Του Γιώργου Παππά*
Στο παρελθόν, πότε ήμουν απλά γιος ενός ασήμαντου μακαρίτη δασκάλου από χωριό, πότε «ο καλύτερος για την δουλειά αλλά...εκτός προγράμματος», πότε ο «μα κι εσύ παιδί μου τον φίλο σου βρήκες να κάνεις κουμπάρο, χάθηκε ο κύριος Καθηγητής;», πότε ο «αυτός δεν βγαίνει έξω να συζητήσουμε τα κοινά, διαβάζει», πότε ο «άσ' τον αυτόν, ένας γραφικός που προσπαθεί μόνος του», πότε ο «τι λες; η βρουκέλλωση θεραπεύεται παγκοσμίως βάσει των Ioannina Recommendations γιατί αυτός ο νεαρός το οργάνωσε; ε, καλά, δεν βγήκε και Σταρ Ελλάς να τον καλέσουμε για αναμνηστική φωτογραφία...», τώρα τελευταία ήμουν και άκρως επικίνδυνος πλέον, ως πιστός υποστηρικτής αυτής της ρετσινιάς, της αριστείας. Από κεκτημένη ταχύτητα δήλωσα συμμετοχή στο μητρώο στελεχών, από κρυφή ελπίδα, κι απόγνωση μαζί, για την χώρα μου που προχωρά όπως (δεν) προχωρά, για τους φίλους μου που ζορίζονται ή φεύγουν, για τα παιδιά μου που είναι ακόμη μικρά για ν''αγωνιούν. Απλά συμπλήρωσα το βιογραφικό μου, κατέγραψα και την γνώμη μου, το ξέχασα στην καθημερινή τριβή, μετά ήρθε το πρώτο τηλέφωνο και η πρώτη συνέντευξη, ενώπιον ανθρώπων που σέβομαι (εγώ και ο κάθε νοήμων αυτής της χώρας), είπα «λες να το εννοούν; λες να ανοίγουν θύρες στην κοινωνία; λες να αναζητούν όντως όσους αριστεύουν ή επιδιώκουν την αριστεία άνευ εκπτώσεων;»
Κι ακολούθησε μακρά διαδικασία, κι άλλες συνεντεύξεις, κι άλλες παράμετροι, είπα και διάφορα άστοχα υποθέτω στις συνεντεύξεις, ήμουν και λίγο δυσκίνητος λόγω προγράμματος σε δια ζώσης συναντήσεις, αλλά να τώρα που ανακοινώθηκε και το δικό μου όνομα μαζί με άλλα 49. Ανθρώπων με όρεξη να δουλέψουν και αποδείξεις ικανότητας, αν κρίνω από την διαδικασία που έζησα. Ονόματα όχι απαραίτητα γνωστά, εδώ στην πόλη μου και το κοινότατό μου όνομα πέρασε έτσι αβασάνιστα.
Ποιοι είμαστε εμείς που ελπίζουμε και προσφερόμαστε; Λες να ξυπνήσαμε ένα πρωί και ν' αποφασίσαμε ν'αλλάξουμε πορεία στην ζωή μας, έχοντας όλοι μας μια επαγγελματική σταδιοδρομία επαρκή έως επιτυχημένη; Λες να ονειρευόμαστε τόσο να εισέρθουμε σε μια αρένα όπου ο καθένας μπορεί να εκφράσει αβασάνιστα και χωρίς να μας γνωρίζει την όποια κακοπροαίρετη άποψή του για μας; Λες να μην είχαμε άλλες επιλογές; Για μένα τουλάχιστον, θεωρώ δεδομένο και για τους άλλους, υπάρχουν πολλές, η δουλειά των ονείρων μου είναι πάντα εκεί στην Ατλάντα και με περιμένει. Αλλά με πονάει ο τόπος μου, και πολλοί από τους ανθρώπους του που δεν έχουν μια Ατλάντα να τους περιμένει. Άνθρωποι που αναζητούν ιδέες αλλά παλαιότερα, στους καιρούς της εύκολης ευεξίας ήταν γραφικοί και τώρα είναι εχθροί της κουλτούρας της ήσσονος προσπάθειας των κυβερνώντων.
