Του Γεώργιου Κ. Μπήτρου
Από σήμερα και για όσα άρθρα χρειαστούν, θα ενημερώνω το αναγνωστικό κοινό της στήλης, και ασφαλώς όσους άλλους ενδιαφέρονται να πληροφορηθούν, για τα μαρτύρια και την οικονομική καταστροφή που υφίσταται ένας καλοκάγαθος συμπολίτης μας, ο οποίος πριν από τριάντα τόσα χρόνια είχε την ατυχία να κάνει το σφάλμα της ζωής του. Αυτό δεν ήταν άλλο παρά να αγοράσει ένα οικόπεδο σε μια μεγάλη επαρχιακή πόλη προκειμένου να κατασκευάσει και να λειτουργήσει ένα υψηλής στάθμης εστιατόριο. Θα εξιστορήσω την περίπτωσή του όσο γίνεται πιο περιληπτικά και χωρίς αναφορές σε πρόσωπα και πράγματα, που εξάλλου δεν ενδιαφέρουν, γιατί παρόμοιες περιπτώσεις μπορεί να αριθμούν χιλιάδες στη χώρα μας. Αλλά παρέχω τη διαβεβαίωση ότι πρόκειται για μια αληθινή ιστορία και ότι οι μόνες αλλαγές αναφέρονται στα ονόματα και στα τοπωνύμια.
Κάποια στιγμή, στις αρχές της δεκαετίας του 1970, τότε δηλαδή που η Ελλάδα έδειχνε να έχει προοπτικές, ο Γιώργος με τα αδέλφια του επέστρεψαν από τη μακρινή χώρα όπου είχαν μεταναστεύσει και έστησαν ένα εστιατόριο με προδιαγραφές όπως τα μεγάλα εστιατόρια στη χώρα στην οποία είχαν μεταναστεύσει. Μέσα σε λίγα χρόνια, το εστιατόριο έγινε πόλος έλξης για πολλούς και επώνυμους θαμώνες. Στους τοίχους του φιγουράριζαν οι φωτογραφίες πρωθυπουργών, υπουργών και άλλων μεγαλόσχημων της ελληνικής ελίτ.
Το εστιατόριο πήγαινε καλά, μέχρι που η πολιτεία αποφάσισε την κατασκευή ενός αυτοκινητόδρομου, ο οποίος παρέκαμπτε την παλαιά οδό και αποξένωνε το εστιατόριο από την πελατεία του. Μέχρις εδώ, τίποτε το μεμπτό, αν και σε άλλες πολιτισμένες χώρες οι αρχές θα φρόντιζαν να αποζημιώσουν όσους είχαν επιλέξει να δραστηριοποιηθούν επιχειρηματικά κατά μήκος της παλαιάς οδού.
Αλλά καθώς το εστιατόριο δεν μπορούσε πλέον να καλύψει οικονομικά όλα τα αδέλφια που είχαν επενδύσει και εργάζονταν σ' αυτό, ο Γιώργος ζήτησε και έλαβε από τα αδέλφια του το μερίδιό του σε μετρητά, προκειμένου να επιχειρήσει μόνος. Πράγματι, με το πολύ σεβαστό ποσό που έλαβε από τα αδέλφια του και τις άλλες οικονομίες του, στις αρχές της δεκαετίας του 1990, ο Γιώργος αγόρασε ένα οικόπεδο αξίας 100 εκατομμυρίων δραχμών σε μια μεγάλη επαρχιακή πόλη για να ξεκινήσει το δικό του εστιατόριο. Όταν το αγόρασε, το οικόπεδο ήταν απολύτως ελεύθερο και οικοδομήσιμο, καθότι βρίσκεται εντός του σχεδίου της πόλης. Σε μια από τις γωνίες έχει μάλιστα τη βίλα ενός οπλαρχηγού του 1821, την οποία ο Γιώργος σχεδίαζε να χρησιμοποιήσει ως σημείο αναφοράς για να κάνει το εστιατόριό του ευρύτερα γνωστό. Πλην, όμως, σχεδίαζε μάταια, γιατί το οικόπεδο έγινε αιτία να καταστραφεί. Η συνέχεια στο επόμενο.
*Το άρθρο δημοσιεύτηκε στον Φιλελεύθερο στις 10 Δεκεμβρίου 2018.
