Το σημερινό θέμα είναι πολύ δύσκολο γιατί έχει να κάνει με παιδιά. Είναι ταυτόχρονα και ενοχλητικό, επειδή ακουμπάει τις ευθύνες των γονιών για την εξέλιξη της ίδιας της κοινωνίας. Και παράλληλα, αναδεικνύει θέματα διαπλοκής εξουσίας, όπως αυτές εξυφαίνονται στις υπόγειες στοές των σχολείων με το βαρύγδουπο όνομα και την ... αδιαμφισβήτητη παράδοση.
Είναι εύκολο να κυλήσει κανείς στον εντυπωσιασμό, στην σκανδαλολογία. Η ιστορία μας τα έχει έτσι ή αλλιώς όλα. Ένα έγκλημα, ένα πλούσιο σχολείο, ισχυρά πολιτικά πρόσωπα, ιστορίες συγκάλυψης. Αλλά το ζητούμενο δεν είναι να προσφέρουμε ένα λαϊκό ανάγνωσμα. Δυστυχώς πρόκειται για μία πολύ σοβαρή υπόθεση. Αρκεί να σκεφτείτε ότι οι φερόμενοι ως δράστες του (των) περιστατικού (ων) μπορεί να είναι αύριο υπουργοί, που διαχειρίζονται τις τύχες του τόπου. Όπως γίνεται και με άλλους διάσημους αποφοίτους αυτών των διάσημων σχολείων.
Σκεφτείτε ακόμη την πιθανότητα να υπάρχουν πολιτικά πρόσωπα που να έχουν εμπλακεί σε μία υπόθεση συγκάλυψης, με αντικειμενικό στόχο την προστασία του “καλού” ονόματος του σχολείου. Υποθετικά μιλάμε. Σε κάθε περίπτωση αυτά που συμβαίνουν, τα λεγόμενα πραγματικά περιστατικά, θα πρέπει να μας προβληματίσουν όλους σοβαρά.
Οι πληροφορίες της στήλης μιλάνε για τεράστιο πολιτικό σκάνδαλο. Έτσι θα το αντιληφθούμε αύριο. Αν κάποια μεγάλη εφημερίδα του εξωτερικού αποφασίσει να ασχοληθεί. Αν ασχοληθεί θα το έχει πρωτοσέλιδο. Μόνο τότε κινητοποιούνται και ευαισθητοποιούνται οι αρμόδιοι φορείς. Τα περιστατικά παραμένουν τα ίδια. Αυτά δεν αλλάζουν πριν ή μετά από ένα δημοσίευμα στον ξένο τύπο. Αυτό που αλλάζει είναι η “σοβαρότητα” του θέματος. Μέχρι χτες όλοι ήξεραν και δεν μιλούσαν. Την επομένη θα προσπαθούν να πετάξουν τον μουτζούρη από πάνω τους.
Πάμε στα περιστατικά. Σε μεγάλο ιδιωτικό σχολείο, λοιπόν, καταγγέλθηκε μέσα σε λίγους μήνες δεύτερο περιστατικό σοβαρής παρέκκλισης με ενδεχόμενες σοβαρές ποινικές διαστάσεις. Δεύτερο! Όχι πρώτο. Δύσκολο θέμα. Μιλάμε για ανήλικα παιδιά. Δύσκολο θέμα για τα ίδια τα παιδιά και τους γονείς τους. Τα θύματα γνωρίζουν μόνο τον Γολγοθά που έχουν να ανέβουν. Κι ύστερα είναι το σχολείο που καλείται να αντιμετωπίσει δεύτερη καταγγελία. Η πρώτη ίσως και να έτυχε! Παντού υπάρχουν σάπια μήλα. Αλλά δεύτερο περιστατικό μέσα στον χώρο του σχολείου;
Αυτό είναι βαρύ. Σημαίνει ότι κάτι δεν πάει καλά με τον τρόπο λειτουργίας του ίδιου του σχολείου! Κι εδώ αρχίζουν τα “περίεργα”. Εξελίσσεται μια απίστευτη μυθιστορηματική υπόθεση, όπου οι εκπρόσωποι του κράτους αλλάζουν, σύμφωνα με τις πληροφορίες, την αρχική τους στάση και ουσιαστικά, κρίνοντας εκ του αποτελέσματος, προσπαθούν να “εξαφανίσουν” το πιθανό αδίκημα, λειτουργώντας, ενδεχομένως, ως Δικαστήριο.
Αγνοώντας ότι ο δικός τους σκοπός δεν είναι να “απαλλάξουν” από τις “κατηγορίες” το σχολείο, αλλά να διαπιστώσουν αν τα περιστατικά αυτά έχουν σχέση με τον τρόπο λειτουργίας του σχολείου. Σε μία τέτοια περίπτωση θα μπορούσαν να “στεναχωρήσουν” τους ... απόφοιτους. Το γεγονός ότι οι απόφοιτοι ενδιαφέρονται περισσότερο για την “κληρονομιά” του σχολείου και λιγότερο για τέτοιες απεχθείς κατηγορίες,αυτό είναι ένα άλλο θέμα που θα έπρεπε κανονικά να μας προβληματίσει όλους. Για το τι έχουν μάθει, τελικά, αυτοί οι “απόφοιτοι” στα θρανία που κάθισαν.
Το χειρότερο όλων είναι ότι αποφάσισαν να τιμωρήσουν το θύμα, την καταγγέλουσα! Την τιμώρησαν. Το λέω όπως το αισθάνομαι! Δεν έχουν τον Θεό τους! Είναι αδιανόητο. Το καταγγελθέν συμβάν ή έγινε ή δεν έγινε. Γι αυτό θα αποφασίσουν τα Δικαστήρια. Δεν είναι κάποιος άλλος αρμόδιος για να αποφασίσει σχετικά. Ούτε εμείς, ούτε το σχολείο. Το σχολείο θα μπορούσε απλά να φροντίσει τα δύο παιδιά να μην βρίσκονται στο μεταξύ στον ίδιο σχολικό χώρο. Και το υπουργείο Παιδείας να το απαιτήσει. Αλλά να τιμωρηθεί με αποβολή η καταγγέλλουσα; Το θύμα; Με βάση μόνο και μόνο την δική της καταγγελία; Πως το χωράει αυτό το μυαλό ενός ανθρώπου; Μιας γυναίκας υπουργού; Με ποιο σκεπτικό; Να παραμείνει “αμόλυντο” το καλό όνομα του σχολείου;
* Αναδημοσίευση από την στήλη Μινώταυρος του «Φιλελεύθερου» της 13ης και 14ης Ιουνίου
