Ορισμένοι τόποι κουβαλάνε βαρείς συμβολισμούς. Κι επειδή οι συμβολισμοί στην πολιτική είναι καίριο στοιχείο, όποιος τους αγνοεί την πληρώνει άσχημα. Κάτι ήξερε ο Μιτεράν όταν έλεγε ότι «πολιτική είναι η διαχείριση των συμβόλων». Πάει να πει, η διαχείριση των αναπαραστάσεων που έχει ο μέσος άνθρωπος για την πραγματική ζωή. Μπερδεμένη η σκέψη μου σαν δοκίμιο του Αλτουσέρ ή του Καστοριάδη, έτσι; Ε τότε να το γράψω πιο απλά. Πού πας βρε Αλέξη μου στη Θεσσαλονίκη;
Όταν ανεβαίνεις στο βήμα της ΔΕΘ και εξαγγέλλεις κυβερνητικό πρόγραμμα, είναι σαν να πάει ο Γιώργος στο Καστελόριζο και να εξαγγείλει εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα. Ή σαν να πάει ο Σαμαράς στο Ζάππειο και να μιλήσει για αντίσταση κατά της Ευρώπης ή ο Παπαγγελόπουλος στον Άρειο Πάγο και να βγάλει λόγο περί ανεξάρτητης δικαιοσύνης. Πώς να το εξηγήσω, δεν στέκει. Καλύτερα να τρίβεται κανείς στην γκλίτσα του τσομπάνη, παρά να ξεσκαλίζει τις αναμνήσεις του ψηφοφόρου.
Ναι, ξέρω ότι είναι λογικό για τον Τσίπρα να εξαγγείλει οικονομικό πρόγραμμα διακυβέρνησης. Αρχηγός της αντιπολίτευσης είναι, εκλογική χρονιά έχουμε. Αλλά ας μην το κάνει στη Θεσσαλονίκη, διότι αυτομάτως το ακυρώνει. Ας το κάνει στα Γιάννενα ή στο Ηράκλειο ή στην Τρίπολη. Αλλά στη Θεσσαλονίκη όχι, αυτοϋπονομεύεται. Πριν καν ακούσει ο ψηφοφόρος την ουσία των μέτρων που προτείνει, με το που τον βλέπει σε κείνο το βήμα, αναθρώσκουν εντός του από μόνες τους οι αναμνήσεις και μακελεύουν κατ' ευθείαν την αξιοπιστία των θέσεων που ακούει.
Μην σας πω δηλαδή ότι θα ήταν πολύ καλύτερα για τον Αλέξη να πάει στις εκλογές χωρίς καθόλου οικονομικό πρόγραμμα. Ας πει εκεί κάτι σκόρπιες γενικότητες που χαϊδεύουν τα αυτιά κάθε κοινωνικής ομάδας και κάθε ψηφοφόρου χωριστά, η σύνθεσή τους σ' ένα δήθεν ενιαίο οικονομικό πρόγραμμα μόνο κακό του κάνει. Πιθανολογώ ότι στον ΣΥΡΙΖΑ κανένας δεν έχει αντιληφθεί το μέγεθος και το βάθος της διάψευσης που βίωσαν όσοι τον ψήφισαν τότε.
Δεν επρόκειτο για απλή διάψευση, μετουσιώθηκε σε τραύμα. Οπότε τα τραύματα καλό είναι να μην τα ξύνουμε, πάνω που αρχίζουν να επουλώνονται επιφανειακά. Δεν ξανασκάβουμε στο ίδιο σημείο. Λέω τώρα εγώ.
