Του Χαράλαμπου Στέρτσου
Τα κόμματα εκφράζουν τις τακτικές ανάγκες μιας κοινωνίας. Με την οργάνωση και το πρόγραμμα τους προσπαθούν να οργανώσουν, να θεσπίσουν και να εφαρμόσουν πολιτικές για την ικανοποίηση αυτών των αναγκών. Για να αντλήσουν συναίνεση και να δημιουργήσουν συμβολικό κεφάλαιο διαχειρίζονται στερεότυπα, θυμικό, προκαταλήψεις, πεποιθήσεις.
Ασκούνται στην τέχνη του κυβερνάν. Διαχειρίζονται ενοποιητικά μείζονες κοινωνικές αντιφάσεις κατευθύνοντάς τες προς ένα εθνικό στόχο.
Η εναρμόνιση και σύμπλευση των κομμάτων με κοινωνικές πλειοψηφίες 'η μειοψηφίες εξαρτάται όχι μόνο από την ορθή ανάγνωση του κοινωνικού τοπίου και του περιβάλλοντός του αλλά και από την συνάρθρωση συμμαχιών με στόχο την υπηρέτηση αυτών των αναγκών.
Ικανή και αναγκαία συνθήκη: Οι κοινωνικές δυναμικές των στρωμάτων που συστοιχίζονται γύρω από τα κόμματα να είναι πλειοψηφικές. Για να είναι υγιείς οι κοινωνικές δυνάμεις πρέπει να συνδέουν τις πολιτικές επίλυσης των αναγκών τους με ευρύτερους στρατηγικούς στόχους. Τα διάχυτα και εν μέρει αντιφατικά αιτήματα ένα κόμμα οφείλει να τα συνδέει με κοινωνικές προτεραιότητες.
Στην Ελλάδα βιώνουμε το εξής έλλειμμα. Ενώ γνωρίζουμε τις στρατηγικές προτεραιότητες και τον τρόπο που τα σύγχρονα κράτη έχουν πετύχει οικονομικά και τεχνολογικά επιτεύγματα δεν έχουμε κυρίαρχες κοινωνικές και οικονομικές δυνάμεις να επιβάλουν αυτές τις πολιτικές.
Μια κρίσιμη μάζα ενός δυναμικού κομματιού της ελληνικής κοινωνίας έχει μεταναστεύσει. Επιστημονικό, εργατικό δυναμικό, επιχειρήσεις δεν θέλουν να είναι φορολογικοί κάτοικοι αυτής της χώρας. Οι παραμένοντες (!) στη χώρα, νομικά και φυσικά πρόσωπα δραστηριοποιούνται γύρω από το κράτος και ο ιδιωτικός τομέας ασφυκτιά μες το οικονομικό Νταχάου (capital controls, επιχειρήσεις που κλείνουν, επενδύσεις που ακυρώνονται).
Ο λαϊκισμός και ο κρατισμός κυριαρχούν στη πολιτική σκηνή και δυστυχώς είναι το καύσιμο για τα κόμματα εξουσίας.
Στην Ευρώπη ή όπου αλλού εκλέχτηκαν λαϊκιστές αναγκάστηκαν σε kolotumba αλλάζοντας άρδην την κυβερνητική τους ατζέντα. Κι αυτό συνέβη όχι κατόπιν κάποιας εξωτερικής πίεσης αλλά κάτω από το βάρος των εσωτερικών τους αντινομιών και αδιεξόδων.
Σήμερα όσο ποτέ άλλοτε, αν θέλουμε τα επόμενα χρόνια να παραμείνουμε ένα βιώσιμο έθνος, προέχουν οι πολλαπλασιασμοί και οι συνθέσεις εναντίον ενός ανίκανου πολιτικού προσωπικού και αδιέξοδων εμμονών που μας έχουν οδηγήσει στις τελευταίες θέσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Οι αλλαγές στις κοινωνίες και στα κόμματα είναι χρήσιμες υπό τον όρο να συμβαδίζουν με την εποχή τους και να υπηρετούν τις κοινωνικές ανάγκες.
