Του Ανδρέα Ζαμπούκα
Ο Γιάννης Μουζάλας είναι ένας από τους εύκολους στόχους στην κυβέρνηση. Διαχειρίζεται τις ευθύνες ενός νευραλγικού υπουργείου το οποίο ποτέ δεν καταφέρνει να βάλει μια τάξη στο Προσφυγικό και συσσωρεύει όλο και περισσότερες εστίες προβλημάτων, όσο συνεχίζεται ο πόλεμος στη Συρία.
Οι 53, με επικεφαλής τον κύριο «υπογράφω τα πάντα» Γιούκλιντ Τσακαλώτο, αποτελούν αυτή τη στιγμή την ομάδα κρούσης στην «αντιπολίτευση» του ΣΥΡΙΖΑ. Το οξύμωρο βέβαια, της υπόθεσης είναι ότι κανείς από αυτό τον περίεργο απρόσωπο «αριθμό» δεν έχει όνομα και επώνυμο, προκειμένου να αναλάβει το ρόλο του επιτιθέμενου στις εσωτερικές υποθέσεις του ΣΥΡΙΖΑ. Κι έτσι, μια χαρά βολεύονται όλοι και απολαμβάνουν ασυλία, παίζοντας έναν σκοτεινό ρόλο παραγωγής «ηθικού πλεονεκτήματος».
Στην πρόσφατη συνεδρίαση της Πολιτικής Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ, ο κ. Μουζάλας που, έτσι κι αλλιώς, αποτελεί το εύκολο θύμα των βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ, δέχθηκε πυρά από τα μέλη των «53». Για τις καθυστερήσεις που παρατηρούνται στη δημιουργία δομών φιλοξενίας αλλά και για την πολιτική αδιαφορία στην αποσυμφόρηση των νησιών.
Στη συνέχεια τα γνωστά: η ένταση κλιμακώθηκε και ο υπουργός απείλησε με παραίτηση! Εδώ βέβαια, γελάμε, γιατί κάθε φορά που «παραιτείται» υπουργός της συγκεκριμένης κυβέρνησης, πρέπει να κάθεσαι αναπαυτικά στην πολυθρόνα και αλλάζεις κανάλι να δεις Talent Show… Eίναι τόσο μεγάλη η λύσσα για την καρέκλα που είναι ικανοί, αν ποτέ φύγουν από την εξουσία, να την πάρουν μαζί τους για λάφυρο.
Μ΄αυτά και μ΄αυτά, αν υπάρχει ένας μύθος αντίστασης στο εσωτερικό της κυβέρνησης, είναι οι «53». Κι από ό τι φαίνεται τα πάνε πολύ καλά μέχρι τώρα, επενδύοντας ταυτόχρονα και στο μέλλον του κόμματος δια μέσου της υποσχετικής τους δράσης. Μπορεί ο πρωθυπουργός να κάνει λάθη. Μπορεί ο Σπίρτζης να εκθέτει τους πάντες με τα εισιτήρια. Μπορεί κι ο Μουζάλας να αδιαφορεί προκλητικά για τα ευρωπαϊκά κονδύλια και να τα έχει κάνει μαντάρα με τους πρόσφυγες. Οι «53» είναι πάντα παρόντες για να σώσουν την τιμή της Αριστεράς και να διαιωνίσου το είδος, όταν πέσουν κάτω από τα χτυπήματα οι «επώνυμοι» στρατηγοί του ΣΥΡΙΖΑ.
Εκεί επενδύουν οι «εξάγγελοι» της κυβέρνησης, θεωρώντας ότι, κάποια στιγμή, θα κληθούν να πάρουν στις πλάτες τους, το βάρος της διαιώνισης του «είδους».
Κάπως έτσι θα επιχειρηθεί και η ανανέωση του ηθικού δικαιώματος στην διεκδίκηση της εξουσίας. Με την ανάδειξη των νέων προσώπων που μέχρι τώρα, ακολουθούν τον παρελκυστικό μύθο της «προκεχωρημένης συνείδησης» του κόμματος που προηγείται πάντα των εξελίξεων, περιμένοντας, στη γωνία, να δημιουργήσει θέμα συζήτησης και εντυπώσεων. Χωρίς βέβαια, να υπάρχει ποτέ, κάτι επικίνδυνο και απειλητικό για τα πολιτικά συμφέροντα της κυβέρνησης.
Συζητήστε για λίγα μόνο λεπτά, με παλιούς Αριστερούς για το τι πρόκειται να συμβεί στο μέλλον, όσο πλησιάζει η διεκδίκηση της εξουσίας. Όλοι θα συμφωνήσουν στο ίδιο πράγμα: «Δεν έχεις ιδέα που έμπλεξες. Ούτε και φαντάζεσαι τι έχεις να δεις από δω και πέρα…»
