Του Σάκη Μουμτζή
Το σκηνικό είναι βαρύ για τον ΣΥΡΙΖΑ. Σκάνδαλο Πετσίτη, φιάσκο Θεσσαλονίκης, Καμμένος. Μάλιστα το σκάνδαλο του φίλου του Ν.Παππά βρίσκεται εν εξελίξει. Και φαίνεται πως είμαστε ακόμα στην αρχή. Υπάρχει βάθος και πολύ χρήμα.
Συγχρόνως, υπάρχει στην Ελλάδα κι ένας ενοχλητικός τηλεοπτικός και ραδιοφωνικός σταθμός που είναι πρώτος σε ακροαματικότητα. Ο ΣΚΑΪ, που τυγχάνει να τηρεί σκληρή αντιπολιτευτική στάση, να είναι πάντα απέναντι στην εξουσία, όταν οι άλλοι καναλάρχες χαϊδεύουν, για τους δικούς τους λόγους, την εξουσία του ΣΥΡΙΖΑ.
Η εικόνα μέχρις εδώ είναι χαρακτηριστική μεν, ελλειπής δε. Ο ΣΥΡΙΖΑ από την πρώτη ημέρα που ανέλαβε την διακύβερνηση του τόπου άφησε να διαφανεί με σαφήνεια, μη επιδεχόμενη αμφισβητήσεως, πως η σχέση του με τις ομάδες του αντιεξουσιαστικού χώρου είναι «σχέση στοργής». Αυτές οι συλλογικότητες μπορούν να εκφράζονται «εποικοδομητικά» με τον τρόπο τους—μολότωφ, ρόπαλα, φωτιές—γιατί αυτή είναι η αντίληψη της ριζοσπαστικής Αριστεράς για την δημοκρατία και την δημόσια τάξη.
Ας συνθέσουμε τώρα όλην την εικόνα.
Ο ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται σε δεινή θέση. Η επικαιρότητα αναδεικνύει γεγονότα που παράγουν αρνητική εικόνα. Αυτήν την αρνητική εικόνα, τα περισσότερα ΜΜΕ την φιλτράρουν και της λειαίνουν τις γωνίες για να μην τραυματίσουν τον Α.Τσίπρα. Δώρο-αντίδωρο. Ο ΣΚΑΪ όμως συνεχίζει να εκπέμπει αντιπολιτευτικό λόγο. Οι εκλογές πλησιάζουν και αυτές οι φωνές κριτικής θα πρέπει να συμμορφωθούν, σύμφωνα με την αντίληψη της Αριστεράς για την πολυφωνία. Η ΕΡΤ αποτελεί το υπόδειγμα της δημοσιογραφίας για τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ.
Πώς θα συνετίσουν τους ατίθασους δημοσιογράφους; Πώς θα τους κάνουν να αντιληφθούν τι σημαίνει εξουσία της Αριστεράς; Καταφεύγουν στις συλλογικότητες, που χρωστούν πολλά στους κυβερνώντες. «Ρε παιδιά μια εξυπηρετησούλα. Ενα δεκάκιλο στον Αλαφούζο.» Και το θεληματάκι έγινε.
Μα γίνονται αυτά τα πράγματα το 2018 σε μια χώρα της ΕΕ; Θα αναρωτηθεί κάποιος καλόπιστος πολίτης. Απαντώ, ερωτώντας. Είναι δυνατόν να υπάρχει πρωθυπουργός χώρας της ΕΕ που να εκθειάζει το καθεστώς Μαδούρο; Και όχι απλώς να το εκθειάζει, αλλά και να το προτιμά από τον καπιταλισμό της ΕΕ; Από τη στιγμή που υπάρχει τέτοιος πρωθυπουργός, ο Α.Τσίπρας, όλα μπορούν να συμβούν. Δηλαδή, όταν ο Τσίπρας θεωρεί την Βενεζουέλα χώρα-πρότυπο, είναι πολύ λογικό να αποδέχεται και το φίμωμα κάθε αντίθετης φωνής, όπως συμβαίνει στην χωρα του Τσάβες και του Μαδούρο. Εκεί οι καναλάρχες είναι είτε στην φυλακή είτε στο εξωτερικό.
Ας αναλογισθούμε πώς πανηγύριζαν όταν έκλεισε το MEGA-- για να ακριβολογώ όταν έκλεισαν το MEGA-- πώς κατάντησαν την ΕΡΤ, πώς εκβιάζουν καναλάρχες, πώς μεθόδευσαν τον διαγωνισμό των τηλεοπτικών αδειών. Είναι προφανές πως επιθυμούν τον πλήρη και ασφυκτικό έλεγχο του ραδιοτηλεοπτικού τοπίου. Και όσο πλησιάζει η ώρα της κρίσεως, τόσο θα αφηνιάζουν για να το πετύχουν.
Η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ έχει επιτρέψει, συνειδητά, να δημιουργηθεί ένας στρατός ερυθροτραμπούκων, τον οποίον θα επιχειρήσει να τον εντάξει στους πολιτικούς σχεδιασμούς της. Δεν τον φρόντιζε τέσσερα χρόνια, τζάμπα. Τώρα θα ζητήσει την εξαργύρωση αυτής της πολιτικής της.
Οσο πλησιάζει η ώρα της λογοδοσίας, πολιτικής και ποινικής, τόσο τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ θα καταφεύγουν στο μόνο που ξέρουν να κάνουν. Στην πόλωση και τον διχασμό.
Είναι δημοκρατικό καθήκον η απομόνωση τους.
