Στα δύο έχουν χωριστεί οι πρωθυπουργικοί σύμβουλοι και οι κομματικοί αξιωματούχοι για τον χρόνο των εκλογών. Οι μεν προκρίνουν τον Μάιο, οι δε το Φθινόπωρο. Το μείζον, όμως, δεν παίζεται εδώ, αλλά έξω. Και συγκεκριμένα στο δεκανίκι του κ Τσίπρα και της κυβέρνησης. Την Ευρώπη. Το οποίο αποσύρεται. Και αφήνει το άλογο πλέον κουτσό.
Αυτό που δεν φτάνει σαν πληροφορία στο πρωθυπουργικό μέγαρο είναι ότι η περίοδος που η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ ήταν χρήσιμη στις ευρωπαϊκές δυνάμεις έληξε. Και έληξε με την υπογραφή της συμφωνίας των Πρεσπών, αφού υπογράφτηκαν και οι υποχρεώσεις της ελληνικής κυβέρνησης απέναντι στους δανειστές μετά τη λήξη του προγράμματος χρηματοδότησης της χώρας τον Αύγουστο.
Από δω και στο εξής η κλεψύδρα μετρά ανάποδα για τον άλλοτε εκλεκτό της Κομισιόν και της κας Μέρκελ. Για μερικούς πολύ συγκεκριμένους λόγους:
- Η ταφόπλακα στην ελληνική άρνηση για μακεδονισμό εκ μέρους των Σκοπίων έπεσε από την κυβέρνηση και άνοιξε ο δρόμος για ευρωπαϊκή οικονομική και γεωπολιτική διείσδυση στην μέχρι πρότινος προνομιακή περιοχή της Ρωσίας.
- Οι υπογραφές που δεσμεύουν την ελληνική περιουσία για χρόνια έχουν ήδη πέσει από την κυβέρνηση και δεν αναιρούνται και πέραν της αποπληρωμής του χρέους.
- Η ελληνική κυβέρνηση δεν είναι πια χρήσιμη στον ευρωπαϊκό σχεδιασμό εξ αιτίας της ουσιαστικής άρνησής της να εφαρμόσει τα πρόσφατα 16 προαπαιτούμενα που αφορούν στο άνοιγμα της επιχειρηματικότητας και στους κανόνες του ανταγωνισμού και της εργασίας.
- Στο παραπάνω πλαίσιο η Ευρώπη είναι απολύτως δυσαρεστημένη με την πολιτική Τσίπρα για τις Τράπεζες και με την άρνησή του να επιβάλει τη σκληρή γραμμή ξεφορτώματος των κόκκινων δανείων. Ήδη, ο κ Δραγασάκης υποστήριξε την ευρωπαϊκή άποψη για πιο αυστηρή αντιμετώπιση των δανειοληπτών, σε αντίθεση με το Μαξίμου που επιδιώκει πιο χαλαρή λύση, που αφήνει τις τράπεζες ξεκρέμαστες. Οι τράπεζες είναι στην κορυφή του ευρωπαϊκού ενδιαφέροντος και πρωτεύον θέμα στην αντιμετώπιση της Ελλάδας.
- Το ελληνικό χρέος έχει αυξηθεί κατά 30 δις το 2018 και η κυβέρνηση, αντί να ακολουθεί πολιτική αύξησης του εγχώριου πλούτου, ακολουθεί και εξαγγέλλει πολιτική παροχών επί πρόσθετου πλούτου μη υπάρχοντος. Οι δανειστές και μη στην Ευρώπη βλέπουν μια νέα οικονομική βόμβα να εκκολάπτεται και δεν είναι διατεθειμένοι ούτε να τη δουν ούτε να τη ζήσουν. Γιατί δεν είναι διατεθειμένοι να τη χρηματοδοτήσουν.
- Ο κ Γιουνκέρ, που στήριζε με κάθε τρόπο τον κ Τσίπρα δίνει κατά πάσα πιθανότητα τη θέση του επικεφαλής του ιερατείου στον κ Βέμπερ, που είναι αντίθετος με την πολιτική Τσίπρα και εξαιρετικά δυσαρεστημένος από το υπερπλεόνασμα που έχει στεγνώσει την οικονομία και από χάσιμο της ευκαιρίας του φτηνού χρήματος που μοίραζε η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα.
