Η χώρα βρίσκεται εδώ και δέκα χρόνια σε κρίση και θα περίμενε κανείς ότι αυτό θα είχε επηρεάσει σε έναν βαθμό τις τιμές προϊόντων και υπηρεσιών. Ότι η πτώση της ζήτησης θα είχε προκαλέσει και αντίστοιχη μείωση στις τιμές. Αλλά αυτό δεν συνέβη. Ποια καλύτερη απόδειξη θα μπορούσε να υπάρξει για την ολιγοπωλιακή - μονοπωλιακή διάρθρωση της ελληνικής οικονομίας; Κομμουνιστές, δεξιοί και φιλελεύθεροι έβλεπαν τα τραίνα να περνούν…
Ξέρουμε ότι τα προϊόντα στα ελληνικά σούπερ μάρκετ είναι ακριβότερα απ’ ότι σε σούπερ μάρκετ άλλων χωρών που οι πολίτες τους έχουν αισθητά μεγαλύτερα εισοδήματα σε σχέση με τους Έλληνες. Ξέρουμε ότι στην Ελλάδα πληρώνουμε ακριβότερα τα καύσιμα, τις τηλεπικοινωνιακές και άλλες υπηρεσίες. Και το χειρότερο όλων είναι ότι η ελληνική αγορά δεν δείχνει να επηρεάζεται από εξωγενείς παράγοντες. Οι τιμές δεν επηρεάστηκαν ούτε καν από τον Κορονοϊό. Πάρτε για παράδειγμα τα ψάρια! Πηγαίνετε σε ένα ιχθυοπωλείο. Η αναστολή της λειτουργίας των εστιατορίων έχει περιορίσει την ζήτηση και κανονικά θα έπρεπε να έχει πιέσει τις τιμές στην λιανική. Κανονικά. Μόνο που εδώ δεν φαίνεται ότι έχουμε να κάνουμε με μία κανονικότητα.
Και τι μπορεί να κάνει μια κυβέρνηση; Από το πιο απλό, την ένταση των ελέγχων, μέχρι το πιο… «πολιτικό», την «πίεση» του αρμόδιου υπουργού προς τα οργανωμένα συμφέροντα για να εγκαταλείψουν πρακτικές ελέγχου των τιμών. Σαν να λέμε ότι οι αρμόδιες υπηρεσίες του δημοσίου και αντίστοιχα η Ανεξάρτητη Αρχή της Επιτροπής Ανταγωνισμού λειτουργούν υποδειγματικά και αποτελεσματικά. Ή έστω λειτουργούν με έναν κάποιον τρόπο και παράγουν ένα κάποιο αποτέλεσμα. Κρίνοντας πάντως εκ του αποτελέσματος μπορούμε να υποθέσουμε ότι όλα είναι άψογα, ότι δεν υπάρχουν προβλήματα στην ελληνική αγορά. Εκτός κι αν έχουν επιληφθεί οι υπηρεσίες σε μία έστω υπόθεση από τις τόσες που απασχολούν τον κόσμο της πραγματικής Οικονομίας. Γνωρίζοντας ότι αυτό δεν συμβαίνει, μπορούμε πλέον βάσιμα να ισχυριστούμε ότι δεν υπάρχουν υπηρεσίες και αρχές για να εξασφαλίσουν την εύρυθμη λειτουργία της αγοράς.
Η ακρίβεια είναι ένας ύπουλος εχθρός για τα λαϊκά εισοδήματα, για τα οποία δήθεν όλοι κόπτονται. Το σημαντικότερο δεν είναι να δοθούν αυξήσεις στα κατώτερα εισοδήματα. Ο μόνος τρόπος για να αυξηθεί πραγματικά το εισόδημα των εργαζομένων είναι να λειτουργεί ο ανταγωνισμός. Κι ο ρόλος του κράτους είναι να επιβάλλει τον ανταγωνισμό και να μην επιτρέπει στα ολιγοπώλια ή στα μονοπώλια να επιβάλουν τους δικούς τους νόμους. Η μάχη κατά της ακρίβειας είναι μία μάχη ελευθερίας και επιτρέπει και στις μικρότερες εταιρείες σε έναν κλάδο να μπορέσουν να αναπτυχτούν, ακριβώς επειδή ο ελεύθερος ανταγωνισμός τις προστατεύει.
Θανάσης Μαυρίδης
