Του Κώστα Χαϊνά
Μάλιστα. Το ζήσαμε και αυτό. Προσκαλεσμένος στο Συνέδριο των Γερμανών Σοσιαλδημοκρατών ο κος Τσίπρας, δεν έχασε την ευκαιρία να δώσει μέσα από την ομιλία του, βασικές συμβουλές για το πώς η αριστερά θριαμβεύει και πετυχαίνει, εννοώντας προφανώς το ελληνικό success story της εξόδου από το μνημόνιο, όταν η Σοσιαλδημοκρατία υπαναχωρεί και αποτυγχάνει.
Ας δούμε όμως τα βασικά επιχειρήματα του κ. Τσίπρα. Κατ' αρχήν συγκρίνει δύο τελείως διαφορετικά υποδείγματα. Προσπαθεί να τεκμηριώσει την επιτυχία των ιδεών και των πολιτικών της αριστεράς στην Ελλάδα προβάλλοντας κάποιες ”επιτυχίες” της αριστερής ελληνικής Κυβέρνησης και κυρίως την έξοδο από το μνημόνιο, αντιδιαστέλλοντας την υπαναχώρηση των σοσιαλδημοκρατών στις πρόσφατες και παλιότερες εκλογικές αναμετρήσεις της Γερμανίας. Αυτή η σύγκριση βέβαια δεν αντέχει, όχι μόνο γιατί συγκρίνει ανόμοια πράγματα, αλλά και γιατί δεν υπάρχει στην ουσία κανένα στοιχείο που να αποδεικνύει την υπεροχή της αριστερής σκέψης έναντι της σοσιαλδημοκρατίας, μιας αριστεράς που δικαιώθηκε και τελικά πέτυχε ένα success story. Και εξηγούμαστε.
Η αριστερά στην Ελλάδα σε κάθε εκδοχή της και κυρίως η αριστερά του ΣΥΡΙΖΑ, κέρδισε την πλειοψηφία στις εκλογές του 2015, υποσχόμενη τον χαμένο παράδεισο πριν του 2009. Αντιμνημονιακή μέχρι το μεδούλι, δεν υιοθέτησε ποτέ και κανένα από τα προγράμματα δημοσιονομικής προσαρμογής. Ακόμη και το 3ο μνημόνιο που υπέγραψε, ποτέ δεν το θεώρησε δικό της δημιούργημα, αλλά πάντα το παρουσίαζε ως προϊόν εκβιασμού των εταίρων. Και με αυτό ως βασικό επιχείρημα επανεκλέχθηκε τον Σεπτέμβριο του 2015. Και σήμερα ακόμη ουσιαστικά μιλάει για έναν υποχρεωτικό συμβιβασμό. Και πάντα κάτω από την ρητορική της βρίσκονται παρά πόδα, προσωρινά παροπλισμένα τα αντιμνημονιακά της συνθήματα.
Άρα δεν μπορείς να μιλάς για success story την υλοποίηση ενός προγράμματος που δεν υιοθετείς. Και κυρίως success story δεν το λες, όταν σήμερα δεν μπορείς να βγεις στις αγορές για να δανειστείς. Και όταν δεν βλέπεις στον ορίζοντα ένα σοβαρό επενδυτικό αναπτυξιακό έργο. Και ευτυχώς οι εταίροι μας, έδωσαν περίοδο χάριτος και δεν έχουμε –ακόμη- την υποχρέωση να εξοφλούμε τοκοχρεολύσια από τα δάνεια που μας έχουν δώσει. Αν και μάλλον ίσως ήταν προτιμότερο να είχαμε μια τέτοια υποχρέωση, δηλαδή περίπου 6-8 δις. ευρώ ετησίως μόνο για τόκους. Ίσως δεν είχαμε την αναβίωση του αίσχιστου είδους λαϊκισμού εκ μέρους των Κυβερνώντων (ακολουθούμενων βεβαίως και από πλήθος αντιπολιτευόμενων), που υπόσχεται σήμερα όχι μόνο επιδόματα και παροχές, αλλά ακόμη και την επιστροφή των περικοπών των συντάξεων από το 2010 (!). Και επίσης χιλιάδες νέες προσλήψεις στο δημόσιο !
