Έχει ζήσει σεισμούς, φωτιές και άλλα έκτακτα περιστατικά. Αλλά για την κρίση του κορονοϊού ο πρόεδρος του Χαμόγελου του Παιδιού, Κώστας Γιαννόπουλος δηλώνει σε συνέντευξή του στο liberal.gr πως είναι ένας πόλεμος με αόρατο εχθρό και στέκεται στις παράπλευρες απώλειες, τις βραδυφλεγείς βόμβες όπως λέει που ετοιμάζονται να σκάσουν.
Αναφέρει ότι αυξάνονται τα περιστατικά ενδοοικογενειακής βίας, αλλά και το γεγονός πως λόγω της κρίσης έχουν σταματήσει οι καταγγελίες από το περιβάλλον, όπως γείτονες ή άλλοι. Για όσους παραβιάζουν τα μέτρα παραπέμπει και στις προσωπικές του εμπειρίες και λέει πως για όσους προσπαθούν να το παίξουν επαναστάτες ότι δεν είναι μαγκιά να δείξεις ότι ρισκάρεις Καθοριστικό σε αυτή την κρίση θεωρεί πως όπως λένε και στο στρατό είναι «να μετράμε και να δίνουμε παρών όλοι».
Συνέντευξη στη Νικολέττα Μουτούση
- Έχετε ζήσει πολλές δύσκολες καταστάσεις στο Χαμόγελο. Η σημερινή κρίση είναι διαφορετική;
Δεν έχουμε ζήσει ανάλογη κρίση. Έχουμε περάσει σεισμούς, φωτιές, μεμονωμένες άλλες καταστάσεις. Τη φρίκη που ζήσαμε το διάστημα της οικονομικής κρίσης και είδαμε γύρω μας τα πάντα να αλλάζουν. Αυτό το πράγμα δεν υπάρχει.
Γιατί είναι ένας πόλεμος με έναν αόρατο εχθρό. Και όπως λέμε στον πόλεμο υπάρχουν παράπλευρες απώλειες που ακόμη δεν έχουμε δει τα αποτελέσματα τους. Εμείς ζούμε με τις οικογένειες, με τα θέματα, με τα προβλήματα που υπάρχουν και βλέπουμε πλέον ότι υπάρχει μία παγωμάρα, υπάρχει μία βραδυφλεγής βόμβα, βόμβες μάλλον που θα σκάσουνε σε πολλά επίπεδα.
Το ίδιο που έγινε με την κρίση την οικονομική, που βλέπαμε το κυρίως πρόβλημα ενώ παράλληλα αρχίσανε να σκάνε τα διάφορα παράπλευρα. Δηλαδή ένταση, έφηβοι, προβληματισμός και καταστάσεις δύσκολες, ενδοσχολική βία, τα παιδιά που έχουν φουντώσει και βρίσκονταν σε κατάσταση δύσκολη, η επιβίωση, η πείνα, η φιλανθρωπία.
Πολλές φορές η κακώς εννοούμενη, γιατί υπάρχουν και αυτοί που στηρίζουν αλλά και αυτοί που θέλουν να το δείχνουνε με τις σακούλες. Και δεν ξεχωρίζω τον πλούσιο και τον φτωχό ποιος βοηθάει, όποιος βοηθάει είναι σημαντικό. Μιλάω για αυτό που εκπέμπεις, για αυτούς που στηρίζεις, που είναι σε δύσκολη κατάσταση είτε για την κρίση την οικονομική είτε για τώρα της κρίσης της υγείας.
- Ποιος είναι ο ρόλος του Χαμόγελου του Παιδιού έναντι του κορονοϊού; Τι μπορεί να προσφέρει; Δεν επηρεάζει αυτό τις δραστηριότητες σας;
Συνεχίζουμε να επισκεπτόμαστε τα νοσοκομεία για να βλέπουμε οικογένειες που έχουν πρόβλημα, αλλά τους βλέπουμε εκτός νοσοκομείου και προσπαθούμε να δούμε τι είναι αυτό που χρειάζονται μαζί με τους κοινωνικούς λειτουργούς και τους ανθρώπους του νοσοκομείου. Συνεχίζουμε να κάνουμε και εμβόλια. Γιατί λένε ότι πρέπει να συνεχίσουν.
