Το 2015 υπήρχε μία ανάγκη: Να παραμείνει η χώρα στην ΕΕ και να αντισταθεί στον λαϊκισμό. Το 2019 υπήρχε ένα όραμα: Να έρθει στην εξουσία μια κεντροδεξιά κυβέρνηση για να προχωρήσει τις μεταρρυθμίσεις που θα έφερναν τη χώρα στην τροχιά της ανάπτυξης. Ποιο θα είναι το αφήγημα για τις επόμενες εκλογές; Αν αυτό δεν βρεθεί σύντομα και δεν είναι πειστικό, τότε θα δοθεί χώρος στην (ενωμένη) αντιπολίτευση για να βάλει τη δική της ατζέντα!
Είναι αλήθεια ότι η κυβέρνηση Μητσοτάκη αντιμετώπισε από την πρώτη στιγμή πρωτόγνωρες καταστάσεις, οι οποίες τη δυσκόλεψαν αφάνταστα να εφαρμόσει το σύνολο της πολιτικής της. Δεν θα ήταν πάντως μια καλή ιδέα να ζητήσει από τον λαό την επανεκλογή της λέγοντας «ψηφίστε με για να κάνω αυτά που δεν πρόλαβα να κάνω στην προηγούμενη τετραετία». Όχι γιατί ένα τέτοιο αίτημα δεν έχει λογική, αλλά διότι στο τέλος ελάχιστα ενδιαφέρει τον πολίτη τι πρόλαβε και δεν πρόλαβε να κάνει μια κυβέρνηση. Αυτό που μετράει είναι ποια είναι η ζωή του σήμερα.
Να ζητήσει να ψηφιστεί για να μην επιστρέψει η αριστερά; Έχουν ήδη περάσει 7 χρόνια από την ημέρα που ο Γιάννης με το ένα «ν» είπε το ιστορικό «αγάπη μου έκλεισα τις τράπεζες» και τρία χρόνια από την ώρα που το Μαξίμου άλλαξε ενοίκους. Μεγάλο χρονικό διάστημα και κυρίως στην εποχή της ταχύτητας, όπου το χτες μοιάζει με ολόκληρο αιώνα…
Ποιο θα είναι το αφήγημα; «Εγώ ή το χάος»; Κι αυτό έχει μια λογική βάση. Κυρίως στους δύσκολους καιρούς που περνούμε, με τον πόλεμο να είναι πλέον η καθημερινότητα στην Ουκρανία και αυτός να απειλεί να επεκταθεί και σε άλλα σημεία του πλανήτη. Με τον τρίτο παγκόσμιο πόλεμο προ των πυλών, γιατί οι πολίτες να μην θέλουν σταθερότητα; Κι όμως! Αυτή μπορεί να είναι η μεγάλη αδυναμία της σημερινής κυβέρνησης! Με την επιρροή των παραεκκλησιαστικών κύκλων να μην είναι πάντοτε μετρήσιμη και την εμμονή μιας σημαντικής μερίδας του ελληνικού λαού με τη «μαμά Ρωσία», είναι ένα επικίνδυνο στοίχημα. Από κάθε πλευρά.
Δεν είναι θέμα των επικοινωνιολόγων. Πολιτικό είναι το ζήτημα. Και θα πει κάποιος ότι ανάλογο πολιτικό πρόβλημα έχει και η αντιπολίτευση. Είναι εμφανές ότι δεν υπάρχει εκεί ένα προγραμματικό σχέδιο που να μπορεί να πείσει. Γι' αυτό και έχουν βρει καταφύγιο σε ιστορίες … κατασκοπείας.
Τι θα διαλέξει, λοιπόν, ο Κυριάκος Μητσοτάκης; Ναι, θα μιλήσει γι' αυτά που έκανε η κυβέρνηση, θα μιλήσει για αυτά που θα χαθούν αν δεν κερδίσει τις εκλογές, θα μιλήσει για τους κινδύνους που ελλοχεύουν για τη χώρα. Αυτά είναι τα προφανή. Χρειάζεται όμως κάτι περισσότερο! Κάτι που να συναρπάζει τον μεσαίο χώρο και να πείθει τους νέους. Διότι εκεί θα παιχτούν κι αυτές οι εκλογές! Στους νέους και στον μεσαίο χώρο!
Θανάσης Μαυρίδης
