Του Κωστή Μπιτζάνη
Τα βασικά οικονομικά μεγέθη 8 μεγάλων ΔΕΚΟ που δημοσιεύτηκαν το τελευταίο διάστημα ανέδειξαν την μεγάλη παθογένεια των εκατοντάδων οργανισμών και επιχειρήσεων του ευρύτερου δημόσιου τομέα: ότι είναι σε βάθος χρόνου ουσιαστικά χωρίς διοίκηση.
Γιατί πως αλλιώς μπορεί να ερμηνευτεί η διαχρονική συσσώρευση ζημιών, τα αρνητικά λειτουργικά αποτελέσματα κάθε χρόνο με ταυτόχρονη υποβάθμιση των παρεχόμενων υπηρεσιών.
Κατά μία έννοια μάλιστα οι επιχειρήσεις που χρηματοδοτούνται από τον κρατικό προϋπολογισμό θα έπρεπε να είναι οι πιο ανταγωνιστικές γιατί επιβαρύνουν υποχρεωτικά όλους τους πολίτες, είτε κάνουν χρήση των υπηρεσιών τους είτε όχι.
Η επιδότηση της τιμής διαφόρων δημοσίων αγαθών και υπηρεσιών οφείλει να είναι διαφανής και να υπάρχει μια διαρκής προσπάθεια να μειώνεται και η ποιότητα των υπηρεσιών να βελτιώνεται.
Το μοντέλο: φτηνές και κακές υπηρεσίες των επιχειρήσεων του δημόσιου τομέα και κάλυψη των ζημιών από τον κρατικό προϋπολογισμό χωρίς καμία λογοδοσία και διαφάνεια λειτουργεί επί δεκαετίες στη χώρα μας και είναι αυτό που οδηγεί ταχύτατα στη χρεωκοπία.
Το μοντέλο αυτό δεν έχει αλλάξει ουσιαστικά μέχρι σήμερα.
Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο στο Metarithmisi.gr
Φωτογραφία: Sooc
