Το αφήγημα της Κούβας που… νίκησε τον κορονοϊό έχει από καιρό καταρρεύσει. Η χώρα πηγαίνει από ρεκόρ σε ρεκόρ στις μολύνσεις, ενώ εδώ και είκοσι μέρες συγκλονίζεται από τις διαδηλώσεις. Και στο μεταξύ την εμφάνισή της έχει κάνει μια νέα μυστηριώδης επιδημία: Μέσα σε δέκα μέρες έχουν πεθάνει έξι απόστρατοι στρατηγοί, χωρίς ποτέ να αναφερθούν τα αίτια του θανάτου τους!
Ο μακάβριος κύκλος άνοιξε στις 17 Ιουλίου, όταν πέθανε στα 57 του μόλις χρόνια, ο Αγκουστίν Πένια Πορέζ, πρώην αρχηγός της Δυτικής Στρατιάς, μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του Κόμματος.
Στις 19 Ιουλίου πέθανε ο στρατηγός Μανουέλ Εντουάρντο Λάστρες Πατσέκο, πρώην αρχηγός της Ανατολικής Στρατιάς, ο οποίος βρέθηκε στο πλευρό του Φιντέλ Κάστρο ήδη από το 1957 και είχε πολεμήσει υπό την ηγεσία του Τσε Γκεβάρα.
Στις 20 Ιουλίου πέθανε ο Μαρσέλο Βερντέθια Περντόμο, που είχε υπηρετήσει ως σωματοφύλακας του Κάστρο.
Στις 24 Ιουλίου, πέθανε ο 79χρονος Ρούμπεν Μαρτίνεζ Πουέντε, πρώην αρχηγός της αεροπορίας, ο άνθρωπος που πριν από 25 χρόνια είχε δώσει την εντολή να καταρριφθούν, σε διεθνή ύδατα, τα αεροπλάνα των Hermanos al Rescate (Αδελφοί Σωτηρίας), κουβανικής οργάνωσης τα μέλη της οποίας ζούσαν στην εξορία στο Μαϊάμι και που μετέφεραν αντιφρονούντες εκτός χώρας. Τότε, είχαν χάσει την ζωή τους δύο πιλότοι και δύο πολίτες.
Στις 26 Ιουλίου πέθανε ο 87χρονος στρατηγός Αρμάντο Τσόι Ροντρίγκεζ, κινεζικής καταγωγής, συγγραφέας και ιστορικός, ιδρυτικό στέλεχος του Κινήματος της Βίλλα Κλάρα, όταν στις 26 Ιουλίου 1953 οι Κουβανοί ξεκίνησαν τον αγώνα τους κατά της δικτατορίας Μπατίστα.
Στις 28 Ιουλίου πέθανε ο Γκιλμπέρτο Αντόνιο Κορντέρο Σάντσες, αγωνιστής στην πρώτη γραμμή κατά της δικτατορίας του Μπατίστα και στρατιωτικός που συνέβαλε αποφασιστικά στη νίκη του Κάστρο, το 1959.
Κρύβουν τα αίτια των θανάτων
Οι θάνατοι ανακοινώθηκαν από το υπουργείο των Επαναστατικών Ενόπλων Δυνάμεων, χωρίς ωστόσο καμιά αναφορά στα αίτιά τους.
Το πιο πιθανό είναι να πέθαναν από κορωνοϊό. Αλλά το καθεστώς, που προπαγανδίζει την αποτελεσματικότητά του στην αντιμετώπιση της πανδημίας και τα πέντε εμβόλια που έχει αναπτύξει, δεν θα ομολογούσε ποτέ ότι δεν κατάφερε να προστατέψει μερικές από τις πιο εμβληματικές προσωπικότητες της Επανάστασης. Πόσο μάλλον τον απλό λαό!
Βέβαια, όλον αυτόν τον καιρό της πανδημίας, εδώ στην Ελλάδα ακούμε τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ και του ΚΚΕ να εκθειάζουν την Κούβα και να μας την φέρνουν ως παράδειγμα.
Και δεν είναι μόνο ο κορωνοϊός. Εδώ και είκοσι μέρες ο λαός έχει ξεχυθεί στους δρόμους και ζητά ελευθερία και Δημοκρατία. Το καθεστώς αντιδρά με επιθέσεις κατά των διαδηλωτών, συλλήψεις και κάθε λογής διώξεις. Καταδικάζουν οι πάντες – και η Διεθνής Αμνηστία. Οι μόνοι που στέκουν στο πλευρό του δικτατορικού καθεστώτος είναι ο ΣΥΡΙΖΑ, το ΚΚΕ και οι Podemos.
