Με τον Πάκη μας χωρίζει άβυσσος. Την ευλογημένη εκείνη ημέρα που θα αποχωρεί από την Προεδρεία θα είμαι εκεί, ντυμένος Μινώταυρος για να κράξω το χειρότερο (μακράν) Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Αλλά αυτό αφορά εμάς και τον Πάκη. Στους Τούρκους δεν επιτρέπουμε χαριτωμενιές με τον Πρόεδρο. Σε αυτές τις περιπτώσεις (και μόνο σε αυτές προς άρση παρεξηγήσεων) είμαστε Προκόπης. Ουφ, το είπα!
Οι Τούρκοι εμφανίζονται ιδιαιτέρως τσαμπουκαλεμένοι τελευταίως. Σαν τα κουτσαβάκια της διπλανής γειτονιάς που έμαθαν ότι στερούμαστε σοβαρής ηγεσίας και έσπευσαν, νομίζοντας ότι θα κάνουν περίπατο, να κλέψουν Εκκλησία. Εδώ, όμως, κάνουν λάθος! Απ' έξω μοιάζει με Εκκλησία. Μέσα είναι Κόλαση!
Συμμετείχα σε μία δημοσιογραφική αποστολή, προσκεκλημένοι του τότε υπουργού Παιδείας Αντώνη Τρίτση. Μεγάλη μορφή ο Αντώνης! Σε κέρδιζε με το καλημέρα. Πιτσιρικάς εγώ, τον βρήκα να ατενίζει το άπειρο, λίγο πριν πιάσουμε Κεφαλλονιά. «Τι βλέπεις υπουργέ»; «Μία χώρα να βουλιάζει στην λάσπη και να βυθίζεται στο χάος». Είχε άποψη ο Αντώνης Τρίτσης.
Φτάνοντας, λοιπόν, στο λιμάνι ο Αντώνης ήρθε σε αντιπαράθεση με έναν χωριανό του. Τι αντιπαράθεση, δηλαδή; Λίγο έλειψε να έρθουν στα χέρια. Αντάλλαξαν βαριές κουβέντες. Το ίδιο βράδυ ο υπουργός μας τραπέζωσε σε μία ταβέρνα. Και στην άλλη μεριά, να και ο καβγατζής του λιμανιού με την παρέα του! Πίστεψα ότι θα χυθεί αίμα! Σηκώνεται λοιπόν ο «τύπος» με την παρέα του και ξεκίνησαν ένα τραγούδι με στίχους περιπαιχτικούς για να πειράξουν τον Αντώνη. Τελειώνει ο άλλος και τον «λόγο» πήρε ο Αντώνης. Να μην τα πολυλογούμε, κόντεψαν να μας αφήσουν στην ταβέρνα και να φύγουν αγκαλιά ο ένας με τον άλλον και να χαθούν στα σοκάκια. «Έτσι είμαστε εμείς», μας είπε ύστερα ο Αντώνης και συμπλήρωσε: «Και μην τολμήσει να μπει κανείς ανάμεσά μας»…
Έτσι είμαστε εμείς σε αυτή την χώρα, αγαπημένοι μας γείτονες. Φωνακλάδες, φασαριόζοι, αλλά στην κρίσιμη ώρα γινόμαστε σοβαροί. Αφήνουμε τις διαφορές κατά μέρος και γινόμαστε ένα. Με το να λέτε, λοιπόν, διάφορα για τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας ή τον υπουργό της Άμυνας, ανοίγετε μία τρύπα στο νερό. Επειδή μόνο εμείς έχουμε το δικαίωμα να τους την «λέμε». Ουδείς άλλος!
Ο επικεφαλής ενός υποβρυχίου μου έλεγε τι συνέβη εκείνη την ημέρα των Ιμίων. Είχαν βρεθεί σε θέση μάχης. Όλοι καταλάβαιναν πόσο σημαντικές ήταν εκείνες οι στιγμές. «Είδα αμούστακα παιδιά να γίνονται μέσα σε λίγα λεπτά άνδρες. Το έβλεπα στα μάτια τους. Μαζεύτηκαν όλοι μαζί και μου είπαν. Είμαστε έτοιμοι. Πάμε! Με συγκίνησαν. Είπα, με αυτά τα παιδιά πάω και στον θάνατο.»
Με θύμωσε η αναφορά τον Τούρκων στον Προκόπη Παυλόπουλο. Κάνουν λάθος αν νομίζουν ότι βρήκαν χαραμάδα για να μπουν στο δωμάτιο. Ο Προκόπης είναι ό,τι είναι, αλλά αυτός είναι ο δικός μας λογαριασμός. Σε ό,τι αφορά αυτούς, ο Προκόπης είναι ένας από εμάς! Η κρίση μας έχει κουράσει. Αλλά θα κάνουν λάθος αν νομίσουν ότι αυτή είναι η ευκαιρία που περίμεναν για να μας κάνουν την ζημιά. Αγαπημένοι μας γείτονες. Είμαστε υποψιασμένοι. Toν εφησυχασμό μας φοβάμαι…
Θανάσης Μαυρίδης
[email protected]
