Θα ήταν διασκεδαστική, αν δεν ήταν εξοργιστική, η επικοινωνιακή προσπάθεια του ΣΥΡΙΖΑ να δημιουργήσει τη δική του ατζέντα για τα εργασιακά. Μετά από το Βατερλώ της «μητέρας των μαχών» και τη βαριά ήττα των εργατοπατέρων του συνδικαλιστικού κατεστημένου, ο ΣΥΡΙΖΑ άρχισε πάλι να υπόσχεται θαύματα, σε μια προσπάθεια να ανατρέψει το κλίμα που έχει διαμορφωθεί.
Ίσως και λόγω των υψηλών θερμοκρασιών, οι σύμβουλοι και οι λογογράφοι του Αλέξη Τσίπρα, τον παρότρυναν να αρχίσει τις υποσχέσεις και τα θαύματα. Έτσι ξεπερνώντας και εκείνο ακόμα το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης, που υπόσχονταν κατάργηση του ΕΝΦΙΑ, επαναφορά του αφορολόγητου ορίου στα 12.000€ για όλους και κατώτατο μισθό στα 751€, βρέθηκε να υπόσχεται ακόμα περισσότερα.
Ο αυτοεξαπατημένος πρώην πρωθυπουργός, παρ’ όλο που κατά τη διάρκεια της πρωθυπουργίας του δεν εκπλήρωσε ούτε μια από τις υποσχέσεις του και δεν έκανε πράξη ούτε ένα από τα θαύματα που οραματιζόταν, εξαγγέλλει σήμερα προγράμματα, ανακοινώνει δεσμεύσεις, ενώ γνωρίζει ότι τίποτα από όλα αυτά δεν θα μετουσιωθεί σε πράξεις.
Τώρα στον «εν Κανά γάμο», υπόσχεται αύξηση του κατώτατου μισθού στα 800€, με παράλληλη καθιέρωση του 35ωρου, που θα αφήσει απείραχτους τους μισθούς. Δεν γνωρίζουμε αν αυτό θα συμβεί με ένα νόμο και ένα άρθρο. Ούτε γνωρίζουμε αν αυτό το θαύμα πλασάρεται σαν μια καλοδουλεμένη και εμπεριστατωμένη πρόταση του οικονομικού επιτελείου του ΣΥΡΙΖΑ, του οποίου η επαφή με τα οικονομικά, είναι αυτή του τίτλου του και μόνο.
Ένα άλλο θαύμα του πρώην πρωθυπουργού είναι το «δουλειά για όλους». Πράγματι. Στις ολοκληρωτικές κοινωνίες που λατρεύει από τη εφηβεία του μέχρι και σήμερα, οι θέσεις απασχόλησης ανοίγουν με νόμους και κρατικές υπογραφές. Έτσι ούτε που διανοείται ο ΣΥΡΙΖΑ του 2021, ότι οι θέσεις εργασίας ανοίγουν από τις επιχειρήσεις. Και οι επιχειρήσεις, ανοίγουν από κάτι περίεργους ανθρώπους που έχουν το μικρόβιο της επιχειρηματικότητας, που έχουν μια ιδέα και που αποσκοπούν στο κέρδος. Με κανέναν άλλον τρόπο δεν ανοίγονται δουλειές.
Όταν όμως μέσα στο μεδούλι των ηγετικών στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ η αριστεία και το κέρδος, είναι συνώνυμα του πολιτικού σατανισμού, είναι φυσικό να μην υπάρχει ίχνος λογικής αλληλουχίας στις σκέψεις και στις προτάσεις της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Από την εποχή του κινήματος των αγανακτισμένων, οι δεξιοί και αριστεροί εμπνευστές των ιερών μαχών κατά του «Μινώταυρου του Νεοφιλελευθερισμού» και οι υπέρμαχοι του δημιουργίας του μετώπου κατά των «καταστροφικών νεοφιλελεύθερων πολιτικών», ανέπτυσσαν τα επιχειρήματα τους με αναλύσεις προσχολικού επιπέδου και επιχειρήματα τα οποία κινούνται στον χώρο του οικονομικού και μαθηματικού αναλφαβητισμού.
Και φυσικά η επιχειρηματολογία τους μετά από την άτακτη υποχώρηση απέναντι στη λογική, καταλήγει ακόμα και σήμερα στο «ηθικό πλεονέκτημα της αριστεράς», στην «κρατική προστασία» και στη γνωστή επωδό πως «εσείς είστε με τα κέρδη κι εμείς με τον άνθρωπο».
Δεν θα κάνoυμε αναφορά στους θεωρητικούς της οικονομικής ελευθερίας, που έχουν αναλύσει την έννοια του κέρδους ως κινητήριου μοχλού της οικονομίας. Δεν θα αναφερθούμε στην ηθική της έννοιας του κέρδους. Δεν μπορούμε όμως να μην τονίσουμε ότι το κέρδος, η απασχόληση και ο μισθός είναι κομμάτι του ίδιου παζλ. Και κανένα κομμάτι δεν μπορεί να σταθεί από μόνο του.
Θα ήταν εποικοδομητικό αν ο πρώην πρωθυπουργός και το οικονομικό επιτελείο του ΣΥΡΙΖΑ, εξηγούσαν με απλά και κατανοητά λόγια με ποιον τρόπο θα έρθει ή θα επιβληθεί «η δουλειά για όλους», με ποιον τρόπο θα καλύπτεται η εκτέλεση του ίδιου έργου με χαμηλότερη απασχόληση και από που θα προκύψει η αύξηση του κατώτατου μισθού. Και αφού μας περιγράψουν τον τρόπο και τη μέθοδο, ας μας πουν γιατί τα θαύματα αυτά δεν επιτεύχθηκαν κατά τη διάρκεια τη διακυβέρνησης Τσίπρα – Καμμένου.
