Του Σάκη Μουμτζή
Η εβδομάδα που μας πέρασε χαρακτηρίστηκε από τρία γεγονότα. Την συζήτηση στην Βουλή των πολιτικών αρχηγών για την διαπλοκή και την διαφθορά, τις βόμβες - μεταφορικά και κυριολεκτικά - στον χώρο της Δικαιοσύνης και το κυριότερο όλων, την αποκάλυψη του Φ. Ολάντ πως ο Β. Πούτιν του εκμυστηρεύθηκε ότι ο Τσίπρας τον Ιούνιο 2015, του ζήτησε να τυπώσει στην Ρωσία δραχμές.
Η συζήτηση στην Βουλή αφορούσε ένα θέμα στενάχωρο για την Νέα Δημοκρατία, καθώς η πολύχρονη άσκηση εξουσίας δημιούργησε θύλακες διαπλοκής στο εσωτερικό της. Ή γι΄αυτό την κατηγορούν. Συνεπώς, ήταν μια μάχη που φαινόταν πολύ δύσκολη. Έπαιζε εκτός έδρας. Κι΄όμως ο Κυριάκος Μήτσοτάκης τα πήγε πολύ καλά, διαχειρίσθηκε σωστά τις πρόσφατες αθλιότητες της συγκυβέρνησης με τις τηλεοπτικές άδειες και την Τράπεζα Αττικής, έπαιξε καλή άμυνα και έφερε το παιχνίδι στα ίσια. Έτσι, απέδειξε για μια ακόμα φορά πως αντεπεξέρχεται με επιτυχία στην προσωπική αντιπαράθεση με τον πρωθυπουργό. Όταν το φαβορί - ο ΣΥΡΙΖΑ - παίζει εντός έδρας και φέρνει ισοπαλία, αυτό θεωρείται ήττα. Αυτή είναι η εκτίμηση μου για την έκβαση της συζήτησης στην Βουλή, που τελικά ήταν μια ακόμα θετική παρουσία του Κυριάκου Μητσοτάκη.
Ενώ διεξαγόταν αυτή η συζήτηση, ο χώρος της Δικαιοσύνης μύριζε μπαρούτι. Στην αρχή μεταφορικά, μετά από λίγες μέρες κυριολεκτικά. Η προσχηματική διακοπή της συνεδρίασης του ΣτΕ από τον Πρόεδρο του και η απόπειρα εκμαυλισμού των δικαστών από την κυβέρνηση, μέσω της αύξησης των μισθών τους, πυροδότησαν επικίνδυνα το κλίμα.Και αυτό το ζοφερό τοπίο στον χώρο της Δικαιοσύνης έγινε ζοφερότερο από την έκρηξη βόμβας με στόχο την εισαγγελέα Τσατάνη. Μια δικαστική λειτουργό που είχε έρθει σε σύγκρουση με τον πολιτικό προϊστάμενο της και όλο το παρα-σύστημα που αυτός έχει εγκαθιδρύσει στο δικαστικό σώμα. Είναι ολοφάνερη η προσπάθεια της συγκυβέρνησης όχι απλώς να ελέγξει, αλλά να χειραγωγήσει τους Ελληνες δικαστές. Επιθυμεί οι αποφάσεις τους, στα κρίσιμα γι΄αυτήν θέματα, να μην ανατρέπουν τους σχεδιασμούς της. Και χρησιμοποιεί κάθε μέσο γι΄αυτόν τον σκοπό.
Και ενώ ο Γ. Στουρνάρας με την εξέταση του στην Επιτροπή της Βουλής μας θύμισε τον αλήστου μνήμης Γ. Βαρουφάκη, ήρθε την Πέμπτη το βιβλίο του Φ. Ολάντ που έβαλε στο κεντρικό κάδρο των όσων διαδραματίστηκαν τον Ιούνιο 2015, τον ίδιο τον Α. Τσίπρα. Αποδεικνύεται πως η όλη μεθόδευση εξόδου από την Ευρωζώνη είχε ως ενορχηστρωτή τον πρωθυπουργό. Αυτός ήταν ο αρχισυνωμότης της δραχμής. Αυτός έψαχνε να βρεί τυπογραφείο για να τυπώσει το εθνικό νόμισμα, σύμφωνα με την εκμυστήρευση του Β. Πούτιν στον Φ. Ολάντ. Το σενάριο πως οι αποκλειστικοί υπεύθυνοι ήταν οι Γ. Βαρουφάκης και Π. Λαφαζάνης, καταρρίπτεται. Αποδεικνύεται πως όλοι αυτοί λειτούργησαν σαν μια ομάδα με την καθοδήγηση του πρωθυπουργού. Συνεπώς, όσοι θα αναζητήσουν ποινικές ευθύνες για τα όσα έγιναν εκείνο το χρονικό διάστημα, θα ξεκινήσουν από τον Α. Τσίπρα.
Είχαμε και ένα ήσσονος σημασίας γεγονός, το Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ. Η παρουσία σε αυτό παροπλισμένων στελεχών του ΠΑΣΟΚ έδωσε την λαβή στους «πρόθυμους» να μιλήσουν για μετακίνηση του ΣΥΡΙΖΑ στον χώρο της σοσιαλδημοκρατίας. Τους διαφεύγει, πως οι προσχωρούντες εισέρχονται άνευ όρων και αφομοιώνονται από τους μηχανισμούς του κόμματος. Ο Σύριζα διευρύνεται χωρίς ιδεολογικές και πολιτικές εκπτώσεις, χωρίς να μετακινηθεί από τις καταστατικές αρχές του. Και είναι λογικό, γιατί είναι κόμμα ιδεολογικής ενότητας που απορροφά χωρίς κραδασμούς, ανώδυνα, τα στελέχη του άλλοτε κραταιού ΠΑΣΟΚ, καθώς αυτά δεν έχουν ιδεολογία, δεν έχουν πολιτικές θέσεις να διαπραγματευτούν. Οφίτσια επιζητούν και τίποτα άλλο. Τυχοδιώκτες της πολιτικής είναι. Ο ΣΥΡΙΖΑ ποτέ δεν θα αλλάξει την ιδεολογικοπολιτική φυσιογνωμία του. Αυτό είναι το ιστορικό του γονιδίωμα.
Νομίζω, μεγάλο ενδιαφέρον θα παρουσιάσει και η επόμενη εβδομάδα, καθώς τα γεγονότα που μόλις σχολίασα, βρίσκονται σε εξέλιξη. Γενικώς, με τον ΣΥΡΙΖΑ ποτέ δεν θα πλήξουμε.
