Του Θόδωρου Σκυλακάκη*
Είχα χθες την εμπειρία της παρακολούθησης και συμμετοχής στο Προσυνέδριο της ΝΔ στο Ηράκλειο για την επιχειρηματικότητα και την επανεκκίνηση της οικονομίας, ως συντονιστής στο πάνελ για τη νέα επιχειρηματικότητα. Με ικανοποίηση διαπίστωσα ότι ήταν μια πολύ διαφορετική εμπειρία, από όσα γνώριζα από τις συνήθεις κομματικές εκδηλώσεις που είχα ζήσει διαχρονικά στη Νέα Δημοκρατία. Τι έλειπε; Η εναλλαγή μονολόγων κομματικών στελεχών, που να επαναλαμβάνουν το ίδιο μονότονο μήνυμα (πόσο καλοί είμαστε, τι καλά κάναμε, πόσο καλά πάμε), που παραδοσιακά κυριαρχούσε στο λόγο όλων των κομμάτων της μεταπολίτευσης. Έλειπαν οι άδειες αίθουσες και τα γεμάτα φουαγιέ. Έλειπαν παντελώς οι αναφορές στα "δικά μας παιδιά" και στην (μ'' αυτή την οπτική γωνία), οπτική της κατάληψης της εξουσίας. Έλειπε προπαντός ο ξύλινος λόγος.
Τι υπήρχε; Μεγάλη συμμετοχή εξαιρετικών ανθρώπων της αγοράς που μετέφεραν απόψεις και εμπειρίες σε ένα κοινό που παρακολούθησε ενεργά και συμμετείχε στις συζητήσεις. Ζωντανός και ζωηρός διάλογος, στα πάνελ και με το κοινό, για τα πραγματικά προβλήματα και τις πραγματικές λύσεις. Σημαντικά στελέχη της Νέας Δημοκρατίας που αντί να μιλούν από καθέδρας άκουγαν και ρωτούσαν. Προπαντός υπήρχαν πολλοί άνθρωποι πραγματικά προβληματισμένοι για το παρόν και το μέλλον. Κι όλα αυτά με εξαιρετικά μαζική συμμετοχή του κόσμου, που στη σημερινή εποχή είναι και δύσκολο και σπάνιο.
Οι φίλοι αναγνώστες μην με παρεξηγούν. Δεν ισχυρίζομαι μ'' αυτά ότι η Νέα Δημοκρατία, ή οποιοδήποτε άλλο μαζικό κόμμα, μπορεί να αλλάξει συνήθειες και πρακτικές δεκαετιών γρήγορα, αυτόματα ή αυτονόητα. Ούτε ό,τι μπορεί να υπάρξει μια τέτοια εξέλιξη αν η κοινωνία γύρω μας δεν ωριμάσει προς αυτή την κατεύθυνση. Όμως είναι σαφές ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης μεθοδικά και με το δικό του τρόπο υλοποιεί την εντολή που πήρε από το εκλογικό σώμα που του ανέθεσε την ηγεσία αυτού του μεγάλου κόμματος και σταδιακά το ίδιο το κόμμα ως οργανισμός, και με νέα πρόσωπα αλλά και καθώς υφιστάμενα στελέχη αγκαλιάζουν τη νέα αυτή πολιτική κατεύθυνση, έχει αρχίσει να αλλάζει. Η πορεία βρίσκεται ακόμα στην αρχή, το στοίχημα δεν έχει ακόμα κερδηθεί (η άσκηση της εξουσίας είναι τελικά το μεγάλο γήπεδο στο οποίο όλα θα κριθούν στην πράξη), όμως είναι σαφές ότι δεν υπάρχει μόνο πολιτική βούληση αλλά και συστηματική δουλειά προς αυτή την κατεύθυνση, η οποία αρχίζει να αποδίδει τους πρώτους καρπούς.
Ίσως αυτός είναι και ένας από τους λόγους που έχει εξαπολυθεί με κάθε κρατική και παρακρατική μέθοδο μια τόσο λυσσώδης επίθεση κατά του Κυριάκου Μητσοτάκη, των κοντινών του ανθρώπων και συνεργατών και κάθε πολιτικού στελέχους ή ομάδας ή και μέσου ενημέρωσης που στηρίζουν την προσπάθειά του. Γιατί όσο η αλλαγή που υποσχέθηκε αρχίσει να παίρνει σάρκα και οστά και καθώς αρχίζει κάπως να το συνειδητοποιεί αυτό η βασανισμένη και ταλαιπωρημένη κοινή γνώμη (έστω και με τη δυσκολία που συνεπάγεται η εκστρατεία λάσπης και αποπροσανατολισμού που έχει εξαπολύσει ο ΣΥΡΙΖΑ και οι πάσης φύσεως και προελεύσεως σύμμαχοί του), τόσο θα δημιουργείται η ελπίδα ότι μπορεί πράγματι να υπάρξει μια διαφορετική πορεία για την Ελλάδα. Και η ελπίδα σε μια κοινωνία παγωμένη από τον φόβο και τον πόνο που συνεπάγεται η σημερινή πραγματικότητα, μοιάζει με τις ακτίνες του ήλιου σε ένα ψυχρό χειμωνιάτικο πρωινό. Ακτίνες που ζεσταίνουν το σώμα και δίνουν το θάρρος στους ανθρώπους να σηκωθούν, να δράσουν και να πάρουν ξανά τη ζωή τους στα χέρια τους.
*Ο κ. Θόδωρος Σκυλακάκης είναι πρόεδρος της Δράσης.
