«Ζούμε στο καλύτερο οικόπεδο του πλανήτη». Αυτή είναι η επωδός πολλών και διαφόρων δημόσιων συζητήσεών μας, είτε μιλούμε για τις καλοκαιρινές μας διακοπές, είτε για την ανωτερότητα του έθνους μας. Πράγματι, διεθνείς έρευνες για την εικόνα των κρατών στους τρίτους συμπεραίνουν ότι η Ελλάδα αντιστοιχίζεται με την έννοια της καρτ ποστάλ. Ήλιος, θάλασσα, αρχαία λάμψη. Εγκλωβισμένη στο στερεότυπο για αυτήν, η χώρα μας κατέληξε μονοσήμαντα προσανατολισμένη στον τουρισμό. Και τα κατάφερνε ικανοποιητικά για δεκαετίες ώσπου τον πλανήτη κυρίευσε ο μοιραίος ιός και οι μετακινήσεις πάγωσαν. Το καλοκαίρι έφτανε και οι καρτ ποστάλ θα έμεναν σκονισμένες και απούλητες. Η κυβέρνηση προσπάθησε να ανακόψει την κατάρρευση του τουριστικού κλάδου προσκαλώντας τους πιο θαρραλέους στην «πλέον ασφαλή από τον ιό χώρα». Το εγχείρημα απέτυχε. Υπάρχει όμως κάτι που θα μπορούσε να κάνει διαφορετικά;
Ίσως όχι τον Ιούνιο, ίσως όχι και τον Σεπτέμβριο. Ο εγκλωβισμός της ελληνικής οικονομίας στην παραγωγή του τουριστικού προϊόντος δεν άφηνε περιθώρια διαφορετικής αντίδρασης στη συγκυρία. Όμως υπάρχει κάτι που μια κυβέρνηση που θέτει στο επίκεντρο την αλλαγή της δομής της οικονομίας θα έπρεπε ήδη από τον Μάιο, μετά το τέλος του πρώτου κύματος της πανδημίας, να έχει σχεδιάσει: την παροχή κινήτρων για τη μόνιμη εγκατάσταση στο «καλύτερο οικόπεδο του πλανήτη» εργαζομένων από κάθε γωνιά της Ευρώπης. Με την πλειονότητα των εργαζομένων γραφείου να βρίσκονται σε τηλεργασία εδώ και έξι μήνες, ο τόπος μόνιμης κατοικίας σταδιακά απεξαρτάται από τον τόπο εργασίας. Οι brain drainers της κρίσης μπορούν πλέον να εγκαταλείψουν την αταίριαστη ζωή στον ευρωπαϊκό Βορρά και να επιστρέψουν στον τόπο που νοσταλγούν. Ακόμα και οι ερωτευμένοι με τον ήλιο και τη θάλασσα τουρίστες του Βορρά μπορούν πλέον να βρεθούν στον τόπο των διακοπών τους χωρίς να χρειάζεται να αλλάξουν επαγγελματική καριέρα ή να συνταξιοδοτηθούν. Ναι, μπορούν θεωρητικά. Όμως θα το κάνουν;
Θα το κάνουν αν η κυβέρνηση οργανώσει ένα σχέδιο φορολογικών ελαφρύνσεων για τους νέο-εγκατεστημένους εργαζόμενους, ένα –δυσκολότερο είναι η αλήθεια– σχέδιο ενίσχυσης κέντρων υγείας και σχολείων σε συγκεκριμένες περιοχές δυνητικά υψηλής ή και τεχνητά κατασκευασμένης μέσω των παρεμβάσεων της ελληνικής κυβέρνησης ζήτησης, οι οποίες θα λειτουργούσαν ως κοιτίδες εργαζομένων εξ αποστάσεως. Ένα τέτοιο σχέδιο θα έπρεπε να είναι στα σκαριά από τον Μάιο, πριν ακόμα από τον όποιο σχεδιασμό για τη διάσωση του κλασικού ελληνικού καλοκαιριού που τελικά χάθηκε στην καλντέρα της Σαντορίνης μαζί με τον ήλιο στο background του Κυριάκου Μητσοτάκη.
Ο ορισμός προτεραιοτήτων είναι το πιο κρίσιμο στοιχείο της σύγχρονης διακυβέρνησης. Η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας δεν έσφαλε το περασμένο καλοκαίρι ακολουθώντας τη «συνταγή της καρτ ποστάλ», όμως κινδυνεύει να περάσει απαρατήρητη από την ιστορία αφήνοντας μια μοναδική ευκαιρία να πείσει την υφήλιο ότι το «καλύτερο οικόπεδο του πλανήτη» είναι κατοικήσιμο δώδεκα μήνες τον χρόνο και με τον τρόπο αυτό να αλλάξει την κατεύθυνση της οικονομίας προς τους τομείς των υπηρεσιών και της αγροτικής παραγωγής που θα κληθούν να στηρίξουν τις νέες κοιτίδες εργαζομένων στην ελληνική ύπαιθρο.
*Ο κ. Νίκος Νυφούδης είναι π. βουλευτής του Ποταμιού.
