Όποια κι' αν είναι η ερώτηση για τον τρόπο με τον οποίο το ΚΚΕ αποφάσισε να γιορτάσει την Εργατική Πρωτομαγιά – κάτι ανάμεσα σε στρατιωτική φάλαγγα και… γυμναστικές επιδείξεις – η απάντηση είναι «Όχι». Την Εργατική Πρωτομαγιά δεν κάνουμε άσκηση στους κανόνες κοινωνικής αποστασιοποίησης, αλλά προβάλλουμε τα δικαιώματα των εργαζομένων.
Ερώτημα πρώτο: Έπρεπε το ΠΑΜΕ, δηλαδή το ΚΚΕ, να παραβιάσει το νόμο και να κάνει κάτι διαφορετικό από όλον τον υπόλοιπο λαό;
Όχι! Διότι υποτίθεται ότι το ΚΚΕ δεν φιλοδοξεί ρόλο κόμματος διαμαρτυρίας, αλλά υποστηρίζει ότι απευθύνεται σε όλον τον λαό, ως κόμμα που λειτουργεί με κανόνες εντός συγκεκριμένου συνταγματικού και κοινοβουλευτικού πλαισίου, το οποίο έχει αποδεχθεί και στο οποίο συμμετέχει.
Ερώτημα δεύτερο: Έστειλε το ΚΚΕ τα μηνύματα για τις εργατικές διεκδικήσεις που δηλώνει ότι υπηρετεί; Έφυγε δηλαδή προς πάσα κατεύθυνση αυτό που στην επικοινωνία ονομάζουμε «κυρίαρχο μήνυμα»;
Όχι! Διότι η εντυπωσιακή πράγματι εικόνα στρατιωτικής παράταξης κάλυψε επικοινωνιακά το κεντρικό μήνυμα και όλοι επικεντρώθηκαν στο πολύχρωμο θέαμα της κοινωνικής απόστασης. Το μήνυμα του κορωνοϊού αποδείχθηκε πιο δυνατό.
Ερώτημα τρίτο: Η πανδημία του κορωνοϊού είναι βέβαιο ότι θα έχει σοβαρές επιπτώσεις στον κόσμο της εργασίας. Ακούστηκαν – προσοχή! Ρωτώ αν ακούστηκαν, όχι αν εκφωνήθηκαν - αυτά τα νέα προβλήματα αυτής της νέας πραγματικότητας;
Όχι! Το «κυρίαρχο μήνυμα» έδωσε τη θέση του στο θέαμα και η ουσία υποχώρησε και υποκλίθηκε στην εικόνα. Γιατί, όπως είχε πει ο Μάρσαλ Μακλούαν (και υιοθέτησε το Ουμπέρτο Έκο), «το μέσο είναι το μήνυμα». Εξηγώντας ότι το περιεχόμενο καθορίζεται από την τεχνολογία που θα χρησιμοποιηθεί για την παραγωγή και διάδοσή του. Στην προκειμένη περίπτωση, η «τεχνολογία» εξαφάνισε το περιεχόμενο.
Ερώτημα τέταρτο: Επιβεβαίωσε το ΚΚΕ την ταυτότητα που έχει επιλέξει για τον εαυτό του ότι δηλαδή είναι το «κόμμα του λαού»;
Όχι! Διότι οργάνωσε και έλαβε μέρος σε μια εκδήλωση ως εάν επρόκειτο για κάποια χαϊδεμένη ελίτ, στην οποία επιτρέπεται να κάνει αυτό το οποίο απαγορεύεται στον υπόλοιπο κόσμο.
Ερώτημα πέμπτο: Έδειξε το ΚΚΕ ότι μπορεί να φέρει σε πέρας ένα εγχείρημα στο οποίο θα αποτύγχαναν όλοι οι άλλοι;
Όχι! Όποιο κόμμα, οργάνωση, ομάδα, σχολείο, στρατιωτική μονάδα, αθλητικό σωματείο αποφάσιζε να εντυπωσιάσει, θα τα κατάφερνε το ίδιο καλά. Δεν είναι δα και τόσο δύσκολο να πάρεις μια μεζούρα και να μετρήσεις, να βάλεις σημάδια και να πατήσεις πάνω τους. Άλλοι θα το έκαναν με το μάτι – και το κάνουν με κάθε ευκαιρία. Θα το κάνουν μια χαρά τα παιδιά στο σχολείο. Το κάνουν μια χαρά στις σχολικές γιορτές και στις σχολικές παρελάσεις. Γίνεται έξω από τα σουπερμάρκετ.
Ερώτημα έκτο: Κέρδισε τίποτε το ΚΚΕ από την πρωτομαγιάτικη εκδήλωση παραβίασης της καραντίνας;
Όχι! Οι νεότεροι μειδίασαν με άλλη μια αταξία του προβληματικού παιδιού. Οι παλαιότεροι και όσοι γνωρίζουν Ιστορία ένιωσαν να ξυπνούν μέσα τους μνήμες από τις ελληνικές μαύρες σελίδες του 20ού αιώνα. Για να μην μιλήσουμε και για την τραγική ειρωνεία ότι αυτή την Πρωτομαγιά είχαμε και την είδηση της επανεμφάνισης του (εξαφανισμένου από τις 15 Απριλίου) κομμουνιστή δικτάτορα της Βόρειας Κορέας Κιμ Γιονγκ Ουν, ο οποίος εγκαινίασε ένα εργοστάσιο λιπασμάτων.
