Του Χρίστου Δήμα*
Η χώρα βαδίζει προς το Eurogroup του Ιουνίου μέσα σε ένα κλίμα οικονομικής αβεβαιότητας, την ώρα που οι πολίτες έχουν χάσει το λογαριασμό των νέων μέτρων και η αγορά προσπαθεί να επιβιώσει μεταξύ των capital controls και της μειωμένης αγοραστικής δύναμης των πολιτών.
Η κρίση ελλειμμάτων που βασάνιζε την Ελλάδα για χρόνια τελείωσε το Δεκέμβριο του 2014, όταν η Κυβέρνηση Σαμαρά πέτυχε πρωτογενές πλεόνασμα. Για την ακρίβεια, σε αντίθεση με την σημερινή κυβέρνηση, πέτυχε πρωτογενές πλεόνασμα μειώνοντας την φορολογία και τις ασφαλιστικές εισφορές και πληρώνοντας τις ληξιπρόθεσμες οφειλές του δημοσίου.
Τα τελευταία 2.5 χρόνια, βιώνουμε τα βάρη μιας κρίσης ανευθυνότητας και ανικανότητας που ταλαιπωρεί τη χώρα. Και ακόμα δυστυχώς δεν μπήκε τέλος μιας και το 4ο μνημόνιο προβλέπει 5.2 δισ. μέτρα για τα επόμενα χρόνια, περίπου 3.400 ευρώ νέα βάρη για κάθε νοικοκυριό. Όπως έχει επισημάνει και το Γραφείο Προϋπολογισμού της Βουλής, οι φορολογούμενοι πλέον δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν στις επιβαρύνσεις και αυτό είναι εμφανές και από το γεγονός οτι οι ληξιπρόθεσμες οφειλές πολιτών και επιχειρήσεων προς το Ελληνικό δημόσιο έχουν εκτιναχθεί και πλησιάζουν τα 100 δις Ευρώ. Το αποτέλεσμα είναι πολίτες και επιχειρήσεις να οδηγούνται στην φοροαποφυγή, φοροδιαφυγή στη μείωση της αγοραστικής δύναμης, στο κλείσιμο και στην αναγκαστική μετανάστευση.
Πλέον δεν έχουμε να κάνουμε μόνο με αάστοχες προβλέψεις οικονομολόγων ή αυταπάτες μιας αποτυχημένης αριστερής Κυβέρνησης. Ακόμα και αν ισχυριστεί κάποιος πως δεν ήξεραν, τώρα γνωρίζουν. Ακόμα και αν έκαναν λάθη σε υπολογισμούς, τώρα βλέπουν και αναπροσαρμόζουν προς τα κάτω τις δικές τους εκτιμήσεις. Ήδη ο στόχος για ανάπτυξη το 2017 έχει αναθεωρηθεί τους τελευταίους έξι μήνες από 2.8% στο 1.9%, ενώ αντίστοιχα υπάρχει μείωση στο 1.3% του στόχου για την ιδιωτική κατανάλωση, από 1,8%. Και όλα αυτά μόλις το πρώτο πεντάμηνο του έτους. Και όμως, κανείς δεν αναλαμβάνει την ευθύνη για έναν ακόμη εκτροχιασμό της οικονομίας, που διευρύνει το πρόβλημα του χρέους, το οποίο η Κυβέρνηση φέρνει στο προσκήνιο ως αντίδωρο για τα βάρη που φορτώνει στους πολίτες.
Συνυπεύθυνοι όμως είναι πια και οι Ευρωπαίοι. Στο θέμα του χρέους, διότι ενώ υπάρχει συμφωνία από τον Νοέμβριο του 2012 αποδείχθηκαν ανακόλουθοι με τις δεσμεύσεις τους. Βέβαια, τους δώθηκε δικαιολογία λόγω της αναξιοπιστίας της κυβέρνησης Τσίπρα-Καμμένου, με την υποτιθέμενη σκληρή και περήφανη διαπραγμάτευση. Συνυπεύθυνοι όμως είναι και για την πολιτική της υπερφορολόγησης, που οδηγεί σε λιγότερες επενδύσεις, λιγότερη απασχόληση και ύφεση, ενώ γνωρίζουν πως την δεδομένη χρονική στιγμή η χώρα διψάει για αναπτυξιακές πολιτικές και κίνητρα.
Εάν όμως επιβεβαιωθούν οι υπερβολικά υψηλοί στόχοι πρωτογενών πλεονασμάτων εώς το 2023 ακόμα και έως το 2060, όπως ήταν τα προσχέδια των αποφάσεων του Eurogroup τότε όχι μόνο δεν βοηθούν την οικονομία αλλά στην πραγματικότητα στραγγαλίζουν κάθε προσπάθεια ανάπτυξης.
Τέλος, οι Ευρωπαίοι είναι συνυπεύθυνοι στο γεγονός ότι στο 4ο μνημόνιο υπάρχει προνομοθέτηση μέτρων μείωσης συντάξεων και αφορολόγητου, χωρίς καμία αναλογιστική μελέτη, για το 2019 και το 2020. Δηλαδή νομοθετεί η σημερινή κυβέρνηση τώρα μέτρα που θα πρέπει να εφαρμοστούν μετά τις επόμενες εθνικές εκλογές.
Για την κατάσταση στην χώρα ευθύνη έχουμε κυρίως εμείς οι Έλληνες. Αναπόφευκτα όμως δεν είναι άμοιροι ευθυνών για τη σημερινή κατάσταση οι Ευρωπαίοι και η τρόικα. Οι εταίροι γνωρίζουν πολύ καλά πως σε αυτή την πορεία έκαναν αρκετά και σημαντικά λάθη και ότι η ανελαστικότητα τους οδήγησε σε μεγάλες περιπέτειες τη χώρα.
Δεν ανήκω σ'' αυτούς που ονειρεύονται ανάπτυξη με ελλείμματα ή παρεκκλίσεις από ένα μείγμα πολιτικής που θα εστιάζει στις μειώσεις δαπανών και όχι σε νέους φόρους. Όμως δε μπορώ να κλείσω τα μάτια στην ευρωπαϊκή εμπειρία, που λέει πως κανένα κράτος, ποτέ, δεν κατάφερε να διατηρήσει τόσο υψηλά πρωτογενή πλεονάσματα για τόσα χρόνια. Θα το πετύχει η Ελλάδα; Θα είναι εξοντωτικό για το μέλλον της. Και αυτό, παρ'' ότι το γνωρίζουν οι Ευρωπαίοι, το παραβλέπουν. Εκμεταλλεύονται την αφερεγγυότητα των σημερινών κυβερνώντων, υπονομεύοντας τη στάση όσων παραμένουμε προσηλωμένοι στο ευρωπαϊκό οικοδόμημα αλλά κυρίως την εθνική κυριαρχία αυτής της χώρας. Ελλάδα όμως, δεν είναι μόνο ο ΣΥΡΙΖΑ του κ.Τσίπρα και οι ΑΝΕΛ και αυτό πρέπει να το καταλάβουν. Διαφορετικά η στάση τους δεν προσφέρει καλή υπηρεσία στη χώρα.
* Ο κ. Χρίστος Δήμας είναι βουλευτής Κορινθίας της Νέας Δημοκρατίας, τομεάρχης Δημοσιονομικής Πολιτικής και Διδάκτωρ Πολιτικής Οικονομίας (LSE).
