Κατά τον κ. Φίλη οι Έλληνες ήσαν λίγοι στην Μακεδονία μέχρι την καταστροφή του 1922, οπότε και η γενέθλιος γη του Αλεξάνδρου του Μέγα γέμισε με πρόσφυγες από τα βάθη της Ανατολής. Κατά συνέπεια, δεν υπήρξαν Έλληνες στην Μακεδονία, αλλά «Μακεδόνες». Ο Θεός να μας βοηθήσει να μην ασχοληθούν με την ιστορία της Ηπείρου. Κάτω από το αυλάκι, πάντως, θεωρείται ακόμη γη ελληνική…
Ανάλογα επιχειρήματα χρησιμοποιούν και άλλοι του λεγόμενου προοδευτικού μετώπου. Όσοι ενδιαφέρονται μπορούν να αναζητήσουν αποσπάσματα εμπνευσμένων ομιλιών στην γνωστή σύναξη του Μεγάρου. Να υποθέσουμε, για χάρη της συζήτησης, ότι έχουν δίκιο. Ότι τα πράγματα είναι όπως τα περιγράφουν. Ας φανταστούμε, δηλαδή, ότι ο ελληνικός στρατός δεν απελευθέρωσε την Μακεδονία, αλλά την κατέλαβε.
Το ερώτημα είναι γιατί οι Αριστεροί κόπτονται για το αν στην Μακεδονία ζούσαν ή όχι Έλληνες το 1922. Γιατί τόση μανία να δικαιώσουν τις θέσεις των βορείων γειτόνων μας. Ποια είναι η κινητήριος δύναμη. Η δύναμη της αλήθειας; Η Αριστερά είναι ο υπέρμαχος της ιστορικής αλήθειας και όλοι οι άλλοι είναι πλαστογράφοι;
Καταρχήν θα πρέπει να πούμε ότι ο κ. Φίλης έχει ένα δίκιο όταν αναφέρεται σε συγγραφείς της εποχής εκείνης και στις αναφορές τους στην «μακεδονική διάλεκτο». Ξέρει ταυτόχρονα δύο πράγματα. Το πρώτο ότι οι Έλληνες την περίοδο εκείνη προσπαθούσαν να αντιμετωπίσουν την δράση των κομιτατζήδων στην περιοχή και θεώρησαν ότι ήταν καλό εύρημα η «διάσπαση» των σλαβόφωνων σε δύο κομμάτια, στους Βούλγαρους και στους Μακεδόνες. Το δεύτερο είναι ότι αν δεν υπήρχε ελληνικό στοιχείο στην Μακεδονία θα ήταν αδύνατο να δράσουν ο Παύλος Μελάς και οι άλλοι μακεδονομάχοι. Πολύ απλά, θα ήταν σαν να λέει τώρα ότι ξεκινούν οι Κρητίκαροι να απελευθερώσουν την Αλάσκα.
Όλη η ιστορία ξεκινάει από τις μέρες του Εμφυλίου και από τις δεσμεύσεις που ανέλαβαν έναντι των Σλαβομακεδόνων οι κομμουνιστές. Αν ο στρατηγός Τσακαλώτος είχε χάσει στον εμφύλιο, η Ελλάδα θα είχε σύνορα εκεί που βρισκότανε πριν τους Βαλκανικούς Πολέμους. Είναι γεγονός ότι στην Μακεδονία ζούσαν Σλαβομακεδόνες. Ζούσαν και πρόσφυγες. Ζούσαν και Έλληνες. Παλιότερα ζούσαν Τούρκοι, Ρομά και Εβραίοι. Ο κ. Φίλης θα έχει ακούσει για την μακεδονική σαλάτα και πως αυτή απέκτησε το όνομά της.
Να μας συγχωρούν, αλλά διαφωνούμε! Είναι άλλο πράγμα ότι είναι καλό να βρεθεί κάποια στιγμή μία λογική λύση και άλλο να παραχωρούμε την αποκλειστικότητα της χρήσης της λέξης Μακεδονία στους Σλαβομακεδόνες. Είναι δυο τελείως διαφορετικά πράγματα μεταξύ τους. Όπως και είναι άλλο να αποδέχεται κανείς να συνυπάρχει με διαφορετικούς λαούς, με ανθρώπους με διαφορετικά έθιμα, με διαφορετική θρησκεία και άλλο να πρέπει να γκρεμίσουμε τα σπίτια μας για να ικανοποιήσουμε την «διεθνιστική» μας αντίληψη.
Η Μακεδονία είναι μία, υπό την έννοια της αρχαίας Μακεδονίας. Η γεωγραφική περιοχή της Μακεδονίας δεν είναι μόνο στην Ελλάδα. Οι Μακεδόνες, όμως, είναι κομμάτι του ελληνισμού. Όπως είναι και οι Πόντιοι και οι άλλοι πρόσφυγες που ήρθαν από τι χαμένες πατρίδες. Τα περί αλυτρωτισμού που «ανακαλύπτει» ο κ. Φίλης είναι τουλάχιστον αστεία. Και κρύβουν πολλές δυσάρεστες εκπλήξεις για το μέλλον. Το όχι και τόσο μακρινό.
Στο άρθρο 6 της Συμφωνίας και στην παράγραφο 1 προβλέπεται ότι: «Με στόχο την ενίσχυση των φιλικών διμερών σχέσεων κάθε Μέρος θα λάβει αμέσως αποτελεσματικά μέτρα προκειμένου να απαγορεύσει εχθρικές δραστηριότητες, ενέργειες ή προπαγάνδα από κρατικές υπηρεσίες ή υπηρεσίες αμέσως ή εμμέσως ελεγχόμενες από το κράτος και για την πρόληψη δραστηριοτήτων που πιθανόν να υποδαυλίζουν τον σωβινισμό, την εχθρότητα, τον αλυτρωτισμό και τον αναθεωρητισμό εναντίον του άλλου Μέρους. Εάν συμβούν τέτοιου είδους δραστηριότητες, τα Μέρη θα λάβουν όλα τα απαραίτητα μέτρα».
Στην παράγραφο 3 σημειώνεται πώς «Έκαστο Μέρος θα αποτρέπει και θα αποθαρρύνει ενέργειες περιλαμβανομένων των προπαγανδιστικών, από ιδιωτικές οντότητες που πιθανόν υποδαυλίζουν τον σωβινισμό, την εχθρότητα, τον αλυτρωτισμό και τον αναθεωρητισμό σε βάρος του άλλου Μέρους».
Θανάσης Μαυρίδης
[email protected]