Για ποια λοιπόν επιτυχία των αριστερών ιδεών και πολιτικής είχαμε στην Ελλάδα, ώστε να μιλάμε για Left and successful ? Μήπως για τον ακραιφνή αδιέξοδο αντιμνημονιακό αγώνα, που ο ίδιος ομολόγησε στην ομιλία του ; Μήπως με τον αντιευρωπαϊσμό και ευρωσκεπτικισμό που βρίσκεται στο DNA της αριστεράς και με κάθε ευκαιρία εκφράζεται ; Μήπως με το “Μέτωπο του Νότου”, που αποτελούσε τον πυρήνα της στρατηγικής της αριστεράς ; Τελευταία δεν το πολυακούμε είναι αλήθεια.
Μακάρι να κατάλαβαν ότι το πρόβλημα δεν είναι οι πλούσιες χώρες του βορρά, αλλά η κοινή συμπόρευση, αν και με το ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορείς να είσαι σίγουρος ποτέ και για τίποτα, ιδιαίτερα σήμερα που δεν έχει κανένα συλλογικό δεσμευτικό προγραμματικό συνεδριακό κείμενο, αλλά μόνο μια ομάδα γύρω από το Μαξίμου, που καθορίζει τακτικές και στρατηγικές για όλα τα θέματα. Άρα μάλλον για ολική αποτυχία των ιδεών της αριστεράς μπορούμε να μιλάμε και σύμφωνα με αυτά που είπε ο κος Τσίπρας στο Βερολίνο, αποδεικνύεται ότι ευτυχώς για την χώρα που δεν υιοθέτησε αυτές τις ιδέες της αριστεράς, που σύμφωνα με τον κο Τσίπρα θα ήταν η καταστροφή για την Ελλάδα και για τους φτωχότερους συμπολίτες μας. Άρα μάλλον Left and failures θα έπρεπε να είχε ως τίτλο η ομιλία του κου Τσίπρα στο συνέδριο του SPD.
Και λογικά έρχεται το επόμενο ερώτημα. Εντάξει λοιπόν ας δεχθούμε ότι απέτυχαν στην ουσία οι πολιτικές της αριστεράς, σύμφωνα και με την ομολογία του κ. Τσίπρα. Τότε ο κος Τσίπρας έχει γίνει πλέον ένας σοσιαλδημοκράτης και ο ΣΥΡΙΖΑ ένα σοσιαλδημοκρατικό κόμμα ; Όχι βέβαια. Κυρίως γιατί δεν κάνει το πρώτο και βασικό βήμα. Που ακούγεται τυπικό, αλλά είναι πολύ ουσιαστικό. Να παραδεχθεί ανοικτά ότι αποδείχθηκαν λάθος και αδιέξοδες οι πολιτικές της αριστεράς που αυτός εκπροσωπούσε και δικαιώθηκαν οι θέσεις της σοσιαλδημοκρατίας και των άλλων δημοκρατικών αστικών κομμάτων που αγωνίσθηκαν να διασωθεί η χώρα. Και ειδικά η σοσιαλδημοκρατία αγωνίσθηκε με μεγάλο πολιτικό κόστος για να κρατήσει την χώρα στα πόδια της και να μην πέσει στα βράχια, χάνοντας το μεγαλύτερο κομμάτι των ψηφοφόρων της, που πίστεψε τις αυταπάτες του κου Τσίπρα.
Αυτήν την σοσιαλδημοκρατία όπως και όσους άλλους ψήφισαν τα δύο πρώτα μνημόνια, ο κος Τσίπρας τους έχει καταγγείλει σε όλες τις πτώσεις και με όλους τους χρόνους, ως “προδότες”, “γερμανοτσολιάδες” και άλλα ηχηρά κοσμητικά επίθετα, καλλιεργώντας το μίσος και τον διχασμό. Είναι πρόκληση να πηγαίνει σήμερα ο κος Τσίπρας στο Συνέδριο ενός από τα παλαιότερα κόμματα της σοσιαλδημοκρατίας της Ευρώπης, ενός κόμματος που συμμετείχε στην Κυβέρνηση μιας χώρας που βοήθησε καθοριστικά την Ελλάδα για να αποφύγει την καταστροφή, και να είναι ο ίδιος ο οποίος απευθυνόταν στην Καγκελάριο αυτής της μεγάλης χώρας, με το περίφημο, Go Home madam Merkel και να μην ζητά ταπεινά συγγνώμη.
Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου στο Metarithmisi.gr