Στο πολυιατρείο μας, οι γιατροί μας κάνουν νοσηλεία κατ’ οίκον. Στη Θεσσαλονίκη γίνεται οργανωμένη κατ’ οίκον νοσηλεία για παιδιά που είναι διασωληνωμένα στο σπίτι τους όπου η οικογένειά τους είναι οι εντατικολόγοι, οι νοσηλευτές και οι νοσηλεύτριες και όλοι συμμετέχουν να στηρίξουν ένα παιδί με μηχανήματα εντατικής, με τραχειοστομία. Αυτά τα παιδιά έπρεπε να είναι στην εντατική. Αν μας λείψει το Χαμόγελο θα έχουμε πρόβλημα, μας λένε.
Βρισκόμαστε σε μία κατάσταση που είναι κρίσιμη για όλους. Είμαστε στους λίγους φορείς που πρακτικά δίνει λύσεις σε τέτοιες καταστάσεις. Και όταν λέω πρακτικά εννοώ ότι θα σε πάρει τώρα τηλέφωνο η γιαγιά που θέλει να κάνει αιμοκάθαρση και δεν θα πεις είσαι γιαγιά και δεν σε αντιμετωπίζω. Θα πας. Και σε άλλες περιπτώσεις, όπως σε εξαφανίσεις βάζουμε κάποια οχήματα στη διάθεση των αρχών.
Έχουμε τράπεζα εθελοντών αίματος και όταν κάποιος χρειάζεται τους ειδοποιούμε και πηγαίνουν. Δεν έχει σημασία εάν είναι παιδί, μεγάλος ή ενήλικας. Τον καλύπτουμε. Άρα λοιπόν είναι η νοοτροπία το να κρατάμε καλά τους ανθρώπους και να δίνουμε λύσεις σε οποιονδήποτε μας τηλεφωνήσει για να χρειαστεί τη βοήθειά μας.
Ακόμη και στον 30χρονο που πήρε να πει ότι θα αυτοκτονήσει γιατί στα 8 του χρόνια τον βίασε ο θείος του, έγινε θεολόγος για να ξεπεράσει το πρόβλημα και πήρε το Χαμόγελο του Παιδιού γιατί θεωρούσε ότι το πρόβλημα ήταν από την παιδική του ηλικία. Τι θα του λέγαμε όχι, εμείς καλύπτουμε παιδιά μόνο. Τον καλύψαμε.
- Πρόσφατα είδαμε πως ήρθατε σε συνεργασία με άλλες αρχές όπως υπουργεία. Πώς θα συμβάλλετε;
Είναι τόσο πολλά τα θέματα, που δεν μπορείς να τα δεις ένα- ένα. Εμείς στο Χαμόγελο αυτό που έχουμε κάνει είναι να στηρίζουμε τους θεσμούς, άσχετα ποιος κυβερνάει. Τα ασθενοφόρα μας, οι κινητές μονάδες, οι μονάδες εντατικής θεραπείας νεογνών και παιδιών είναι ενταγμένες στο ΕΚΑΒ.
Επίσης με το υπουργείο Υγείας ξεκινήσαμε μία εκστρατεία αιμοδοσίας με τον «Οδυσσέα», που είναι μία νταλίκα, ένα ρομποκόπ όπως το λένε τα παιδιά η οποία ανοίγει και είναι θέσεις εργασίας τεχνολογίας για παιδιά εφήβους που το χρησιμοποιούσανε για να ενημερώνονται σε συνεργασία με εταιρείες πληροφορικής.
Τώρα αυτό το χρησιμοποιούμε για αιμοδοσία μαζί με τη Γενική Γραμματεία Αθλητισμού, με το υπουργείο Υγείας, με τους δήμους και γυρίζει όλη την Ελλάδα. Σε συνεννόηση με το υπουργείο Παιδείας προσπαθούμε να βρούμε τρόπους να προσεγγίσουμε τα παιδιά μέσω της διαδικτυακής πλατφόρμας, να τους κρατήσουμε, να τους μιλήσουμε, να ενδυναμώσουμε δασκάλους και καθηγητές.
- Υπάρχει πρόβλημα στις οικογένειες λόγω των περιορισμών;
Αυτό που διαπιστώσαμε βλέποντας με τους ανθρώπους μας, και νομίζω ότι είναι λίγο σε σχέση με την πραγματικότητα, είναι ότι οι κλήσεις μας αυξήθηκαν σε σχέση με πέρσι κατά 50%. Πιστεύω ότι είναι λίγο σε σχέση με το πραγματικό πρόβλημα. Σε περιπτώσεις ενδοοικογενειακής βίας δεν μιλάνε εκτός από κάποιες έντονες καταστάσεις που ήρθαν κοντά μας και έπρεπε να βρούμε λύση για κάποιες μητέρες με τα παιδιά.
