Δύο δημοσιεύματα στο διεθνή Τύπο μας παρακίνησαν να διαβάσουμε το νέο βιβλίο της Δρ. Marilyn Gist που είναι ειδικευμένη σε θέματα διοίκησης επιχειρήσεων και ηγεσίας. Το νέο της βιβλίο που εκδόθηκε μόλις τον προηγούμενο Σεπτέμβριο, λίγο πριν από τις αμερικανικές εκλογές και αφού η πανδημία μετρούσε ήδη αρκετούς μήνες, έχει τον προκλητικό τίτλο «Η εκπληκτική δύναμη της ταπεινής ηγεσίας» [The Extraordinary Power of Leader Humility] και το προλογίζει ο θρυλικός μάνατζερ Allan Mulally, ο άνθρωπος που μετά την κρίση του 2008 έφερε «πίσω στη ζωή» τη Ford, χωρίς να κάνει χρήση των πακέτων διάσωσής της από την κυβέρνηση των ΗΠΑ.
Δεν ασχολούμαστε ούτε με τη διοίκηση των επιχειρήσεων ούτε βρίσκουμε ελκυστικά τα θέματα ηγεσίας. Ο λόγος όμως που σπεύσαμε να διαβάσουμε το βιβλίο είναι γιατί από τη στήλη αυτή επανερχόμαστε συχνά στο ζήτημα της ταπεινοφροσύνης ως τόνο επικοινωνίας ιδιαίτερα των κυβερνήσεων, των πολιτικών, κομμάτων, των πολιτικών.
Η Gist επιχειρηματολογεί με τρόπο που βρήκαμε πειστικό ότι είναι αδύνατον για όποιον βρεθεί να ηγείται μιας οποιασδήποτε ομάδας ανθρώπων να πετύχει χωρίς την ταπεινοφροσύνη;
Τι είναι όμως η ταπεινοφροσύνη;
Καταρχάς, ως δεξιότητα του management η ταπεινοφροσύνη δεν έχει καμία σχέση με την ταπεινοφροσύνη ως ηθική αρετή.
Σύμφωνα, πάντα, με την Gist είναι η απάντηση σε τρεις θεμελιώδεις ερωτήσεις που κάθε ηγέτης, μικρός ή μεγάλος, πρέπει να απαντήσει σε αυτούς που ηγείται: Ποιoς είσαι; Πού πάμε; Με βλέπεις;
Ειδικά, το τρίτο, το εάν το μέλος κάθε ομάδες αισθάνεται ορατό από τον επικεφαλής της, μπορεί να αλλάξει δραματικά τη ροή των γεγονότων για μία ομάδα.
Στο να αναγνωρίζει ο κάθε ηγέτης στα μέλη της ομάδας του την αξιοπρέπειά τους είναι ο καταλύτης που απελευθερώνει δυνάμεις, προκαλεί συσπείρωση και εμπνέει αφοσίωση στον ηγέτη, την υπόλοιπη ομάδα και τους στόχους της.
Σχολιάζοντας ο διεθνής Τύπος το εξαιρετικά ενδιαφέρον βιβλίο της Marilyn Gist δεν παραλείπει να παρατηρήσει ότι ο νεοεκλεγείς Τζο Μπάιντεν ταιριάζει στην περιγραφή που κάνει η συγγραφέας για το σύγχρονο ηγέτη. Πράγματι, ο Μπάιντεν από την αρχή της καμπάνιας του εξέπεμπε διαρκώς το μήνυμα ότι μπορεί να νιώσει τις αγωνίες, τους φόβους, τον πόνο των αμερικανών που πλήττονταν από την πανδημία κι από την υπεροψία των διαφόρων ελίτ και των οικονομικά ισχυρών.
Διαβάζοντας το βιβλίο της Gist ήταν αδύνατον να μην σκεφτούμε το ελληνικό πολιτικό σύστημα, τους επικεφαλής θεσμών και επαγγελματικών οργανώσεων που η πανδημία κυριολεκτικά «ξεβράκωσε» στα μάτια των Ελλήνων έτσι όπως τους είδαμε και τους βλέπουμε καθημερινά, να αδυνατούν, ως κακομαθημένα παιδιά, να πειθαρχήσουν στα μέτρα και κυρίως η αδυναμία τους να κατανοήσουν ότι μια εξέχουσα κοινωνική θέση συνεπάγεται τεράστιες ευθύνες προς την κοινωνία και τον κάθε συμπολίτη χωριστά.
Ίσως η έλλειψη ταπεινοφροσύνης του πολιτικού συστήματος, των βουλευτών, της Ιεραρχίας, των προέδρων των επαγγελματικών συλλόγων να είναι δηλωτική ενός επαρχιωτισμού που τοποθετεί πάνω απ’ όλα το φαίνεσθαι. Ηθικολογεί ασύστολα και με ξετσιπωσιά. Διαγκωνίζεται για να καταλάβει τις καρέκλες στην πρώτη σειρά κάθε εκδήλωσης για να τραπεί σε άτακτη φυγή στην πρώτη κρίση.
Την ίδια στιγμή βέβαια, υπάρχουν πολλοί που κάνουν σιωπηλά τη δουλειά τους, που καίγονται να είναι χρήσιμοι στο συνάνθρωπο, στο συμπολίτη, Ελληνίδες και Έλληνες που ντρέπονται να ηθικολογήσουν και να εκστομίσουν ακόμα τη λέξη «ηθική» γιατί γνωρίζουν το βάρος της λέξης.
Ελπίζουμε κάποιοι από αυτούς να βρουν κάποια στιγμή το κουράγιο και να βγουν μπροστά.
Η πανδημία απογύμνωσε τους πάντες από την πόζα τους και μείναμε με την ασχήμια τους και δυστυχώς και με την ανικανότητά τους να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων.
