Τώρα εγώ θα υπερασπιστώ την πολυφωνία γιατρών, υπηρεσιακών παραγόντων και υπουργών, ξέροντας ότι θα διαφωνήσετε. Διότι η πανδημία που ζούμε είναι -πέραν όλων των άλλων- το μεγαλύτερο επικοινωνιακό happening του πλανήτη ίσως από τον τελευταίο παγκόσμιο πόλεμο. Άντε να βάλω και την κατάκτηση της σελήνης απ’ τον άνθρωπο λόγω του δέους που τη συνόδευσε. Άλλο γεγονός που απασχόλησε τόσο πολύ, τόσο καθολικά και τόσο μακροχρόνια όλη την υφήλιο, δεν υπήρξε.
Ας μην ξεχνάμε ότι επί έναν ολόκληρο χρόνο, εκατοντάδες χιλιάδες κανάλια, ραδιόφωνα και εφημερίδες σ’ όλη τη γη ασχολούνται μόνο μ’ αυτό το θέμα. Το πιάνουν από δω, το φέρνουν από κει, το κοιτάνε από παραπέρα. Το ίδιο κάνουν και εκατομμύρια ιστοσελίδες, αφήστε τα δισεκατομμύρια των αναρτήσεων στα social media. Αυτά τα μέσα ενημέρωσης και δημόσιου διαλόγου εξυπηρετούν την ακόρεστη ανάγκη που έχουν τα 7,6 δισεκατομμύρια των ανθρώπων που ζουν σ’ όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης να πληροφορηθούν τα πάντα για την πανδημία.
Και το φαντάζονται δηλαδή όλοι αυτοί που διαμαρτύρονται ότι δεν υπάρχει μία μόνο επίσημη ενημέρωση, που δε θα έσπερνε αμφιβολίες, δε θα δημιουργούσε κακοφωνίες και δε θα δημοσιοποιούσε αντιφάσεις και προβλήματα διαχείρισης; Φαντάζονται ότι 194 γιατροί κι άλλοι 194 εκπρόσωποι κυβερνήσεων σ’ όλη τη γη θα κάλυπταν αυτή την πελώρια ζήτηση πληροφοριών που υπάρχει; Γράφω για 194+194, διότι τόσα είναι τα κράτη πάνω στον πλανήτη.
Δηλαδή να υπάρχει ένας διαπιστευμένος γιατρός κι ένας εξουσιοδοτημένος εκπρόσωπος του κάθε κράτους, που θα έκαναν τη δουλειά χωρίς παραφωνίες και χωρίς παρατράγουδα σαν αυτά που βλέπουμε στην Ελλάδα αλλά και σ’ όλο τον κόσμο. Ωραία θεωρία, αλλά στους υπερπληροφορημένους και διασυνδεδεμένους καιρούς μας αυτά δεν ισχύουν. Ο κόσμος διψά για ενημέρωση και πληροφορίες (κάθε είδους) και όπου υπάρχει ζήτηση έρχεται και η προσφορά.
Μα θα ήταν δυνατόν να ενημερωνόμασταν μόνο από έναν γιατρό; Και μόνο από έναν υπουργό; Κι όλοι οι άλλοι γύρω του μούγκα, με όλους εμάς τους αποδέκτες να αρκούμαστε σ’ ένα επίσημο γραπτό δελτίο τύπου; Οπότε ας μην τα βάζουμε με όσους βγαίνουν στα κανάλια και μιλάνε, δέχονται αφόρητες πιέσεις για να το κάνουν και κάποια κοινωνική ανάγκη εξυπηρετούν. Και να μη διαμαρτυρόμαστε που ο ένας λέει ν’ ανοίξουν τα σχολειά κι ο άλλος όχι, ο ένας ότι θα κάνουμε Πάσχα στο χωριό κι άλλος στο διαμέρισμα. Έτσι είναι η φύση του πράγματος που ζούμε.
Εδώ η Παγώνη, ο Βασιλακόπουλος και άλλοι έχουν δείξει από δέκα φορές σε τηλεοπτικές εκπομπές πως γίνεται το self test, δηλαδή ένα πράγμα που μπορεί να κάνει κι ένα μικρό παιδάκι, αλλά έρχονται καθημερινά στα κανάλια χιλιάδες μηνύματα που ζητούν να το δείξουν και να το ξαναδείξουν διότι είναι δύσκολο. Πλάκα κάνουμε τώρα;
