Του Θόδωρου Σκυλακάκη*
Κάθε δημοκρατικός άνθρωπος ξέρει ότι η εξουσία είναι εφήμερη και προσωρινή. Κάθε ολοκληρωτικό κόμμα ονειρεύεται την «πραγματική εξουσία», που είναι μόνιμη και ανεξέλεγκτη. Φασίστες, ναζί και κομμουνιστές την έκαναν πράξη στο μεσοπόλεμο και την απήλαυσαν προσωρινά μέχρι να τους ξεβράσει η ιστορία. Στη σημερινή Ελλάδα, στο κόμμα που θαυμάζει τους Μαδούρους, κάποιοι την ονειρεύονται και δημοσίως. Η σύζυγος του πρωθυπουργού το εξομολογήθηκε εκ βαθέων. Ακολούθησε ο Πολάκης που εδώ και μήνες είπε στην κεντρική επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ ότι «θα κερδίσουμε τις εκλογές αν βάλουμε κανέναν φυλακή» αφού σταματήσουμε «την υψηλή κουλτούρα» αλλιώς «δεν παίρνουμε πραγματική εξουσία».
Αφήνοντας κατά μέρος λοιπόν την υψηλή κουλτούρα (σ.σ. για το είδος αυτό ανθρώπων υψηλή κουλτούρα είναι προπαντός το κράτος δικαίου), την σκυτάλη πήρε το γνωστό δημοσιογραφικό όργανο της κυβέρνησης που δημόσια εδώ και εβδομάδες προειδοποιούσε «προστατευόμενο μάρτυρα» της υπόθεσης Novartis ότι «Εξαρτάται πλέον…από το τι θα αποφασίσει να πράξει τη στιγμή που θα τεθεί προ των ευθυνών του για το ποια θα είναι στο μέλλον η θέση του στη δικογραφία για το σκάνδαλο της Novartis. Εάν θα είναι δηλαδή στο κατάλογο των μαρτύρων κατηγορητηρίου ή το όνομά του θα φιγουράρει στη μεγάλη λίστα των κατηγορουμένων». Μικρή λεπτομέρεια. Mε βάση το νόμο ο προστατευόμενος μάρτυρας δεν επιτρέπεται να είναι ύποπτος παράνομων πράξεων, αλλά αυτή είναι ακριβώς η υψηλή κουλτούρα Πολάκη.
Την ίδια περίοδο -στο πλαίσιο των συμπτώσεων που δεν μας αφήνουν να κοιμόμαστε ήσυχα τα βράδια- σκάει και μια βόμβα έξω από το σπίτι γνωστού δικαστικού.
Το κεντρικό «αφήγημα» της κυβέρνησης το φθινόπωρο ήταν βέβαια άλλο. Το πρόγραμμα παροχών και επιδομάτων που θα άλλαζε… το πολιτικό σκηνικό. Ξοδεύτηκαν τα χρήματα, από τη λεηλασία των ανθρώπων που δουλεύουν και παράγουν στη χώρα και οϊμέ αυτές οι άτιμες οι δημοσκοπήσεις τίποτε δεν έδειξαν. Ούτε χιλιοστό δεν βελτιώθηκε επί της ουσίας η πολιτική θέση του ΣΥΡΙΖΑ. Άκλαφτα πήγαν και τα εγκαίνια των μουσαμάδων στη Θεσσαλονίκη. Ήρθε και η υπόθεση Πετσίτη, που γλαφυρά απεικόνισε τον τρόπο με τον οποίο βιώνει σε πολύ προσωπικό επίπεδο η αριστερά την εξουσία και έδεσε το πράγμα. Οπότε η κυβέρνηση σε απόγνωση και πανικό, καθώς οι μήνες περνούν και τίποτε δεν της βγαίνει, υιοθέτησε τελικά το δόγμα Πολάκη. Με φυσικό πρωταγωνιστή τον ίδιο τον Πολάκη, που βγήκε να στοχοποιήσει δημόσια συγκεκριμένους δικαστικούς λειτουργούς, να εκδώσει δικαστικές αποφάσεις κ.λπ., προκαλώντας την οργισμένη αντίδραση των δικαστών, αλλά με πλήρη κάλυψη της κυβέρνησης και του ίδιου του κ. Τσίπρα.
Στην απελπισία του μάλιστα ο ίδιος ο Πολάκης, καθώς οι εκλογές αναπόφευκτα πλησιάζουν και το δόγμα του καταρρέει και εξευτελίζεται όχι μόνο ποινικά αλλά και πολιτικά, ονειρεύεται ποινικές διαδικασίες που θα ολοκληρώνονται σε μήνες. Κάπως όπως γινόταν με τις δίκες των στρατοδικείων ή των ναζιστικών ή κομμουνιστικών δικαστηρίων. Ενώ η κομματική εφημερίδα του ΣΥΡΙΖΑ και o βουλευτής του κ. Κυρίτσης ως ένδειξη «χιούμορ» γράφουν «…μην το γελάτε, και τον Απρίλιο του 1967 ήταν να γίνουν εκλογές και τελικά έγιναν τον Νοέμβριο του 1974». Ποιοι μπορεί να βρίσκουν ωραίο αστείο ότι σε μια χώρα δεν θα γίνουν οι προγραμματισμένες εκλογές είναι στην κρίση του καθενός…
Ο πανικός του ΣΥΡΙΖΑ, το ντελίριο που τον έχει καταλάβει καθώς συνειδητοποιεί ότι πάει η γλυκιά εξουσία και οι σπασμωδικές του κινήσεις, δεν έχουν σοβαρή πιθανότητα να καταλήξουν σε τίποτε περισσότερο από μια συντριπτική εκλογική ήττα. Ζούμε (ευτυχώς) στην Ευρώπη και Μαδούροι εδώ δεν έχουν μέλλον. Αυτό βέβαια κατά κανόνα τρόπο δεν καθιστά λιγότερο σημαντική ή λιγότερο επείγουσα την ανάγκη της καταδίκης αυτών των αθλιοτήτων από όλους και της απόλυτης πολιτικής απομόνωσης των πρωταγωνιστών τους. Με τη δημοκρατία δεν παίζουμε.
*Ο κ. Θόδωρος Σκυλακάκης είναι πρόεδρος της Δράσης
