Του Λυκούργου Λιαρόπουλου
Για κάποιο λόγο έχει επικρατήσει η άποψη πως ο κ.Τσίπρας είναι «Πολιτική Γάτα». Πολλοί πιστεύουν πως, παρά τα χάλια στα οποία ακόμη βρίσκεται η Χώρα, ο κ. Τσίπρας «αντέχει». Ορισμένοι, μάλιστα, θεωρούν πως ίσως έχουμε εκπλήξεις στις εκλογές. Οι δημοσκοπήσεις, που δεν έχουν το καλύτερο όνομα στην Ελλάδα, δεν συμφωνούν, αλλά κάποιοι επιμένουν.
Υπάρχει μία παλιά φράση «καλό μόνο για την Ανατολή». Είναι μία συγκαταβατική άποψη των «δυτικών» Ευρωπαίων για κάθε τί που συμβαίνει στην Τουρκία και γενικά στην Ανατολή. Θεωρούν, με άλλα λόγια, πως τίποτα καλό δεν μπορεί να αναμένεται από εκεί, τουλάχιστον, όχι κάτι που να «αξίζει τον κόπο». Το σκέφτηκα βλέποντας τον Έλληνα Πρωθυπουργό να «περιφέρεται» στα διάφορα διεθνή «φόρα», με «υψηλές επαφές» με παγκόσμιους ηγέτες και όχι μόνο. Τί σκέφτονται, άραγε οι όποιοι σοβαροί συνομιλητές του; Το ερώτημα αυτό είναι σημαντικό να το απαντήσουμε.
Έχω παρακολουθήσει στενά τον κ. Τσίπρα. Θεωρώ πως ένας πολιτικός με το δικό του πολιτισμικό αλλά και μορφωτικό «απόθεμα» δεν θα μπορούσε να σταθεί σε καμία σοβαρή Ευρωπαϊκή χώρα. Το παράδειγμα της Ιταλίας είναι μοναδικό. Ο Μπερλουσκόνι κυριάρχησε λόγω του πλούτου του και οι σημερινοί Σαλβίνι και Ντι Μάιο είναι προϊόντα ειδικών συνθηκών που έχει φέρει το τεράστιο μεταναστευτικό κύμα από την Αφρική. Στην Ουγγαρία, όπως και στην Πολωνία, οι συνέπειες του κομμουνιστικού παρελθόντος φαίνεται να είναι σοβαρότερες από ότι νομίζαμε.
Στην Ελλάδα τα περάσαμε όλα ξώφαλτσα. Ακόμη και Κομμουνιστές γίναμε χωρίς Σοβιετική Κατοχή. Πλουτίσαμε με το Ευρώ αλλά με δανεικά. Τα ξοδέψαμε σε σκυλάδικα, διακοποδάνεια και λάϊφ σταϊλ της κακιάς ώρας. Καταστρέψαμε τα Πανεπιστήμιά μας και φτιάξαμε Εκπαίδευση που σιχαίνεται δωρεές και αξιολόγηση, αλλά λατρεύει τις … αργίες και τις απεργίες. Πάνω από όλα, τα αναθέσαμε όλα σε ένα Κράτος που διορίζει, βασανίζει και καταπιέζει τους υπηκόους του. Και όμως, οι υπήκοοι, σε ένα ιδιότυπο «Σύνδρομο Στοκχόλμης», ακόμη φαίνεται πως αγαπούν το Δεσμοφύλακα.
Τα τελευταία χρόνια με την οικονομική κρίση, η παθογένεια έγινε αφόρητη. Οι 500.000 νέοι άνθρωποι που φύγανε, ίσως ήταν τα αντισώματα. Έμεινε ο …καρκίνος που θέριεψε. Σύμπτωμα τελικό η «εμφάνιση και γιγάντωση ενός ΣΥΡΙΖΑ και ενός Τσίπρα. Ο άρρωστος, τώρα σε τελικό στάδιο, δεν έχει δυνάμεις να παλέψει. Αλλωστε, ακόμη και αν ήθελε, δεν ξέρει πώς.
Το συμπέρασμα για την Ελλάδα είναι καταθλιπτικό. Το ότι ο κ. Τσίπρας «αντέχει», όσο και αν, λέει πολλά για τον Ελληνικό Λαό. Το «φαινόμενο» Καμμένου απλώς τα επιβεβαιώνει. Ο γιαλός είναι στραβός γι' αυτό μοιραίοι και άβουλοι αντάμα αρμενίζουμε προς την καταστροφή.
