όχι μόνο για πρόσφυγες και μετανάστες. Όλα δείχνουν ότι από Σεπτέμβριο, οι δεσμεύσεις, οι εξαρτήσεις, οι ανατροπές και οι «ανεξέλεγκτοι» έλεγχοι του κρατισμού θα καταστήσουν την κοινωνία και την οικονομία μηχανισμούς «οικειοθελούς κράτησης».
Τα μέτρα και οι μεθοδεύσεις θα δημιουργήσουν, αναλόγως την περίπτωση, έναν ασφυκτικό κλοιό γύρω από επαγγελματικές τάξεις, ειδικότητες και κοινωνικές ομάδες. Και σε όλους αυτούς που θα διαμαρτύρονται και θα απαιτούν εξηγήσεις, η κυβέρνηση θα απαντά, σύμφωνα με το κλασικό μοτίβο της Αμυγδαλέζας: «Δεν είναι αυτό που νομίζετε»! Και για όσους συνεχίζουν να αντιδρούν, το επιχείρημα θα καταλογίζει «οικειοθελή κράτηση» και –γιατί όχι;- «παιδαγωγική» άσκηση, προς όφελος των ιδίων που δεν κατανοούν το προσωπικό τους «συμφέρον»…
«Για το καλό μας» είναι πλέον ό τι γίνεται. Και στην Αμυγδαλέζα, και στον ΕΝΦΙΑ και στις «κοινωνικοποιήσεις» ακινήτων και σε οτιδήποτε πρόκειται να αποφασίσει η «ελέω “αριστερού” λαού» κυβέρνηση.
Όλοι σε μια «Αμυγδαλέζα» θα μπούμε. «Για το καλό μας», όπως έλεγε εκείνο το παλιό τραγουδάκι του Μηλιώκα. Με την γνωστή όμως, κατάληξη, για όποιον θυμάται τους στίχους…
