Του Σάκη Μουμτζή
Ο σύμβουλος έκδοσης της «Αυγής» δήλωσε πως οι δύο off-shore της κυρίας Μητσοτάκη πιθανόν να προκάλεσαν το βομβιστικό χτύπημα, ενώ ο «αδάμας της συριζαϊκής δημοσιογραφίας» πιθανολόγησε πως θα πρέπει να ψάξουμε στους συνεργάτες της για να βρούμε τους δράστες.
Κοινώς, ξεκαθάρισμα λογαριασμών.
Βέβαια, αμφότεροι καταδίκασαν υποκριτικά την ενέργεια, γιατί δεν μπορούσαν να κάνουν και αλλιώς.
Να σημειώσω πως ακόμα μια φορά γίνονται στόχος τέτοιων επιθέσεων άτομα που πρόσκεινται στην αντιπολίτευση αλλά και εγκαταστάσεις.
Κάτι περίεργο, καθώς είθισται οι λεγόμενοι αντιεξουσιαστές να επιτίθενται στην εκάστοτε εξουσία. Διαφορετικά τι αντιεξουσιαστές είναι;
Εκείνο που κάνει εντύπωση είναι πως επώνυμα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ υιοθετούν την ολοκληρωτική αντίληψη της ευθύνης των θυμάτων.
Βέβαια, αυτό είναι μια πάγια αντίληψη και συμπεριφορά που έχει τις ρίζες της στις παραδόσεις του κομμουνιστικού κινήματος. Πάντα τα θύματα της Αριστεράς, προκαλούσαν την τύχη τους.
Στην Ελλάδα της ΕΕ και της ευρωζώνης παρόμοια αντιμετώπιση βρίσκεται έξω από το πλαίσιο που ορίζουν οι πολιτικές και πολιτισμικές αξίες της μεγάλης Ευρωπαϊκής οικογένειας.
Αναπαράγουν και καλλιεργούν, συγχρόνως, τα πιο ευτελή ένστικτα των ανθρώπων που μισούν και φθονούν οτιδήποτε δεν τους αντιπροσωπεύει. Οτιδήποτε είναι διαφορετικό.
Βέβαια, από ένα κόμμα που εκτσογλάνισε την πολιτική ζωή του τόπου, που έχει στήσει ένα πολυπλόκαμο παρακράτος, που επιδιώκει την ηθική εξόντωση των πολιτικών του αντιπάλων, όλα αυτά είναι αναμενόμενα.
Η εξίσωση των θυτών με τα θύματα τους, ουσιαστικά παρέχει ελαφρυντικά στους πρώτους και σπιλώνει τους δεύτερους. Σε όλες τις πολιτισμένες κοινωνίες αυτό το «κάτι θα έκανε κι αυτός» βρίσκεται έξω από το αξιακό πλαίσιο τους.
Στην Ελλάδα της ιδεολογικής ηγεμονίας της Αριστεράς, οι δολοφόνοι της 17 Νοέμβρη ήταν λαϊκοί αγωνιστές, κατ΄άλλους παραστρατημένοι, κατ΄άλλους εκφραστές του, περί δικαίου, λαϊκού αισθήματος.
Τιμωρούσαν αυτούς που άφηνε ατιμώρητους η «αστική δικαιοσύνη». Μάλιστα ένα τμήμα της Αριστεράς είχε ανοίξει έναν ιδιόμορφο διάλογο μαζί τους.
Κάποια πρωτοκλασάτα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, παρέλασαν από το δικαστήριο ως μάρτυρες υπεράσπισης τους, ενώ κάποιοι άλλοι αναγνωρίζουν στους δολοφόνους ιδανικά. Οι πράξεις τους υπηρετούν έναν υψηλό σκοπό.
Αυτό υποστηρίζουν και σήμερα ακόμα.
Η τρομοκρατία της Αριστεράς στην Ελλάδα, σε όλες της τις διαβαθμίσεις, έχει ένα κοινό χαρακτηριστικό. Την ηθική εξόντωση των θυμάτων, από τους κάθε λογής προστάτες των τρομοκρατών.
Θυμάμαι τον αιμόφυρτο Κ.Χατζηδάκη και τα άμεσα αντανακλαστικά των συμπαθούντων τους δράστες της επίθεσης.
« Από τόσους πολιτικούς για να χτυπήσουν αυτόν, δεν μπορεί, κάτι θα έκανε.» Και πατσίζουμε.
Ή τι έλεγαν αυτοί οι υπάνθρωποι για τους νεκρούς της Marfin: « Hμέρα απεργίας ήταν. Αυτοί γιατί δούλευαν;»
Η αντιμετώπιση της βομβιστικής επίθεσης κατά των γραφείων της κυρίας Μητσοτάκη από στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, κινείται σε αυτήν την λογική.
Πετάνε την λάσπη, και μετά το θύμα, ας ξελασπωθεί. Ας αποδείξει την αθωότητα του.
Πλήρης αντιστροφή των αρχών του πολιτικού και νομικού πολιτισμού που κατακτήθηκαν εδώ και τρείς αιώνες.
Χθες ήταν η Μαρέβα. Αύριο κάποιος άλλος.
Το μοτίβο είναι ίδιο και απαράλλαχτο.
«Κάτι θα έκανε κι αυτός»!