Σε ότι αφορά τις κακοποιήσεις έχουν περιοριστεί οι καταγγελίες. Ο άλλος στέκεται με τα δικά του προβλήματα, και δεν ασχολείται τι γίνεται με τον γείτονα που βασανίζει ένα παιδί. Πολύ λίγες είναι οι καταγγελίες σε σχέση με την κανονικότητα της προ ιού εποχής.
Ειδικότερα, όμως, τα παιδιά που ενώ περνάνε καλά έχοντας τον μπαμπά και τη μαμά, από την άλλη οι έφηβοι έχουν φρικάρει. Έχουμε έφηβους εθελοντές που συμμετέχουν στην πρωτοβουλία You Smile και τώρα φρίκαραν και δεν μπορούμε να πάμε να στηρίξουμε τα παιδιά στα νοσοκομεία, να πάμε τα δωράκια. Κι όταν σου λένε έτσι τα παιδιά που είναι ώριμα και συνειδητοποιημένα, καταλαβαίνετε τι γίνεται με όλα τα παιδιά.
- Πολλοί αγνοούν τα περιοριστικά μέτρα, είτε σε παραλιακές ζώνες ή σε εκκλησίες και άλλους χώρους. Έχετε κάποιο σχόλιο;
Κάποιοι θα μπορούσα να πω και προσωπικά σαν και εμένα που έχει χάσει ότι πολυτιμότερο υπάρχει που είναι ο γιος μου, το παιδί μου, σέβεται τη ζωή. Κι εγώ πέρασα καρκίνο πριν από λίγο διάστημα και έμαθα ότι πρέπει να σέβεσαι τη ζωή όσο τίποτε άλλο. Και προσπαθώντας όταν μιλάω σε ανθρώπους δικούς μου που το παίζουν επαναστάτες, τους λέω ότι δεν είναι μαγκιά να δείξεις ότι ρισκάρεις. Η ζωή η δική σου, η ζωή του ανθρώπου, του παιδιού σου, του παππού και της γιαγιάς όσο χρονών και να είναι, είναι πάρα πολύ πολύτιμη.
Αν μπορούσα να βρω έναν- έναν ξεχωριστά να του πω ότι δεν υπάρχει πιο σημαντικό πράγμα. Αυτό σκεφτόμουνα τότε πως αν μπορούσα να κρατήσω το γιο μου ζωντανό και να δώσω τη ζωή μου και τον έχασα, χάθηκε ο κόσμος ολόκληρος. Αυτό το ρίσκο και έστω και ένα στο εκατομμύριο να είναι πως μπορούν να το πάρουν αυτοί οι άνθρωποι για μία στιγμή, για μία ημέρα, για μία εβδομάδα, για ένα μήνα δεν ξέρω κι εγώ πόσο καιρό.
Όσοι έχουν περάσει πρόβλημα υγείας, όσοι έχουν δει το Χάρο με τα μάτια τους, όσοι τον έχουν δει να έρχεται στο σπίτι τους θα μπορούσαν να μιλήσουν στους άλλους και να τους πουν για την αξία της ζωής και να μην ρισκάρουν τη ζωή τους και τη ζωή των άλλων.
- Ζούμε σε περίεργες συνθήκες. Το δικό σας μήνυμα σε μικρούς και μεγάλους ποιο θα ήταν;
Να σταθούμε στα πόδια μας και να μετράμε ζωντανούς και όχι νεκρούς και να είμαστε καλά κι ας μην έχουμε ενδεχομένως τα πλούτη, ο καθένας με διαφορετικό τρόπο. Γιατί πλούτος είναι για κάποιον να ζει και να αναπνέει και για άλλον να έχει το κότερό του. Δικαίωμα ο καθένας να έχει τη δική του ευφορία.
Να καταφέρουμε να ξεπεράσουμε αυτή τη φρίκη και να είναι όλοι καλά. Να κάνουμε αυτό που κάναμε στρατό, γιατί πόλεμος είναι. Να μετράμε και να δίνουμε παρών όλοι. Βρισκόμαστε σε μία κατάσταση που είναι κρίσιμη για όλους μας.
