Του Κωνσταντίνου Χαροκόπου
Η αξιοπιστία της κοινωνίας, του οικονομικού συστήματος, της επιχειρηματικής δραστηριοποίησης, των εμπορικών συναλλαγών και της απλής καθημερινότητας στηρίζεται σε μεγάλο βαθμό στο κράτος δικαίου και στην ασφάλεια των πολιτών. Μόνο μέσα σε ένα τέτοιο περιβάλλον κανονικότητας, μπορεί να υπάρξει ευημερία.
Οι ειδήσεις των τελευταίων ημερών συγκλονίζουν. Οι light κληρονόμοι της εγκληματικής τρομοκρατικής βίας της 17Ν, εγκαθίστανται σε Πανεπιστήμια, εισβάλουν σε πρεσβείες, προκαλούν ζημιές σε επιχειρήσεις, πυρπολούν αστυνομικά τμήματα, απειλούν πολίτες, ζώντας την επαναστατική τους ονείρωξη και εκπληρώνοντας τους αγώνες τους κατά της “άδικης” κοινωνίας. Παράλληλα η καθημερινή βία και το κοινό έγκλημα εξαπλώνεται σαν τη πανώλη, στην πρωτεύουσα και στην επαρχία. Το κλίμα φόβου και ανασφάλειας, συνοδεύεται από έκρηξη της φτώχειας και του κοινωνικού αποκλεισμού. Σύμφωνα με τα στοιχεία της Eurostat το 35% των Ελλήνων πολιτών στερείται πλέον βασικά καταναλωτικά αγαθά ή αδυνατεί να ανταπεξέλθει στις στοιχειώδεις οικονομικές υποχρεώσεις του και ζει στο περιθώριο της κοινωνίας. Το λατινοαμερικάνικο μοντέλο της κοινωνίας και της οικονομίας είναι πλέον υπερβολικά κοντινό, καθώς το τρίπτυχο της ανομίας, της διαφθοράς και της φτώχειας υποβαθμίζει τα δικαιώματα των πολιτών.
Η ανεξαρτησία, η διαύγεια, η αποτελεσματικότητα και η ταχύτητα στην απονομή της Δικαιοσύνης είναι απαραίτητες για την μακροχρόνια ελεύθερη οικονομική ανάπτυξη. Η διατήρηση της ασφάλειας, της ειρήνης και της κατοχύρωσης των ατομικών ελευθεριών, χρειάζονται ένα σύστημα ταχείας και αποτελεσματικής δικαιοσύνης, έτσι ώστε να αποφεύγεται α) η ομηρία των πολιτών από ένα αργό σύστημα που αγγίζει τα όρια της αρνησιδικίας και β) η ενθάρρυνση της διάπραξης παράνομων πράξεων. Η ισονομία και η νομική κατοχύρωση των συναλλαγών που έχουν συναφθεί ελεύθερα ανάμεσα σε πολίτες ή επιχειρήσεις, στο εμπόριο και στις επενδύσεις, είναι αναγκαίες για τη δημιουργία και διατήρηση περιβάλλοντος ανάπτυξης και δημιουργίας.
Η οργάνωση της ζωής μας, ο σχεδιασμός του οικονομικού προγραμματισμού μας, η διάθεση για επενδύσεις, για απόκτηση περιουσιακών στοιχείων δεν έχει κανένα νόημα εφ' όσον δεν υπάρχουν κατοχυρωμένα και μη αμφισβητήσιμα δικαιώματα ιδιοκτησίας και προστασίας. Μεγαλώνοντας με την προτροπή να σπουδάσουμε και να κάνουμε κάτι καλό και γόνιμο στη ζωή μας, αντιλαμβανόμαστε αμέσως τη σπουδαιότητα αυτών των δικαιωμάτων, ως τον ακρογωνιαίο λίθο της ελευθερίας μας. Δικαιώματα ιδιοκτησίας, δικαιώματα που στηρίζουν και προστατεύουν, από την επιχειρηματικότητα μέχρι την αποταμίευση και από την βελτίωση του βιοτικού μας επιπέδου μέχρι την εξασφάλιση των παιδιών μας. Δικαιώματα διαυγή και κατοχυρωμένα από τη νομοθεσία, τα οποία να προστατεύονται μέσα από ένα αποτελεσματικό σύστημα αποτροπής της παρανομίας και απονομής της δικαιοσύνης
Όταν δε η καταπάτηση αυτών των στοιχειωδών δικαιωμάτων, συνοδεύεται για παράδειγμα από τοπικές βίαιες εξεγέρσεις και αντιδράσεις απέναντι στις λογικές λύσεις για τη διαχείριση των απορριμμάτων και των αποβλήτων, από εγκληματικές πράξεις κατά των εργαζομένων της Eldorado Gold στη Χαλκιδική, από σκηνές τρόμου στα Εξάρχεια και από τη μικρή ή μεγάλη εγκληματικότητα σε όλα τα πλάτη και μήκη της επικράτειας, τα πράγματα δεν πάνε καλά. Η κοινωνία για να πορευθεί, θέλει ελευθερία, ηρεμία και προοπτική. Η επιχειρηματικότητα για να αναπτυχθεί, χρειάζεται ένα σταθερό περιβάλλον, με κατοχύρωση όλων των στοιχειωδών κανόνων του επιχειρείν. Οι πολίτες δικαιούνται να ασχολούνται με το πως θα κτίσουν το μέλλον τους και όχι να ασχολούνται αγωνιωδώς με την αποτροπή όλων των κινδύνων που εκπορεύονται από την ανομία και την ανασφάλεια.