- Ακόμα χειρότερα για τον κ Τσίπρα και την κυβέρνησή του είναι ότι ο πιθανός διάδοχος του κ Γιουνκέρ δεν κρύβει ότι είναι στο πλευρό του κ Μητσοτάκη.
- Η προστάτης του κ Τσίπρα κ Μέρκελ βρίσκεται σε αποδρομή και οι Γερμανοί διάδοχοί της, όπως και η αντιπολίτευση, δεν είναι διατεθειμένοι να στηρίξουν άλλους λαϊκίστικους σαλτιμπαγκισμούς.
- Οι δανειστές έχουν πειστεί ότι με την επιπόλαια και ατελέσφορη, χωρίς σχεδιασμό, πολιτική της κυβέρνησης Τσίπρα, κινδυνεύουν να μην πάρουν τα λεφτά τους πίσω. Και επιπλέον, κινδυνεύουν να ξαναβρεθούν μπροστά σε χρηματοδότηση της Ελλάδας. Τα κοινοβούλια των χωρών τους όχι απλώς δεν θα ανεχτούν τέτοια παρέκκλιση, αλλά θα ζητήσουν και ευθύνες για την ανοχή τους στο καθεστώς της Αθήνας.
- Ο μεγάλος υποστηρικτής του κ Τσίπρα Πιερ Μοσκοβισί διεμήνυσε ότι η πολιτική μοιράσματος χρήματος από τις σάρκες του Έλληνα φορολογούμενου δεν μπορεί να συνεχιστεί.
- Οι ΗΠΑ, έχουν διαμηνύσει με τρόπο ευθύ ότι επιθυμούν τη συρρίκνωση της κινεζικής εισόδου στην Ευρώπη δια της Ελλάδος, κάτι που έρχεται σε αντίθεση με την προώθηση των κινεζικών επενδύσεων στην Ελλάδα.
Η εποχή που η κυβέρνηση Τσίπρα αλώνιζε επειδή στηριζόταν απ έξω τελειώνει. Και ο κ Τσίπρας έχει μείνει εδώ μόνος. Με τη μειοψηφία των 145 βουλευτών του, χωρίς πολιτικό συνεταίρο τον Καμμένο και με μια κυβέρνηση, που πρέπει διαρκώς να επιβεβαιώνει ότι έχει τη δεδηλωμένη.
Πάνω σε όλα αυτά έχει την αντίθεση της πλειονότητας του λαού στο θέμα των Σκοπίων και την αντίθεση του Πατριαρχείου και της ελληνικής εκκλησίας στο θέμα του χωρισμού εκκλησίας- κράτους.
Ταφόπλακα στην πολιτική της ύπαρξη είναι ότι δεν έχει πολιτική κατεύθυνση άλλη από εκείνη των παροχών, των διορισμών και των επιδομάτων. Κι αυτή, μπορεί να παγιδέψει όσους αφελείς και μικροαπατεώνες την ακολουθήσουν στην κάλπη, αλλά θα οδηγήσει αυτούς τους ίδιους με μαθηματική ακρίβεια σε νέα, μεγαλύτερη φτώχεια. Δεν παράγεις, δεν τρως.
Οι δύο ομάδες μπορεί να προτρέπουν για εκλογές τον Μάιο (Σκουρλέτης, Βούτσης, Φίλης)ή το Φθινόπωρο (Παππάς, Τζανακόπουλος, Χαρίτσης, Καλογήρου), αλλά, το βέβαιο είναι ένα: Οι αναβάτες του αλόγου, που το έτρεχαν στην κούρσα, το εγκαταλείπουν. Και, προς μεγάλη απογοήτευση του αλόγου και των υποστηρικτών του, οι αναβάτες δεν ήταν ο λαός. Ήταν ξένοι. Ο ελληνικός λαός θα μιλήσει σύντομα. Ελπίζουμε ως αναβάτης και όχι ως υποζύγιο.
Γ. Παπαδόπουλος- Τετράδης
