Μέσα από το πλήθος των σχολίων που προκάλεσε (ή μήπως πρέπει να πούμε παρήγαγε;) η ορκωμοσία του προέδρου Μπάιντεν και στα ελληνικά σόσιαλ μήντια μας έκαναν εντύπωση αυτά που κωδικοποιούνται στην εξής ερώτηση: «Καλά οι Αμερικανοί, είναι λογικό να αισθάνονται ανακούφιση από την αποχώρηση του Τραμπ αλλά εσάς τι σας πείραξε;».
Καλή ερώτηση.
Τι μας πείραξε ο Τραμπ όλους εμάς που πανηγυρίζαμε για την απομάκρυνσή του;
Πώς επηρέασαν την καθημερινότητά μας τα καμώματά του;
Γιατί ο Τραμπ μας έκανε κακό, όταν μάλιστα κάποιοι αναλυτές επιμένουν ότι στα Ελληνοτουρκικά μάλλον λειτούργησε θετικά παρά αρνητικά;
Το ότι οι ΗΠΑ είναι το κέντρο του δυτικού κόσμου είναι σε όλους προφανές και δεν χρειάζεται κάποια επιχειρηματολογία επ’ αυτού. Οι ΗΠΑ δίνουν τους τόνους, ορίζουν τις τάσεις, λειτουργούν ως πομπός πολιτικών μηνυμάτων και κουλτούρας, είναι η Μητρόπολη του δυτικού κόσμου.
Η εκλογή του Τραμπ έδωσε το έναυσμα σε συγκεκριμένους νεοσυντηρητικούς κύκλους στη χώρα να οργανωθούν. Είδαμε επίδοξους μιμητές του παντού: βουλευτές, περσόνες των σόσιαλ μήντια, δημοσιογράφους, ξαφνικά να αποκτούν διακριτό λόγο και να γεμίζουν τη δημόσια σφαίρα με αντιευρωπαϊκή, αντιγερμανική, αντιμεταναστευτική, μισογυνική ρητορική. Μέχρι και τη στάση Τραμπ απέναντι στην πανδημία αντέγραψαν, τα δικά του επιχειρήματα αναπαρήγαγαν, τις δικές του θεωρίες συνωμοσίας και φυσικά όλοι τους, όπως ακριβώς και οι παρανοϊκοί αμερικανοί οπαδοί του αμφισβητούν το αποτέλεσμα των εκλογών του Νοεμβρίου.
Η διεθνής του μισανθρωπισμού, της απρέπειας, του κατ’επίφαση αντισυστημισμού απέκτησε και ελληνικό τμήμα που γρήγορα άρχισε να φαντασιώνει τη συγκρότησή του σε πολιτικό κόμμα που θα μπορούσε να παίξει ρυθμιστικό ρόλο στα πολιτικά πράγματα.
Οι άνθρωποι αυτοί, με τις υπεραπλουστεύσεις τους και τον συνθηματολογικό χαρακτήρα της ρητορικής τους, τροφοδότησαν «με επιχειρήματα» και τα τηλεοπτικά πάνελ των καναλιών που ξετρελαίνονται με τα «ευκολάκια» και τα πυροτεχνήματα που βαφτίζουν «κοινή λογική» και στη συγκυρία μάλιστα της τριπλής κρίσης στην οποία κάποια στιγμή βρέθηκε η χώρα (Ελληνοτουρκικά, πανδημία, οικονομία) κατάφεραν να προκαλέσουν σύγχυση εκτρέποντας συχνά το δημόσιο διάλογο.
Τα τέσσερα χρόνια της θητείας του ο Ντόναλντ Τραμπ ήταν ωσεί παρών στον δημόσιο διάλογο στη χώρα μας. Η αποχώρησή του από την προεδρία και ο αποκλεισμός του από τα mainstream Μέσα της χώρας του θα συρρικνώσει την επιδραστικότητα του αντισυστημικού λόγου διεθνώς.
Έχουμε, λοιπόν κάθε λόγο να πανηγυρίζουμε για την ήττα του Τραμπ και να ευχόμαστε να εξαφανιστεί εντελώς από τα πολιτικά πράγματα των ΗΠΑ. Αν οι Μητροπόλεις παράγουν και οι Περιφέρειες καταναλώνουν, τότε οι εγχώριοι αναμεταδότες του κυνισμού, της μισανθρωπίας, του μίσους θα ατονήσουν. Δεν έχει καμία σημασία αν είναι γραφικοί. Είναι επικίνδυνοι. Και σε μια χώρα με τα δικά μας προβλήματα θα λέγαμε ότι είναι πολύ επικίνδυνοι.