Εμείς λοιπόν είμαστε κάτι τύποι που έχουμε ιδέες και όρεξη και ελπίδα. Είμαστε κάτι τύποι που έχουμε αποδείξεις για το έργο μας. Είναι μετρήσιμο το έργο του καθενός στην κοινωνία και ειδικά στην επιστήμη. Αλλά πρέπει να το διαβάσει κανείς το βιογραφικό μας για να το καταλάβει. Και δεν επιθυμούμε και καμία θέση, μην κλείνεις το μάτι καχύποπτα εσύ με την αρτηριοσκληρυντική νοοτροπία, δουλειά έχουμε, και δεν μας περισσεύει χρόνος, μέσα στη νύχτα αντί να βλέπω καμιά ταινία που είμαι και σινεφίλ προτιμώ να διαβάζω περί των προκλήσεων της δημόσιας υγείας στους καιρούς των μαζικών μεταναστεύσεων, 300 άρθρα έχω διαβάσει για την φυματίωση το τελευταίο 15ημερο. Δεν το κάνω από επαγγελματική διαστροφή (μόνο), το κάνω για να καταλάβω πώς μπορώ να βοηθήσω ώστε να μην έχουμε περισσότερη φυματίωση στην χώρα και την Ευρώπη, το κάνω για να καταλάβω αν πρέπει να μπει το εμβόλιο για την μηνιγγίτιδα Β στο πρόγραμμα του εθνικού εμβολιασμού, δεν το κάνω από συμφέρον, στα παιδιά μου πλήρωσα και το έκανα το εμβόλιο. Και ποιος σε όρισε θα μου πεις εσένα ειδικό για τέτοια θέματα; Το βιογραφικό μου θα σου πω, και η όρεξή μου. Δεν είμαι ο καλύτερος αλλά προσπαθώ να γίνομαι καλύτερος, και φωνάζω τους καλύτερους να έρθουν μαζί μου.
Ναι, ΚΑΠΟΙΟΣ ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΟ ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΜΟΥ! Και το εκτίμησε! Κι ήρθα σε μια παρέα ετερόκλητη πολιτικά, αισθητικά, αλλά με ένα κοινό: Να ελπίζουν και ολόψυχα να δίνονται στις ανοιχτές θύρες, στην ανιδιοτελή προσφορά, στην πίστη ότι αλλάζει το πράγμα, αρκεί να δουλέψουν όλοι, όπως μπορούν και θέλουν.
Κι αν κάποιος διάβασε το βιογραφικό μου, ο κόσμος δεν άλλαξε με την μια. Να, σε σένα αναφέρομαι έγκριτε δημοσιογράφε που όντως στήριξες τις αξίες της παράταξης χρόνια αλλά φαίνεται ξέχασες να συναναστρέφεσαι τους απλούς στρατιώτες της, που δεν διάβασες ούτε την περίληψη του βιογραφικού, δεν ενδιαφέρθηκες καν, έβγαλες συμπέρασμα ότι ήρθαν ξένοι να σου αλώσουν τη παράταξη. Ξένος δεν υπήρξα ποτέ, αλλά και στο αξιακό σύστημά μου η χώρα είναι πάνω από την παράταξη, και τιμώ την παράταξη απλά επειδή διαχρονικά, αξιακά, στηρίζει την χώρα. Το βιογραφικό μου είναι καθρέφτης μιας χώρας που μπορεί. Το Μητρώο Στελεχών αυτή την χώρα φωνάζει, να ξυπνήσει, να συστρατευθεί.
* κ. Γιώργος Παππάς είναι Παθολόγος, πολιτικό στέλεχος της Νέας Δημοκρατίας, που έχει περάσει από τη διαδικασία του Μητρώου Πολιτικών Στελεχών.
