Του Γιώργου Κουμπαράκη*
Ο Υπουργός Ψηφιακής Πολιτικής, Τηλεπικοινωνιών και Ενημέρωσης, κ. Παππάς, διεμήνυσε σε ομιλία του πριν λίγες μέρες πως: «ο αγώνας που ξεκινήσαμε πριν από δυο χρόνια, έχει δικαιωθεί απόλυτα από την πορεία των πραγμάτων» «δηλαδή της αλληλεξάρτησης του τραπεζικού, του πολιτικού συστήματος και των media.» «H διαπλοκή ηττήθηκε», διέδωσε ο εισηγητής της νέας διαπλοκής.
Αλήθεια πως καταφέρνεις να μιλάς για πάταξη της διαπλοκής και πιο συγκεκριμένα της αλληλεξάρτησης του τραπεζικού, του πολιτικού συστήματος και των media όταν λίγους μήνες πριν σε διαγωνισμό τον οποίο ο ίδιος διοργάνωσες, υπήρξε υποψήφιος καναλάρχης, ο οποίος έφτασε να διεκδικεί μία από τις τέσσερις πανελλαδικής εμβέλειας τηλεοπτικές άδειες με δανεικά λεφτά τα οποία εξασφάλισε με εγγύηση βοσκοτόπι, το οποίο δεν ήταν καν δικό του.
Τόσο ο κ. Παππάς όσο και ο Πρωθυπουργός εμφανίζονται με απύθμενο θράσος, ως πολέμιοι της διαπλοκής με τον τελευταίο να έχει δεσμευτεί σε έναν προδομένο ελληνικό λαό πως δεν πρόκειται χαριστεί σε κανέναν. Χωρίς να λογαριάσει βέβαια τον εαυτό του, την παρέα του και τα συμφέροντα τους.
Η πάταξη της διαπλοκής αποτελεί το «νέο» αφήγημα του Αλέξη και της παρέας του το οποίο επιχειρεί να αντικαταστήσει και να σβήσει από τη μνήμη μας το σάπιο κουφάρι της ελπίδας που δεν ήρθε ποτέ.
Αναμφίβολα η διαπλοκή βλάπτει σοβαρά τη δημοκρατία και την οικονομία μιας χώρας και αποτελεί αναντίρρητα το σάπιο μέλος του σώματος ενός κράτους που αν δεν μπορεί να θεραπευτεί, πρέπει οπωσδήποτε να αφαιρεθεί και να απομακρυνθεί.
Οποιαδήποτε προσπάθεια γίνεται με σκοπό να θεραπευθεί η ασθένεια της διαπλοκής σε ένα κράτος είναι κάτι περισσότερο από εύλογη και θεμιτή. Στη περίπτωση όμως που στο όνομα της πάταξης αυτής δημιουργούνται και αναπτύσσονται διαπλεκόμενες υπαλληλικές έως και υπηρετικές των συμφερόντων της σημερινής κυβέρνησης διαδικασίες, τότε δεν μιλάμε για θάνατο αλλά για παλιγγενεσία της διαπλοκής.
Μέσα από το αδέκαστο πρίσμα των γεγονότων στα δύο χρόνια της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ η Ελλάδα κατρακύλησε έντεκα θέσεις στη λίστα της Διεθνούς Διαφάνειας και βρίσκεται σήμερα στην 69η θέση επί συνόλου 168 χωρών.
Η νέα διαπλοκή του ΣΥΡΙΖΑ προσπάθησε να εδραιωθεί σε πρώτο χρόνο με την αποτυχημένη προσπάθεια ελέγχου του τηλεοπτικού τοπίου. Στη συνέχεια επανήλθε, σε ρόλο κολυμβήθρας του Σιλωάμ, με το υποτιθέμενο σχέδιο διάσωσης το οποίο περιλάμβανε την τριπλή συγχώνευση του ΔΟΛ με το Mega και τον επίσης χρεωμένο με δεκάδες εκατομμύρια δανείων όμιλο Πήγασο.
Το βάπτισμα στην κολυμβήθρα του Σιλωάμ των τριών (ΔΟΛ-Πήγασου και Mega) σαφέστατα δεν ήταν μια αγνή προσπάθεια διάσωσης και ξεπλύματος από το αμαρτωλό παρελθόν αυτών με σκοπό να παταχθεί η διαπλοκή και όλοι αυτοί να ξαναβρούν το φως τους. Η υποτιθέμενη κολυμβήθρα του Σιλωάμ του ΣΥΡΙΖΑ δεν ήταν τίποτα λιγότερο από μια στυγνή προσπάθεια οικονομικού και πολιτικού ελέγχου αυτών, με απώτερο σκοπό την εδραίωση της νέας διαπλοκής τους.
Στο ΣΥΡΙΖΑ θεωρούν πως ξεπλένοντας το αμαρτωλό «χτες», μπορούν να μας πείσουν πως πατάσσουν τη διαπλοκή, την ίδια ώρα που επιχειρούν να χτίσουν ένα λερωμένο «αύριο». Εκείνο που λησμονούν και παραγνωρίζουν όμως τόσο ο Αλέξης όσο και η παρέα του – ενώ διανύουν τις τελευταίες μέρες τους – είναι πως ο θυμόσοφος ελληνικός λαός ξέρει καλά πως καθαρός δεν είσαι όταν πλένεσαι αλλά όταν δεν λερώνεσαι.
* Ο κ. Γιώργος Κουμπαράκης είναι υποψήφιος Διδάκτωρ ΕΜΠ.