Στηρίζουν το μονοκομματικό καθεστώς
Και αυτό σημαίνει ότι πρέπει κάποτε να τελειώνουμε με τις ψευδαισθήσεις: Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ένα κόμμα που υποστηρίζει το μονοκομματικό καθεστώς της Κούβας. Δεν κρατά ούτε τα προσχήματα. Δηλαδή είναι ένα κόμμα που προτιμά τα μονοκομματικά από τα πολυκομματικά πολιτικά συστήματα. Με λίγα λόγια είναι ένα κόμμα που αντιστρατεύεται την κοινοβουλευτική Δημοκρατία.
Ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας
Πριν από λίγες μέρες ο Τομέας Διεθνών και Ευρωπαϊκών Υποθέσεων του ΣΥΡΙΖΑ, εξέδωσε ανακοίνωση με την οποία καταγγέλλει την συνυπογραφή, από την ελληνική κυβέρνηση, της κοινής δήλωσης 21 Υπουργών Εξωτερικών για το κύμα καταστολής στην Κούβα και την ανάγκη να γίνουν σεβαστά τα ανθρώπινα δικαιώματα.
Παράλληλα, ο ΣΥΡΙΖΑ διακηρύσσει την… αλληλεγγύη του στον κουβανικό λαό, συμφωνώντας με την προπαγάνδα του καθεστώτος, σύμφωνα με την οποία ο κουβανικός λαός δεν διαδηλώνει για Δημοκρατία και ελευθερία, αλλά κατά του… αμερικανικού εμπάργκο! Και υποστηρίζει πως «ο κουβανικός λαός, ελεύθερος και απερίσπαστος, είναι ο μόνος που μπορεί και πρέπει να αποφασίσει για το μέλλον του»!
Μας λέει δηλαδή ο ΣΥΡΙΖΑ ότι ένας λαός που δεν έχει δικαίωμα να αποφασίζει θα… αποφασίσει!
Ξεκάθαρα πράγματα – άλλωστε στον ΣΥΡΙΖΑ μας λένε συχνά πως «την άλλη φορά θα είναι αλλιώς».
Πώς; Προφανώς αλά Κούβα!
Μέσα σε δυο μέρες συνελήφθησαν τουλάχιστον εκατό διαδηλωτές, ακτιβιστές και δημοσιογράφοι σε όλη τη χώρα, το διαδίκτυο κόβεται συνεχώς, η Διεθνής Αμνηστία μιλά για «διακοπές στο ίντερνετ, αυθαίρετες συλλήψεις, υπερβολική χρήση βίας --συμπεριλαμβανομένων πυρών της αστυνομίας σε διαδηλωτές», ο ΟΗΕ ζητά να γίνουν σεβαστά τα δικαιώματα της ελευθερίας της έκφρασης και των ειρηνικών συναθροίσεων και ο ΣΥΡΙΖΑ το βιολί του.
Στην πραγματικότητα, ο κουβανικός λαός διαδηλώνει επειδή βαρέθηκε να στέκει στις ουρές για λίγο ρύζι εν μέσω πανδημίας – «εμάς πριν από τον κορωνοϊό μας βρήκε ο κομμουνισμός», λένε.
Το καθεστώς παριστάνει ότι νίκησε την πανδημία, την ώρα που οι μολύνσεις πάνε από ρεκόρ σε ρεκόρ, τα νοσοκομεία έχουν καταρρεύσει και τα φάρμακα έχουν εξαφανιστεί. Αλλά ο ΣΥΡΙΖΑ το βιολί του.
Συμφωνεί με τον Κουβανό πρόεδρο Μιγκέλ Ντίας-Κανέλ που σε πολύωρα διαγγέλματα από την τηλεόραση μιλά για τα γνωστά περί «αντεπαναστατών».
Στο στόχαστρο οι… «αρουραίοι»
Καλλιτέχνες συλλαμβάνονται – ανάμεσά τους και ο Γιοτουέλ, ο δημιουργός του τραγουδιού των διαδηλωτών «Πατρίδα και Ζωή» - ιερείς που προσπαθούν να υπερασπιστούν το ποίμνιό τους δέχονται ροπαλιές στο κεφάλι, 44 πολιτικές οργανώσεις και μέσα ενημέρωσης καταγγέλλουν εκατοντάδες συλλήψεις, η youtuber Ντίνα Σταρς συνελήφθη όταν έκανε δήλωση σε ένα ισπανικό τηλεοπτικό δίκτυο, η ίδια η Καθολική Εκκλησία, άλλοτε σύμμαχος του Ραούλ Κάστρο, καταγγέλλει την βία. Αλλά ο ΣΥΡΙΖΑ δεν βλέπει τίποτε το παράξενο.
