Το ελληνικό δημόσιο ζήτησε κεφάλαια της τάξης των 2-2,5 δισεκατομμυρίων ευρώ και η αγορά του πρόσφερε 15,7 δισ. ευρώ. Το έντονο ενδιαφέρον «ανάγκασε» το δημόσιο να πάρει τελικά 3 δισ. ευρώ. Γιατί δεν πήρε περισσότερα; Επειδή η εμπιστοσύνη είναι πολύ σημαντική αξία για να την καταστρέψει κανείς αναίτια. Κι ακόμη, τους επενδυτές αυτούς θα τους χρειαστούμε μέχρι το 2060 για να μας αγοράσουν άλλα 250 δισεκατομμύρια ευρώ...
Η εμπιστοσύνη είναι το καλύτερο μαξιλάρι του κόσμου. Είναι αυτό που δεν μπόρεσαν να καταλάβουν στην προηγούμενη κυβέρνηση. Ότι κανείς δεν μας χρωστάει ένα ευρώ και ότι οι αγορές δεν πρόκειται να πέσουν στα πόδια μας για να μας δανείσουν. Εμείς τις έχουμε ανάγκη και οφείλουμε να συμπεριφερόμαστε απέναντι στους επενδυτές με σεβασμό, επενδύοντας στην αύξηση της μεταξύ μας εμπιστοσύνης.
Οι αγορές πρόσφεραν 15,7 δισεκατομμύρια ευρώ επειδή ήξεραν ότι χρειαζόμασταν περί τα 2,5 δισεκατομμύρια και έτσι έσπευσαν μέσω της μεγαλύτερης ζήτησης να εξασφαλίσουν μία καλύτερη θέση στο πακέτο. Αν κάναμε χτες το λάθος και παίρναμε χτες 5 ή 8 δισεκατομμύρια, τότε θα περνούσαμε το λάθος μήνυμα. Το λέμε αυτό ακριβώς για να προλάβουμε ανάλογα «αιτήματα» σε περίπτωση που η κρίση επιδεινωθεί στο επόμενο διάστημα. Ο κορονοϊός μπορεί τελικά να έχει μεγαλύτερο «κόστος» απ' αυτό που σήμερα υπολογίζει η κυβέρνηση. Αλλά ένα ή δύο ακόμη δισεκατομμύρια είναι κάτι που η χώρα μπορεί να τα βρει στην πορεία. Εκείνο που δεν θα βρει άλλη φορά εύκολα είναι το κεφάλαιο της αξιοπιστίας που έχει κτίσει στις αγορές. Η Πίστη είναι το άλφα και το ωμέγα στις συναλλαγές.
Τα 15,7 δισεκατομμύρια προσφέρθηκαν κυρίως από ξένα χαρτοφυλάκια. Κι όχι μόνο σε μία περίοδο που η κρίση δείχνει τα δόντια της σε όλο τον πλανήτη. Αλλά και που η Ελλάδα ειδικότερα απειλείται από την επιθετικότητα της Τουρκίας. Οι ξένοι επενδυτές δεν δίστασαν υπό αυτές τις συνθήκες να ακουμπήσουν τα χρήματά τους στην Ελλάδα. Κι αυτό είναι ένα σημαντικό μήνυμα που πρέπει να το κρατήσουμε και να το αξιοποιήσουμε για τους επόμενους μήνες.
Η αξιοπιστία της χώρας κλονίστηκε σοβαρά το 2015. Και δεν επανήλθε, ούτε όταν ο Αλέξης Τσίπρας αποφάσισε να κάνει την στροφή του προς την... σοσιαλδημοκρατία. Η μεγάλη αλλαγή στην συμπεριφορά των ξένων επενδυτών έναντι των ελληνικών ομολόγων συντελέστηκε αμέσως μετά τις εκλογές του Ιουλίου του 2019. Όχι, δεν είμαστε μόνοι. Κι ευτυχώς είμαστε ακόμη στο ευρώ, το δεύτερο σε χρήση νόμισμα στον πλανήτη. Όποιος εξακολουθεί να έχει απορίες για το τι σημαίνουν όλα αυτά, ας δει τι ακριβώς συμβαίνει στην διπλανή μας Τουρκία. Πόσο δύσκολο είναι να πουλήσει ένα ομόλογο. Κι αυτό ίσως είναι ένας καθοριστικός παράγοντας για το μέλλον. Για το κοινό μας μέλλον σε αυτή την μικρή γωνιά του κόσμου.
Θανάσης Μαυρίδης
[email protected]
