Του Σάκη Μουμτζή
Τι έκανε ο Άδωνις; Αξιοποίησε μια πληροφορία, αφού βέβαια την διασταύρωσε. Και δεν ανέδειξε την κουτσομπολίστικη διάσταση της, αλλά την αμιγώς πολιτική.
Πέρασαν 48 ώρες από την αποκάλυψη του ταξιδιού του Α.Τσίπρα στο Παρίσι. Έτσι, μπορούμε πιο ψύχραιμα να το αποτιμήσουμε, καθώς και να εκτιμήσουμε την αντιπολιτευτική τακτική του αντιπροέδρου της Νέας Δημοκρατίας Άδωνι Γεωργιάδη. Μετά από δύο μέρες, το τοπίο γίνεται πιο ευκρινές και η σκέψη μας πιο καθαρή.
Το πρώτο και σημαντικότερο ζήτημα είναι, πως αν δεν γινόταν η συγκεκριμένη ερώτηση από τον Αδωνι, ουδείς θα γνώριζε πως πραγματοποιήθηκε αυτό το ταξίδι. Η κυβέρνηση επιμελώς το απέκρυψε, αν και αυτό έγινε με κυβερνητικό αεροπλάνο και αφορούσε θέματα οικονομικής συνεργασίας.
Και μόνον το γεγονός της απόκρυψης, ενοχοποιεί τον ΣΥΡΙΖΑ και τον πρωθυπουργό. Λογικά σκεπτόμενος, συμπεραίνω πως θα υπήρχε σοβαρός λόγος για να μην δημοσιοποιηθεί μια δραστηριότητα του Α.Τσίπρα, που αν γινόταν υπό το φως της ημέρας ουδέν σχόλιο θα προκαλούσε. Αρχικά, τουλάχιστον.
Συνεπώς, η εξαήμερη σιωπή κάτι κρύβει. Θα το μάθουμε; Πιστεύω πως ναι. Γιατί ο αντιπρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας δεν θα άνοιγε αυτό το θέμα, αν δεν γνώριζε την έκταση του. Και κυρίως γιατί φαίνεται αποφασισμένος να πάει μέχρι τέλους αυτήν την υπόθεση.
Όσο η κυβέρνηση αποφεύγει να τοποθετηθεί στα ερωτήματα των Ά. Γεωργιάδη και Β.Κικίλια, τόσο φουντώνουν σενάρια διόλου κολακευτικά γι΄αυτήν. Σενάρια ηθικής κατάπτωσης και πολιτικής ανευθυνότητας.
Τα υπόλοιπα, δηλαδή αν ο πρωθυπουργός πήρε μαζί και τα παιδιά του και πού πήγαν, είναι δευτερεύουσας σημασίας θέματα. Βέβαια, έχει επισημανθεί εύστοχα, πως τα παιδιά του πρωθυπουργού τα ενέπλεξε, απρεπώς, η κυβερνητική ανακοίνωση. Ο Άδωνις στην πρώτη ερώτηση του, δεν αναφέρθηκε καθόλου σε αυτό το θέμα. Μήπως λοιπόν πίσω από αυτήν την κυβερνητική ανακοίνωση δεν υποκρυπτόταν απρέπεια, αλλά σκοπιμότητα; Μήπως οι νοσηροί εγκέφαλοι του Μαξίμου έκαναν την κυνική επιλογή να «δώσουν» τα δύο παιδιά, για να περισώσουν κάτι άλλο;
Νομίζω, πως το όλο σκηνικό που δημιουργήθηκε από τον πρωτοβουλία ενός ανθρώπου, του Άδωνι Γεωργιάδη, υποδεικνύει πώς πρέπει να ασκείται η αποτελεσματική αντιπολίτευση. Το σφυροκόπημα να είναι διαρκές, με προσεγμένα και τεκμηριωμένα χτυπήματα που να δημιουργούν προβλήματα στην κυβέρνηση. Να τσαλακώνουν την εικόνα του πρωθυπουργού. Να μην είναι τα πυρά άσφαιρα.
Μακριά από αυθαίρετους συλλογισμούς και αναπόδεικτες εικασίες, ο αντιπολιτευτικός λόγος οφείλει να είναι σαφής και κυρίως να κινείται στο πολιτικό επίπεδο. Να παράγει πολιτική, μακριά από εμπαθείς τοποθετήσεις και φανατικές κορώνες, όπως του Πολάκη.
Σήμερα, οι Άδωνις Γεωργιάδης και Βαγγέλης Βενιζέλος σηκώνουν όλο το βάρος του αντιπολιτευτικού αγώνα. Είναι το βαρύ πυροβολικό της δημοκρατικής αντιπολίτευσης. Μπορεί να βρίσκονται σε διαφορετικά κόμματα, όμως αυτά ακριβώς τα κόμματα κράτησαν την Ελλάδα όρθια, κυρίως την περίοδο 2012-2014, όταν και οι δύο αυτοί πολιτικοί άντρες υπηρετούσαν στην ίδια κυβέρνηση.
Εύχομαι και ελπίζω μετά τις εκλογές—οψέποτε αυτές γίνουν—να ξαναβρεθούν στο ίδιο κυβερνητικό σχήμα ευρείας συνεργασίας και πλατιάς κοινοβουλευτικής στήριξης.