Ερώτημα έβδομο: Οργάνωσε το ΚΚΕ μια εκδήλωση μοναδική στον κόσμο;
Όχι! Παρόμοιες εκδηλώσεις με κοινωνική αποστασιοποίηση οργανώθηκαν και στην Πορτογαλία από το εκεί κομμουνιστικό κόμμα. Αλλά και στη Νότια Κορέα, όπου οι διαδηλωτές, ακόμη πιο εντυπωσιακοί, φορούσαν επιπλέον και ειδικές προστατευτικές στολές. Αλλά και στο Χονγκ Κονγκ όπου οι (κομμουνιστικές) κινεζικές δυνάμεις ασφαλείας διέλυσαν βίαια τον κόσμο με δακρυγόνα και σπρέι πιπεριού. Αλλά, όπως φαίνεται, το ΚΚΕ άλλα καθεστώτα ονειρεύεται και σε άλλα προτιμά να ζει.
Ερώτημα όγδοο: Ήταν μια μοντέρνα και πρωτότυπη εκδήλωση με ομιλητές που θα προσέλκυαν την προσοχή, ειδικά μέσα στο κλίμα εργασιακής ανασφάλειας το οποίο έχει προκαλέσει η παρούσα κρίση;
Όχι! Ως ομιλητές επελέγησαν συνδικαλιστές, που ήταν βέβαιο ότι δεν θα γίνονταν πόλος έλξης για τον υπόλοιπο κόσμο. Στην Ιταλία, τα συνδικάτα – όλα μαζί - οργάνωσαν μεγάλες συναυλίες σε άδειες πλατείες με διάσημους καλλιτέχνες, τραγουδιστές και ηθοποιούς, που οι ομιλίες και τα μηνύματά τους μεταδόθηκαν από όλα τα ραδιοτηλεοπτικά δίκτυα και διαδικτυακά απευθείας. Η Άμπρα Αντζιολίνι άνοιξε την μεγάλη συναυλία της Ρώμης στην άδεια Πιάτσα Σαν Τζιοβάννι Ιν Λατεράνο, με μια σύντομη και συγκινητική ομιλία για τους εργαζόμενους και την υπόσχεση πως «θα επιστρέψουμε στις πλατείες μας». Όπως είπε, με δάκρυα στα μάτια, «η άδεια πλατεία Σαν Τζιοβάννι μας θυμίζει ότι δεν μπορούμε να ζήσουμε χωρίς τον κόσμο της εργασίας». Η Τζιάννα Ναννίνι έστειλε τη φωνή της πάνω από τις στέγες του Μιλάνου, η Τόσκα βγήκε στο μπαλκόνι και τραγούδησε το Bella Ciao. Και ο Στινγκ – ναι, ναι ο Στινγκ - έστειλε το δικό του μήνυμα προς τους εργάτες της Ιταλίας: «Σήμερα θέλω να γιορτάσω μαζί με όλους τους Ιταλούς εργαζόμενους, τους οδηγούς των λεωφορείων και των τρένων, τους ταχυδρόμους, τους αχθοφόρους, τους φορτηγατζήδες, τους δασκάλους και ειδικά σε όλους τους γιατρούς και τους νοσηλευτές μας».
Ερώτημα ένατο: Θα πάθαινε τίποτε το ΚΚΕ αν γιόρταζε την Πρωτομαγιά στις 9 Μαΐου, όπως έχει προαναγγείλει η κυβέρνηση;
Όχι! Αντίθετα, θα μπορούσε να γιορτάσει διπλά, συνδέοντας την Πρωτομαγιά με την σοβιετική μεγάλη γιορτή της 9ης Μαΐου, επέτειο της Νίκης επί του Ναζισμού, την οποία τιμά και σήμερα η Ρωσία ως εθνική γιορτή.
Ερώτημα δέκατο και καταληκτικό: Έκανε το ΚΚΕ επίδειξη πειθαρχίας σπάζοντας την καραντίνα;
Όχι! Η μη συμμόρφωση στους γενικά παραδεκτούς κανόνες υγειονομικής πειθαρχίας εμφάνισε μια εικόνα περιφρόνησης προς αυτούς που πραγματικά πειθαρχούν.
Και για να τελειώνουμε: Όλα αυτά, φέρνουν στο νου την πάλαι ποτέ Σοβιετική Ένωση που προσπάθησε να κρύψει την πυρηνική καταστροφή στο Τσερνομπίλ, γιορτάζοντας κανονικά την Πρωτομαγιά του 1986. Τότε που στην Ουκρανία, στο Κίεβο, δεκάδες χιλιάδες άνδρες, γυναίκες και παιδιά παρήλασαν επί ώρες κάτω από το ραδιενεργό νέφος και εκτέθηκαν σε υψηλά επίπεδα ακτινοβολίας. Εκείνη η πρωτομαγιάτικη πορεία, στην οποία αναγκαστικά πήραν μέρος όλοι - καθώς γνώριζαν πως οι κομισάριοι στις γειτονιές έπαιρναν παρουσίες – ονομάστηκε «παρέλαση του θανάτου»…
