Τι θα είχε συμβεί αν ο Αλέξης Τσίπρας είχε κληθεί ως πρωθυπουργός να μιλήσει σε κοινή συνεδρίαση της αμερικανικής Γερουσίας και του Κογκρέσου; Τα φιλικά του μέσα θα έγραφαν διθυράμβους. Διότι η αλήθεια είναι ότι πρόκειται για μια σημαντική διάκριση που πρώτη φορά γίνεται προς την Ελλάδα. Η πρόσκληση έγινε στο Κυριάκο Μητσοτάκη, αλλά η αλήθεια είναι ότι οι παραχωρήσεις προς τους Αμερικάνους έχουν την «υπογραφή» και του Αλέξη Τσίπρα.
Η Αλεξανδρούπολη μετατρέπεται σε μία μεγάλη αμερικανική βάση, ιδιαίτερης στρατηγικής σημασίας για τους υπερατλαντικούς φίλους μας, και η απόφαση αυτή λήφθηκε επί των ημερών του Αλέξη Τσίπρα, ο οποίος ξεκίνησε τις σχετικές συζητήσεις και επέτρεψε ως πρωθυπουργός τη διέλευση αμερικανικών δυνάμεων προς Ρουμανία και Βουλγαρία στο πλαίσιο ΝΑΤΟϊκής άσκησης. Ας φανταστούμε, τώρα, τι θα είχε συμβεί αν την πρωτοβουλία αυτή την είχε αναλάβει ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Μια εικόνα πήραμε από τη στάση του ΣΥΡΙΖΑ στην κύρωση της ελληνοαμερικανικής συμφωνίας με τον Αλέξη Τσίπρα να κλείνει το μάτι στην αριστερή του πτέρυγα και να δηλώνει ότι «ήταν πάγια θέση του ΣΥΡΙΖΑ η αναβάθμιση της Αλεξανδρούπολης, όχι όμως να ενταχθεί σε αμερικανικές επιχειρήσεις και να έχουμε κάθε μέρα δηλώσεις Ρώσων αξιωματούχων εις βάρος της Ελλάδας».
Το θέμα έκλεισε όμως γρήγορα για τον Αλέξη Τσίπρα εξ αιτίας του πρότερου πρωθυπουργικού του βίου και των συνομιλιών που ο ίδιος είχε και για το λιμάνι της Αλεξανδρούπολης με τον Ντόναλντ Τραμπ στον Λευκό Οίκο. Κι αν κάτι πρέπει να αναγνωρίσουμε στον Αλέξη Τσίπρα είναι το γεγονός ότι ως πρωθυπουργός ξεπέρασε εύκολα τις ιδεοληψίες του παρελθόντος και συναίνεσε για να κάνει η χώρα ένα αποφασιστικό βήμα προσέγγισης προς την πλευρά εκείνων που άλλοτε οι φίλοι μας στην Αριστερά ονομάτιζαν ως δυνάμεις του διεθνούς ιμπεριαλισμού.
Κι ευτυχώς! Η μία εικόνα είναι αυτή της Αλεξανδρούπολης ως βάση των Αμερικανών. Η άλλη εικόνα είναι εκείνη της κυβέρνησης των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ που έσπευσαν στις πρώτες ημέρες της διακυβέρνησης στο Κρεμλίνο και στον πρόεδρο Βλαδίμηρο για να ζητιανέψουν χαρτί για την εκτύπωση … της νέας δραχμής! Να μην το συζητάμε! Γλιτώσαμε από του χάρου τα δόντια. Αλλά ο Αλέξης έδειξε ότι μαθαίνει εύκολα και ότι προσαρμόζεται στις συνθήκες που διαμορφώνονται. Αυτό λέγεται και ρεαλισμός.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα μιλήσει σε κοινή συνεδρίαση της Αμερικανικής Γερουσίας και του Κογκρέσου. Αυτό δεν γίνεται κάθε μέρα και δεν έχει συμβεί άλλη φορά για Έλληνα πρωθυπουργό. Είναι μία σημαντική στιγμή για την ίδια τη χώρα και μάλιστα σε μία περίοδο μεγάλης αστάθειας στην περιοχή μας. Πρόκειται για μία πολιτική πράξη που αναγνωρίζει τη γεωπολιτική αξία της χώρας μας και πιστοποιεί την ουσιαστική αναβάθμιση των ελληνοαμερικανικών σχέσεων. Είναι μια option που υπάρχει για την ελληνική πλευρά και ως τέτοια θα πρέπει να την αναγνωρίσουμε. Δεν θα μας σώσει οπωσδήποτε στην κρίσιμη ώρα (να λείπει ο εφησυχασμός), αλλά είναι σε κάθε περίπτωση μία option. Και δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι οι Τούρκοι έχουν αντιδράσει στο θέμα της Αλεξανδρούπολης…
Επίσης πρόκειται για μια σημαντική επιτυχία του Έλληνα πρωθυπουργού. Ο κ. Μητσοτάκης αναδεικνύεται σε έναν σημαντικό Ευρωπαίο πολιτικό. Σε ένα από τα ισχυρότερα χαρτιά της Κεντροδεξιάς στην Ευρώπη. Κι αυτό αποτελεί ταυτόχρονα μία μεγάλη ευκαιρία για τη χώρα. Η χώρα χρειάζεται σήμερα ευκαιρίες στο εξωτερικό και συναίνεση στο εσωτερικό. Τις ευκαιρίες τις έχει, όπως αυτή της ομιλίας του κ. Μητσοτάκη στην Ουάσιγκτον. Η συναίνεση για τα μεγάλα θέματα εξακολουθεί και είναι το ζητούμενο.
Θανάσης Μαυρίδης
