Η στρατηγική της κυβέρνησης για την ΔΕΗ στηρίζεται στην βεβαιότητα ότι θα έχουν αίσιο τέλος οι διαπραγματεύσεις με τους Ευρωπαίους για να επιτραπεί στην ΔΕΗ να δεχτεί κρατική ενίσχυση. Είναι αλήθεια ότι αν πέσει η ΔΕΗ θα έχουμε σοβαρές επιπτώσεις στην Οικονομία. Κι αν η Ευρώπη δεν δώσει το «πράσινο φως» για κρατικό χρήμα στην ΔΕΗ; Το plan B δεν έχει πλούτο επιλογών…
Προκειμένου να υπηρετήσει τις ιδεοληψίες της και να «σκοτώσει» το σχέδιο της μικρής ΔΕΗ, η κυβέρνηση Τσίπρα έκανε μία κακή συμφωνία με τους Ευρωπαίους. Συμφώνησε να… ανοίξει την αγορά ενέργειας με έναν καταστροφικό για την ΔΕΗ τρόπο: Η ΔΕΗ θα έχανε το 50% της πελατείας της, αλλά θα κρατούσε όλες τις υποχρεώσεις που είχε δημιουργήσει τα προηγούμενα χρόνια. Με άλλα λόγια ο κ. Τσίπρας υπέγραψε την θανατική καταδίκη της εταιρείας. Έπειτα από μία τέτοια συμφωνία – δώρο για τους ιδιώτες της αγοράς ενέργειας, το μόνο βέβαιο ήταν ότι η ΔΕΗ θα είχε αργά ή γρήγορα σοβαρότατο πρόβλημα. Όπως και συνέβη.
Οι δανειακές υποχρεώσεις μιας εταιρείας είναι στην μία πλευρά της ζυγαριάς. Στην άλλη πλευρά είναι τα έσοδα. Όταν χάνει, λοιπόν, κάποιος τα μισά του έσοδα, τότε η εξίσωση δεν βγαίνει. Γι αυτό και στο σχέδιο για την μικρή ΔΕΗ εκείνος που θα έπαιρνε την μικρή ΔΕΗ θα έπαιρνε αντίστοιχα και το ποσοστό των υποχρεώσεων που θα του αναλογούσε.
Και φτάνουμε στο σήμερα! Η ΔΕΗ είναι ένα βήμα πριν το σημείο μηδέν. Χρειάζεται επειγόντως μετρητά. Τα οποία σε αυτή την φάση μπορεί να εισφέρει μόνο το κράτος. Δεν υπάρχει πιθανότητα να βρεθεί ιδιώτης για να επενδύσει χρήματα σε αυτή την ΔΕΗ και ταυτόχρονα να ικανοποιήσει ένα μέρος της κοινής γνώμης, η οποία πιστεύει ότι η ΔΕΗ αξίζει δισεκατομμύρια…
Ο ιδιώτης θα αγόραζε αυτή την στιγμή την ΔΕΗ με ένα ευρώ. Κάτι που αν συμβεί θα έχει μεγάλο πολιτικό κόστος. Ας υποθέσουμε, όμως, ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης αποφασίζει να λύσει με αυτό τον τρόπο τον γόρδιο δεσμό. Το αμέσως επόμενο ερώτημα είναι αν υπάρχουν αυτή την στιγμή διαθέσιμοι αξιόπιστοι ιδιώτες. Αυτός που θα πάρει την ΔΕΗ με ένα ευρώ θα πρέπει να έχει την έξωθεν καλή μαρτυρία ότι μπορεί να την κάνει την δουλειά. Για να βρεθεί ένας τέτοιος ιδιώτης, ένα μεγάλο όνομα από το εξωτερικό, χρειάζεται χρόνος, ο οποίος αυτή την στιγμή δεν υπάρχει.
Η Ευρώπη, λοιπόν, πρέπει να εγκρίνει την ενίσχυση της ΔΕΗ με κρατικά κεφάλαια. Θα το κάνει; Οι πιθανότητες είναι εναντίον της ελληνικής κυβέρνησης. Κι αυτό διότι η ΔΕΗ είναι ένα αγκάθι στο μάτι των ευρωπαϊκών επιτροπών ενέργειας εδώ και πολλά χρόνια. Πιστεύουν και σωστά ότι η ΔΕΗ αποτέλεσε τροχοπέδη σε όλη την προσπάθεια για να ανοίξει η αγορά ενέργειας στην Ελλάδα. Δεν έχουν, λοιπόν, λόγο να κάνουν τα στραβά μάτια.
Ναι, αλλά το κράτος είναι μέτοχος στην ΔΕΗ. Αν δεν βάλει άμεσα χρήματα θα απαξιώσει την περιουσία του. Αυτό ναι, είναι ένα καλό επιχείρημα. Αλλά και πάλι δεν είναι μία απλή υπόθεση που θα τελειώσει σε ένα απόγευμα.
Η ενίσχυση της ΔΕΗ με κρατικά κεφάλαια είναι σε αυτή την φάση η πιο συμφέρουσα λύση, αρκεί να συνοδεύεται και με την ρητή δέσμευση ότι η εταιρεία θα ιδιωτικοποιηθεί σε εύλογο χρονικό διάστημα. Το πρόβλημα είναι ότι αυτό το σχέδιο χρειάζεται την έγκριση της Ευρώπης και η Ευρώπη δεν μας έχει εμπιστοσύνη ότι θα τηρήσουμε την όποια ρητή μας δέσμευση…
Γιατί είναι αυτή η καλύτερη λύση; Η απάντηση είναι ότι τέτοιες εταιρείες πωλούνται σε συνθήκες ανάπτυξης και όχι σε κατάσταση κρίσης και πανικού. Και επιπλέον θα πρέπει να δοθεί χρόνος για να σχηματιστούν οι επιχειρηματικές συμμαχίες που θα διεκδικήσουν την ΔΕΗ. Ο ανταγωνισμός θα φέρει το καλύτερο τίμημα.
Κι αν η Ευρώπη ψηφίσει μαύρο σε όλες τις επιλογές που εμείς κρίνουμε ως «ορθές»; Σε αυτή την περίπτωση αρχίζουν τα πραγματικά δύσκολα για την κυβέρνηση. Θα πρέπει να διαχειριστεί το λουκέτο στην ΔΕΗ και ταυτόχρονα να εξασφαλίσει την ηλεκτροδότηση της χώρας. Ούτε φίδι στον κόρφο του αρμόδιου υπουργού!
Το plan B; Ψάχνουμε να βρούμε ποιο θα μπορούσε να είναι. Αν μπορεί να υπάρξει Plan B. Ακόμη και το κλείσιμο της ΔΕΗ και το άνοιγμα μιας νέας εταιρείας, στα πρότυπα του Νέου Πανιώνιου, δεν είναι μία εύκολη υπόθεση. Ούτε νομικά, αλλά ούτε και πρακτικά. Ίσως το Plan B είναι να καταλήξει η κυβέρνηση σε εκείνη την λύση του ενός ευρώ. Μία λύση που δεν είναι η καλύτερη δυνατή, αλλά που θα έχει τον «υπαίτιο»: Τους Ευρωπαίους που δεν θα έχουν εγκρίνει τα άλλα σχέδια διάσωσης…
Θανάσης Μαυρίδης
[email protected]
