Του Κωνσταντίνου Χαροκόπου
Το είχαμε γράψει από τις πρώτες ημέρες του Φεβρουαρίου, πως η λύση της bad bank έχει πλέον ωριμάσει ως ιδέα στα ευρωπαϊκά κέντρα αποφάσεων. Οι αντιδράσεις ήταν πολλές, όμως τα γεγονότα μας επιβεβαιώνουν.
Πολλοί μπορεί να θεώρησαν δικαιολογημένη την άρνηση της τρόικας να μην ανταποκριθεί θετικά στο αίτημα της κυβέρνησης Σαμαρά για την υιοθέτηση μιας bad bank ήδη από το 2012. Τα μοντέλα των stress tests στα οποία είχαν υποβληθεί οι τράπεζες, δεν είχαν προβλέψει την επέκταση των NPLs στον δραματικό βαθμό που αναπτύχθηκαν. Οι δυο πρώτες ανακεφαλαιοποιήσεις ήταν σίγουρα ανεπαρκείς, αλλά το κράτος διατηρούσε τον κυρίαρχο ρόλο στις τραπεζικές εξελίξεις. Η καταστροφική πολιτική του 2015 οδήγησε στην τρίτη ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, η οποία εξανέμισε την κρατική συμμετοχή, δηλαδή τη συμμετοχή των φορολογουμένων μέσω του ΤΧΣ και η μετοχική πλειοψηφία και τα κέντρα λήψης αποφάσεων των τραπεζών πέρασαν σε ιδιωτικά χέρια, πριν ολοκληρωθεί η διαδικασία θεραπείας του ασθενούς δανειακού δυναμικού.
Επειτα από τόσα χρόνια και τις κρατικές και ιδιωτικές κεφαλαιακές ενέσεις, η κατάσταση παραμένει ανησυχητική. Ενώ ο ευρωπαϊκός μέσος όρος των NPEs, δηλαδή των μη εξυπηρετούμενων τραπεζικών δανείων σε σχέση με το σύνολο του δανεισμού, έπεσε από το 5,6% το 2016 στο 4,6% μέσα στο 2017, το ποσοστό αυτό στην Ελλάδα έπεσε από το 47,2% στο 46,9%. Δηλαδή τίποτα. Με δυο λόγια, το εγχώριο τραπεζικό σύστημα έχει πρόβλημα απέναντι στο 46,9% των δανείων του, έναντι του μέσου ευρωπαϊκού όρου του 4,6%. Για να γίνει πιο κατανοητή η δυσκολία λειτουργίας του εγχώριου τραπεζικού συστήματος, καταγράφουμε τα αντίστοιχα ποσοστά των χωρών που βίωσαν την τραπεζική κρίση, που είναι για την Κύπρο 33,4%, για την Πορτογαλία 15,5%, για την Ιταλία 12,2% και για την Ισπανία 5,3%.
Οι ιδιώτες μέτοχοι των 4 συστημικών τραπεζών δεν βιάζονται να ανακεφαλαιοποιήσουν τις τράπεζές τους και θα το πράξουν μόνο αν πιεσθούν από τα αποτελέσματα των stress tests. H κυβέρνηση δεν μπορεί να πιέσει προς αυτήν την κατεύθυνση και απλά παρακολουθεί τα απόνερα της άφρονος πολιτικής της, να κλυδωνίζουν την έλλειψη πιστώσεων στην οικονομία.
Η επιλογή της bad bank θα βοηθήσει στη διαχείριση των κόκκινων δανείων, στη μετάλλαξη του επιχειρηματικού σκηνικού και την ομαλή λειτουργία των τραπεζών. Είναι σίγουρο πως μετά θα ακολουθήσει μια νέα κεφαλαιακή ενίσχυση των τραπεζών, για να καλύψει τα κεφαλαιακά κενά και την ανάγκη πιστώσεων.
*Αναδημοσίευση από την εφημερίδα «Φιλελεύθερος» της 28ης Φεβρουαρίου
