Toυ Ανδρέα Ζαμπούκα
Σας αρέσει που ο πρωθυπουργός θέλει να φτιάξει «λιμάνι ξηράς» στην Καστοριά; Που παραχωρεί το στρατόπεδο «Μακεδονομάχων», 400 χιλ. στρεμμάτων.., στον δήμο Κοζάνης; Που θεωρεί τη Δυτική Μακεδονία «ενεργοβόρο πηγή» της Ελλάδας;
Ναι σας αρέσει. Σας διασκεδάζει το γεγονός ότι στο τιμόνι της χώρας βρίσκεται κάποιος που δεν αντιλαμβάνεται το μέγεθος μιας λίμνης, το μέγεθος ενός στρατοπέδου και το μέγεθος μιας διαφοράς, μεταξύ παραγωγής και κατανάλωσης. Σας αρέσει γενικότερα, κάποιος που αδιαφορεί πλήρως για την προσέγγιση σημαίνοντος και σημαινόμενου στη γλώσσα και στην επικοινωνία.
Και δεν αρέσει μόνο σε σας που αυτοτραυματίζεστε για να λερώσετε με αίμα, τον καναπέ του εχθρού σας. Αρέσει και σε μας τους υπόλοιπους, που δεν έχουμε άλλη διέξοδο από το να ξεκαρδιζόμαστε στα γέλια, με την πιο απίθανη μορφή ηγέτη που έζησε ποτέ η νεοελληνική ιστορία.
Καλός ο σουρεαλισμός στην πολιτική αλλά παίζει ρόλο και το μέγεθος! Τι εννοώ; Η αίσθηση του χρόνου, του χώρου, της απόστασης και μιας και ζούμε σε έναν καπιταλιστικό κόσμο, των κεφαλαίων. Έχει σίγουρα, δικαίωμα ένας ημιμαθής ή διανοητικά «απλουστευμένος» άνθρωπος να μην γνωρίζει πόσο κάνουν 100 δις αλλά όχι ο πρωθυπουργός μια χώρας. Μπορεί ο μέσος πολίτης να «ρισκάρει» στο καφενείο την διαπραγμάτευση μια παρτίδας πρέφας αλλά δεν μπορεί, ας πούμε, ένας ηγέτης να εφαρμόζει την «θεωρία των παιγνίων» για ένα εξάμηνο, εις βάρος της χώρας του.
Όλα αυτά είναι σοβαρά πράγματα. Τον Τσίπρα όμως, δεν τον ψήφισαν μόνο οι λούμπεν «τιμωροί» του κεφαλαίου ούτε και οι διάφοροι συνδικαλίζοντες τυχοδιώκτες. Τον ψήφισαν και αρκετοί νεόπλουτοι μεγαλοαστοί για να γλυτώσουν τον ΕΝΦΙΑ. Τον στήριξαν και τον στηρίζουν ακόμα, πολλοί «μορφωμένοι» καθηγητές που αισθάνονται αποστροφή σε οτιδήποτε αστικό και φιλελεύθερο.
Το κακό είναι ότι οι περισσότεροι, πάντα, πιστεύουν ότι μια κοινωνία πορεύεται, με αθέατους μηχανισμούς. Έχει δοθεί η εντύπωση πως η θέση του πρωθυπουργού είναι κατά το ήμισυ, διακοσμητική! Επομένως, είναι προτιμότερο ένα καλό και γελαστό παιδί από κάποιον στριφνό και «αντιλαϊκό» τεχνοκράτη. Ειδικά αν ο χαμογελαστός νέος διατυμπανίζει παντού, ότι έχει καλές προθέσεις και παρουσιάζεται ως αυτόκλητος λαϊκός προστάτης…
Είναι καιρός νομίζω, να δοθεί μία νέα «παιδαγωγική» στην πολιτική κουλτούρα των κομμάτων για τις επόμενες εκλογές. Κι αυτό θα φανεί στα ψηφοδέλτια που θα καταρτίσουν. Έτσι θα καταλάβει ο κόσμος πως η «αθωότητα» δεν είναι εισιτήριο για ανάληψη καθηκόντων. Ότι τους χαρωπούς, τους απλοϊκούς και τους έχοντες άγνοια μεγεθών δεν τους αφήνουμε να κυβερνήσουν την χώρα. Τους αποθεώνουμε στα τηλεπαιχνίδια, στις πίστες, στα καφενεία ή το πολύ πολύ, στις πλατείες. Όχι όμως ως ηγέτες που καθορίζουν τις ζωές μας.
Το μεγάλο αίτημα, ούτως ή άλλως, για μία αξιοκρατική κοινωνία, είναι η παραδοχή της διάνοιας ως ανταποδοτικής δύναμης στην εκπόνηση σχεδίων. Όποιος έχει μυαλό μπορεί και να προστατεύσει καλύτερα τα συμφέροντα όλων μας. Όποιος δεν έχει δεν μπορεί. Όποιος αντιλαμβάνεται τα μεγέθη στο χώρο μπορεί να κυβερνήσει τη χώρα,τον δήμο, την εταιρεία του. Όποιος δεν αντιλαμβάνεται δεν μπορεί.
Ο λαϊκισμός είναι η πιο διαβρωτική σηπτική ουσία που οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια, στο χάος. Στα λιμάνια των λιμνών και στα ενεργοβόρα αχανή στρατόπεδα…
