Επιτέλους, δημοσιεύτηκε η προκήρυξη του διαγωνισμού για την αδειοδότηση των καναλιών. Αυτό, είναι ένα καλό νέο. Μπορεί χρονικά η δημοσίευση να συνέπεσε με την συζήτηση και ψήφιση στην βουλή του νομοσχεδίου σκούπα που ισοπεδώνει τα πάντα, άλλα αυτό είναι ένα τυχαίο γεγονός. Σύμπτωση.
Τον διαγωνισμό για τις άδειες, οι πολίτες τον περιμένουν τόσο καιρό με περίσσια αγωνία. Έχω συναντήσει ανθρώπους που συζητάνε το θέμα συνέχεια στην καθημερινότητά τους. Το ενδιαφέρον τους για το αν από τους ιδιοκτήτες των καναλιών εξαιρεθεί ο Ψυχάρης και προστεθεί ο Μαρινάκης (τυχαία παραδείγματα), ήταν μεγάλο. Τώρα, έχουν κάθε λόγο για να αισθάνονται καλύτερα.
Ας σοβαρευτούμε όμως. Και κυρίως, ας σοβαρευτεί η κυβέρνηση που επιμένει να ακολουθεί την ξεπερασμένη τακτική που περιγράφεται στην φράση "άρτος και θεάματα". Να μεταθέσει το ενδιαφέρον της κοινωνίας από το κυρίαρχο, που είναι η βίαιη αλλαγή του όποιου ανεκτού βιοτικού επιπέδου υπάρχει, σ'' ένα άλλο θέμα. Την στοχευμένη άλλα κατ'' ουσίαν εικονική επίθεση στην διαπλοκή.
Πιστεύει, πως υπάρχουν ακόμα άνθρωποι που θα στρέψουν αλλού το βλέμμα τους και όχι στις συντάξεις που μειώνονται, τους φόρους που εξουθενώνουν και την δημόσια περιουσία που βγαίνει στο σφυρί σε απόλυτο βαθμό. Θεωρεί, ότι τα κομμένα ΕΚΑΣ - τα οποία ζητάει να επιστρέψουν συνταξιούχοι των 350 ευρώ - θα ξεχαστούν επειδή θα αλλάξουν κάποιοι ιδιοκτήτες των καναλιών. Έχει την αντίληψη πως ο άρτος και το θέαμα που προσφέρει, θα λειτουργήσει αποπροσανατολιστικά.
Ακόμα και εκεί όμως, λειτουργεί απόλυτα παραπλανητικά. Ο άρτος δεν υπάρχει. Ο τρόπος με τον οποίο επιχειρεί να διαχειριστεί το αναμφισβήτητα υπαρκτό πρόβλημα της διαπλοκής, δεν θα έχει κανένα ουσιαστικό αποτέλεσμα. Απλά, θα αλλάξουν κάποια από τα πρόσωπα που την εκφράζουν. Πρόκειται για ένα ξαναμοίρασμα της τράπουλας και τίποτα περισσότερο. Κάποιοι ισχυροί θα μείνουν εκτός, κάποιοι πιο ισχυροί θα μετάσχουν στο νέο τοπίο.
Οι προθέσεις του Τσίπρα και της υπόλοιπης πολιτικής παρέας άλλωστε, αυτές ήταν από την αρχή, από τότε που άρχισαν να διεκδικούν την εξουσία. Οι μυστικές συναντήσεις Τσίπρα με τους ισχυρούς τότε εκδότες - καναλάρχες (που αποκαλύφθηκαν εκ των υστέρων), το αποδεικνύουν. Επιχειρούσε συναλλαγές με αυτούς τους οποίους την ίδια εποχή κατήγγειλε. Με άλλους τα βρήκε, με άλλους όχι. Ας προσέξουμε λίγο τα πρωτοσέλιδα, θα καταλάβουμε τι συνέβη.
Ο διαγωνισμός για τις άδειες τον οποίο έσπευσε να χαιρετήσει ο υπουργός Παππάς, δεν είναι το μείζον πρόβλημα της διαπλοκής. Το ζητούμενο, δεν είναι αν την ιδιοκτησία ενός καναλιού θα την έχει ο "α" ή ο "β" μεγαλοεπιχειρηματίας. Το ζητούμενο ήταν και εξακολουθεί να είναι, το αναγκαίο θεσμικό πλαίσιο το οποίο θα καθορίζει την λειτουργία των καναλιών και το ιδιοκτησιακό τους καθεστώς. Η ενίσχυση ενός αντικειμενικού, ανεξάρτητου και αδιάβλητου οργάνου (όπως το ΕΣΡ), που δεν θα παίρνει εντολές από υπουργούς και δεν θα δέχεται παρεμβάσεις. Μόνο ένα τέτοιο όργανο θα μπορούσε να παίξει έναν ουσιαστικό ρόλο στην ζούγκλα των ΜΜΕ. Ωστόσο, το όργανο αυτό, έστω με την ελλειμματική ως τώρα, λειτουργία του, η κυβέρνηση το απαξίωσε ακόμα περισσότερο. Και δεν μιλάει καν γι'' αυτό. Ο λόγος αυτονόητος. Ένα τέτοιο όργανο, θα είχε λόγο να το φοβάται κάθε εξουσία. Και η σημερινή εξουσία...
Γιάννης Παντελάκης
Διαβάστε ακόμα:
- Δημοσιεύτηκε η προκήρυξη του διαγωνισμού για τις τέσσερις τηλεοπτικές άδειες
