Του Άρη Κωνσταντινίδη*
Ο ξάδελφός μου είχε ένα μικρό κατάστημα το οποίο αναγκάστηκε να κλείσει εξαιτίας της κρίσης. Μου ζήτησε να πάμε μαζί μέχρι την εφορία για μια διευκρίνιση.
- Πρέπει να έχει γίνει κάποιο λάθος, είπε στην εφοριακό. Στον φόρο που πρέπει να πληρώσω υπάρχει και 100% προκαταβολή φόρου για τον επόμενο χρόνο, ενώ η επιχείρηση έκλεισε από τον Ιούνιο του 2016.
- Ναι, σωστό, απάντησε αδιάφορα εκείνη. Η προκαταβολή είναι στο 100% πλέον.
- Μα συγγνώμη, σας είπα πως έκλεισε η επιχείρηση, δεν λειτουργεί πια! Ποια προκαταβολή καλούμαι να πληρώσω? Αφού το μαγαζί δεν θα υπάρχει του χρόνου! Ορίστε και το έντυπο διακοπής, έχω κλείσει, πώς το λένε;
- Α, αυτό λέτε; Τι να σας πω, ο νόμος λέει πως πρέπει να πληρώσετε κι ας έχετε κλείσει.
- Μα είναι τρεις χιλιάδες ευρώ η προκαταβολή, πού να τα βρω; Δεν τα έχω!
- Τότε μην τα πληρώσετε και του χρόνου θα συμψηφιστούν.
- Ναι, αλλά εν τω μεταξύ θα μπαίνουν προσαυξήσεις! Και όταν γίνει η επόμενη δήλωση θα έχω χάσει το ποσόν των προσαυξήσεων που θα μου έχουν επιβληθεί άνευ λόγου!
- Εγώ σας είπα τι λέει ο νόμος. Αν θέλετε πηγαίνετε στην προϊσταμένη. Επόμενος...
Ο παραλογισμός και οι καφκικού τύπου συμπεριφορές του κράτους, είναι ένα μόνο από τα χιλιάδες ζητήματα τα οποία καλείται να επιλύσει -και μάλιστα σύντομα- η νέα κυβέρνηση. Θα τα καταφέρει; Μπορεί; Είναι σε θέση να υπερβεί τις αντιδράσεις;
Σίγουρο είναι πως η ελληνική κοινωνία βρίσκεται στα όριά της. Και διψάει για μια -στοιχειώδη έστω- κανονικότητα.
* Ο Άρης Κωνσταντινίδης είναι μέλος της Μόνιμης Γενικής Συνέλευσης της Φιλελεύθερης Συμμαχίας
