Του Ανδρέα Ζαμπούκα
«Δεύτερον, θα ήθελα να πω, κάτι κοροϊδευτικά. Το χιούμορ κ. Σταϊκούρα, βασίζεται σε διαστρέβλωση. Αυτό είναι το χιούμορ. Παίρνει κάτι που ισχύει και το αλλάζει και δίνει ασίστ στους αντιπάλους του, στους φίλους. Αυτό είναι το χιούμορ. Δεν έχετε καταλάβει στοιχειωδώς τη δομή του χιούμορ. Το χιούμορ δεν θα μπορούσε, να δουλέψει με φορμαλιστικό τρόπο. Πάρτε να διαβάσετε ένα βιβλίο πώς δουλεύει το χιούμορ, πώς εξελίσσεται, όπως διαστρεβλώνει για να το καταλάβετε. Πιο γελοίο, ότι δεν μπορώ να δώσω σε αντίπαλο ασίστ δεν έχω ξανακούσει πραγματικά. Ίσως ότι δεν ήταν Πρόεδρος του Εδεσσαϊκού ήταν Αντιπρόεδρος. Προσπαθήστε, να κάνετε κάτι χιούμορ».
Αυτή ήταν η απάντηση του ΥΠΟΙΚ Τσακαλώτου στη Βουλή, όταν προηγουμένως είχε ξεδιπλώσει το «χιούμορ» του εναντίον του βουλευτή της ΝΔ Σταϊκούρα, παρομοιάζοντάς τον με τον John Stockton που έχει το ρεκόρ στις ασίστ στο ΝΒΑ, επειδή δήθεν ο Σταϊκούρας με τις ερωτήσεις του βοηθάει την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ...
Περιστατικό δεύτερο: Ο πρωθυπουργός συνοδευόμενος από τον υπουργό Σπίρτζη, πήγε χθες στο Μάτι για να καταγράψει την πρόοδο της αποκατάστασης της περιοχής πριν την καταστροφή του Αυγούστου. Και εν μέσω της συνήθους ευθυμίας που τον διακρίνει, θεώρησε ότι μπορεί να αστειευτεί, λέγοντας ότι «δεν θα τον έχουν υπουργό για πολύ ακόμα». Στην απορία των παρευρισκόμενων (και πριν προλάβουν να φουντώσουν φήμες περί ανασχηματισμού ή εκλογικής ήττας), έσπευσε να προσθέσει: «Μας τον έχει ζητήσει ο Τραμπ για την ανοικοδόμηση της Καλιφόρνιας»...
Και όχι μόνο αυτό. Ο κ. Τσίπρας, απευθυνόμενος σε πυρόπληκτη, είπε: «Και να έπαιρνες τα 2.000 ευρώ θα τα σπατάλαγες».
Και ο Τσακαλώτος και ο Τσίπρας έχουν κάτι κοινό, μολονότι προέρχονται από διαφορετικούς κόσμους και παρόλο που το μορφωτικό τους επίπεδο είναι διαφορετικό. Αντιμετωπίζουν την πραγματικότητα με πολύ μεγαλύτερη άνεση από ότι οι προκάτοχοί τους.
Ο μεν Γιούκλιντ, μεγαλωμένος στο εξωτερικό με την άνεση του μεγαλοαστού, έχει την πολυτέλεια να περιδιαβαίνει με χάρη στον ανερμάτιστο χώρο των αριστερών ιδεών. Αντλώντας χιουμοριστικές ατάκες από την αγγλοσαξονική του κουλτούρα, με δυνατότητα επιδείξεων εντός και εκτός βουλής. Είναι σαφώς ένας νάρκισσος ολκής, με την διαφορά ότι δεν μπορεί ούτε κατά διάνοια να προσεγγίσει τα επικίνδυνα όρια του γίγαντα Βαρουφάκη.
Ο δε Αλέξης, αστικοποιημένος επαρχιώτης δεύτερης γενιάς, φέρει στο πολιτιστικό DNA του το παρωχημένο χιούμορ των παλιών κομμουνιστών. Με τρόπο που φανερώνει την αδιαφορία του για την πραγματικότητα. Απαλλαγμένος και ο ίδιος από τις δεσμεύσεις ενός άλλου πρωθυπουργού ο οποίος δεν θα διέθετε το προνόμιο του «ηθικού πλεονεκτήματος».
Και οι δύο βολτάρουν ανέμελα στην εξουσία, χωρίς «δίκη» και «αιδώ», κάνοντας πλάκα εις βάρος μιας κοινωνίας που τους ανέδειξε στην εξουσία επειδή σκέφτηκε να τιμωρήσει, αποδομώντας τους προηγούμενους.
Το αποτέλεσμα ήταν εντελώς αναμενόμενο για έναν ανώριμο λαό ο οποίος δεν κάνει τίποτε άλλο από το να πυροβολεί τα πόδια του για να κερδίσει τα «νοσήλια» της θυματοποίησής του...
Ο πρωθυπουργός και ο Υπουργός Οικονομικών τρολάρουν τους Έλληνες, χωρίς να έχουν επίγνωση των ευθυνών τους. Την ώρα που στο Μάτι ακόμα δεν έχει σηκωθεί η στάχτη τόσων νεκρών και στην οικονομία, ακόμα σοβεί το αδιέξοδο της de facto χρεοκοπίας του κράτους.
Έχουν πράγματι μεγάλο θράσος. Όμως, οι κοινωνίες έχουν πάντα τις δημοκρατίες και τις εξουσίες που τους αναλογούν...
