Το πόσο ενδιαφέρει ένα κόμμα τον λαό, οι δραστηριότητές του, οι δηλώσεις ηγεσίας και των στελεχών του, φαίνεται στην εποχή του διαδικτύου: Από τα «κλικ» που γίνονται στις σχετικές ειδήσεις που αναρτούν τα site, αλλά και από τον χώρο που καταλαμβάνει στις συζητήσεις των social media.
Και το ΚΙΝΑΛ είναι «ωσεί απόν», την ίδια ώρα που το ΠΑΣΟΚ με τα χιουμοριστικά memes για τις παροχές που θα έδινε εν μέσω πανδημίας, τις φωτογραφίες εποχής, τις νοσταλγικές αναφορές εύκολης ζωής, έχει γίνει στοιχείο της «ποπ» κουλτούρας!
Οι μόνες φορές που ελκύει ένα κάποιο ενδιαφέρον, είναι τα ρεπορτάζ που αναφέρονται στην ανάδειξη αρχηγού, καθώς πλησιάζει η ώρα της εσωκομματικής αναμέτρησης. Εντάξει τέτοια θέματα ιντριγκάρουν, αλλά για το ΚΙΝΑΛ το ενδιαφέρον είναι κυρίως εξωγενές. Δεν ενδιαφέρει τι θα κάνει ο νέος αρχηγός για το κόμμα, αλλά «ποιος» αρχηγός με «ποιο» από τα δύο άλλα κόμματα θα συνεργαστεί!
Φυσικά η νυν ηγεσία του κόμματος διαρρηγνύει τα ιμάτιά της, διαβεβαιώνει για την αυτόνομη πορεία, αλλά μάλλον δεν είναι αρκετό. Δεν είναι οι προθέσεις που δεν δικαιούμαστε να θεωρήσουμε ανειλικρινείς. Είναι οι εντυπώσεις που έχουν δημιουργηθεί. Και εδώ υπάρχει το αντιφατικό:
Ενώ ως κόμμα αντιπολίτευσης είναι το μόνο που κάνει σοβαρή κοινοβουλευτική προσπάθεια, δεν αρκείται δηλαδή σε στείρες φωνασκίες όπως οι άλλοι και παρουσιάζει προτάσεις νόμων (το πιστώνεται η Γεννηματά προφανώς), η ίδια στις δηλώσεις της αλλά και οι ανακοινώσεις του γραφείου τύπου του κόμματος, παρουσιάζονται ως συνηχούσες με τις αντιπολιτευτικές παρόλες του ΣΥΡΙΖΑ. Σε κάποια θέματα δε, όπως της πανδημίας, της Μήδειας ή του Κουφοντίνα, δεν ξεχώριζες τις ΚΙΝΑΛικές ανακοινώσεις με εκείνες του ΣΥΡΙΖΑ.
Το διαρκές ρώτημα είναι γιατί η Πρόεδρος πηγαίνει αντίθετα από την πλειοψηφία «των ψηφοφόρων της, αφ’ ής στιγμής αυτοί διάκεινται θετικά προς τον Μητσοτάκη». Μία εκ των εξηγήσεων παραπέμπει στην εσωκομματική διαμάχη για την αρχηγία.
Μεσαία στελέχη που αντιτίθενται στην ηγεσία της, εκτιμούν ότι η νυν Πρόεδρος ευελπιστεί να προσελκύσει την ψήφο εκείνων των ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ που τώρα ψηφίζουν ΣΥΡΙΖΑ, και με τους οποίους υποτίθεται έχουν τους ίδιους κώδικες. Πολύ περισσότερο που και στον ΣΥΡΙΖΑ βρίσκονται σε κλίμα ΠΑΣΟΚ, αφού ο Τσίπρας προσπαθεί να μιμείται τον Ανδρέα σε εκφραστική και παραστατική παρουσία (λέμε τώρα).
Αν υποθέσουμε ότι δοθεί έξωθεν κάποια γραμμή ψήφισης νέου αρχηγού, θεωρητικά δύναται να γίνει. Άφησε ανοιχτές τις θύρες για τέτοιες μεθοδεύσεις η «μεταμοντέρνα» απόφαση του Γιώργου Παπανδρέου να καταστήσει το διαρθρωμένο κόμμα που παρέλαβε, και όπου για την ηγεσία ψηφίζουν τα μέλη του, σε ένα πολιτικό μόρφωμα που απλώς θυμίζει κόμμα.
Έτσι μπορεί ο καθείς να προσέλθει, να ψηφίσει, να αναδείξει αρχηγό σε κόμμα που δεν ψηφίζει στις εθνικές, και την επομένη να εξαφανισθεί. Αναγκάστηκε να το μιμηθεί και η ΝΔ, που ούτως ή άλλως, είχε υποτυπώδη οργάνωση κόμματος «νέου τύπου».
Ωστόσο η διαδικασία αυτή δεν παύει να επιφέρει αποπολιτικοποίηση των κομμάτων και ισχυροποίηση των αρχηγών, οι οποίοι δεν εκλέγονται από συνέδριο εκλεγμένων αντιπροσώπων, άρα δεν υπάρχει «σώμα» στο οποίο υποχρεούνται να απολογηθούν. Τους εξέλεξε ο λαός!
Εν τω μεταξύ ενόψει της προεδρικής εκλογής τον Νοέμβριο, το ΚΙΝΑΛ είναι διχασμένο και το ρήγμα θα διευρύνεται.
Οι ίδιες υποψίες που εστιάζονται στη Γεννηματά, εκφράζονται από στελέχη της Βάσης και για τον Ανδρέα Λοβέρδο. Πέραν δηλαδή του ότι η πλειοψηφία συντονίζεται με τις απόψεις του, πέραν του ότι πρόσφατες δημοσκοπήσεις τον φέρνουν υψηλότερα από τη Γεννηματά, κυοφορείται η υποψία ότι αποσκοπεί και στην ψήφο πρώην Πασόκων που τώρα ψηφίζουν ΝΔ (Γιώργο μου τα έργα σου!).
Από την πλευρά Λοβέρδου πάντως υπάρχει η άποψη ότι οι εσωκομματικές εκλογές θα πρέπει να επισπευσθούν προκειμένου το κόμμα να πάψει να καρκινοβατεί, και με το νέο αρχηγό να αρχίσει να ανασυγκροτείται. Δεν του αρκούν τα λειψά ποσοστά που «τσιμπάει», την στιγμή που ο ΣΥΡΙΖΑ δεν εισπράττει. Η πρόταση έχει βάση και για άλλο λόγο. Γιατί ως τον Νοέμβριο ο διχασμός θα εντείνεται.
Το ΚΙΝΑΛ υπάρχει χάρις στο συναίσθημα των παλιών, όχι στην ελπίδα των νέων. Και έτσι στατικό, δίνει το δικαίωμα και στα δυο κόμματα να προσπαθούν να το απορροφήσουν. Κι αν δεν το κατάφεραν ακόμη, οφείλεται κυρίως στο συναίσθημα των παλιών, στην αντιδεξιά τους τοποθέτηση, αλλά και στην απέχθεια που τους προκάλεσε και προκαλεί η σκαιά συμπεριφορά του ΣΥΡΙΖΑ. Δεν οφείλεται στην προοπτική του μέλλοντος που εκπέμπει.