Χιλιάδες άνθρωποι σε όλη την Κούβα βγαίνουν καθημερινά στους δρόμους με συνθήματα όπως «Ελευθερία!», «Να φύγουν!», «Κάτω η δικτατορία». Αλλά ο ΣΥΡΙΖΑ ούτε βλέπει, ούτε ακούει.
Συμφωνεί δηλαδή με το επίσημο όργανο του κουβανικού κομμουνιστικού κόμματος Granma που περιγράφει τους διαδηλωτές ως… «αρουραίους» που σκοπεύουν να… «καταλάβουν τη χώρα με την μουσική»!
Το καθεστώς χτυπά τους διαδηλωτές με την «Επαναστατική Εθνική Αστυνομία», τον Στρατό και τις Ειδικές Ταξιαρχίες Ταχείας Αντίδρασης, τα μέλη των οποίων, γνωστά ως «μαύρα μπερέ», κυκλοφορούν με όπλα και σκύλους και ορμάνε με μίσος εναντίον των ανθρώπων, αποκαλώντας τους σκουλήκια και μισθοφόρους.
Είπε ένας από τους διαδηλωτές:
«Είμαι εδώ γιατί είμαι Κουβανέζος και είμαι κουρασμένος από τόση δυστυχία, τόσο μεγάλη καταστολή. Γιατί μας ταπεινώνουν συνεχώς. Δεν θέλω να φύγω από την Κούβα, θέλω να ζήσω σε μια ελεύθερη Κούβα. Κανείς δεν μας πληρώνει, αυτοί που μας χτυπούν πληρώνονται με τον μισθό τους. Ζητούμε ελευθερία για την Κούβα, να μπει ένα τέρμα στην πείνα, την καταπίεση, την δικτατορία και τη δυστυχία».
Είναι χαρακτηριστικό αυτό που συνέβη στην Ισπανία: Ο σοσιαλιστής πρωθυπουργός Πέδρο Σάντσεθ δήλωσε πως οι εικόνες που φθάνουν από την Κούβα είναι πολύ σκληρές, προσθέτοντας πως «είναι προφανές ότι η Κούβα δεν είναι δημοκρατία». Αλλά οι συνεταίροι του οι Podemos δήλωσαν πως «η Κούβα δεν είναι δικτατορία».
Η παντοτινή νίκη των λαών έχει πολύ ξύλο
Για τον ΣΥΡΙΖΑ τα πράγματα είναι ξεκάθαρα. Όταν τον Νοέμβριο του 2016 ο Φιντέλ Κάστρο αποδήμησε εις Κύριον, ο Τσίπρας έσπευσε στην Αβάνα. Αφού προηγουμένως είχε αποχαιρετίσει τον «σύντροφο Φιντέλ» ως εξής:
«Αντίο κομαντάντε. Ως την παντοτινή νίκη των λαών» (Twitter).
Και στο Fb:
«Στις τωρινές πολιτικές συνθήκες στον πλανήτη μας κάθε απόφαση, περισσότερο από κάθε άλλη φορά, πρέπει να αναλύεται και να εφαρμόζεται με προσοχή, έγραφε η συγχαρητήρια επιστολή που είχα δεχθεί από τον ιστορικό ηγέτη της παγκόσμιας αριστεράς, τον Φιντέλ Κάστρο. Ο ίδιος υπήρξε εγγυητής της αξιοπρέπειας και της ανεξαρτησίας του λαού του, ενώ έθεσε τις βάσεις για την περιφερειακή συνεργασία στη Λατινική Αμερική. Η γενιά που φεύγει μας κληροδοτεί μια τεράστια ιστορική, συμβολική και πολιτική παρακαταθήκη, την οποία καλούμαστε να διαχειριστούμε σε συνθήκες εξόχως δύσκολες, με την αποτυχία του νεοφιλελευθερισμού να έχει επέλθει, αλλά το όραμα του σοσιαλισμού να μην έχει βρει ακόμη την νέα άρθρωσή του. Γι' αυτό και όπως λέει ο Φιντέλ, όσοι αγωνίζονται σήμερα για να αντιμετωπίσουν τις καταστροφές που απειλούν τον πλανήτη, πρέπει να αναλύουν και να εφαρμόζουν με προσοχή κάθε πολιτική απόφαση.
Αντίο κομαντάντε. Ως την παντοτινή νίκη των λαών!».
Προφανώς, ως την «παντοτινή νίκη των λαών» θα έχει πέσει πολύ ξύλο…
