Ως γνωστόν, σύμφωνα με τον κ. καθηγητή, η Τουρκία έχει πρόβλημα με το image της. Αντί όμως να κάνει κάτι η ίδια για να το βελτιώσει, θα πρέπει η Ελλάδα να φροντίσει με την συμπεριφορά της για αυτό.
Υπάρχει μια σχολή σκέψης στην Ελλάδα που υποστηρίζει πως η Τουρκία είναι το θύμα και η Ελλάδα ο θύτης. Απόδειξη: η Ελλάδα πολλαπλασίασε τα εδάφη της σε βάρος της Τουρκίας κι έτσι δημιούργησε στην γείτονα την αίσθηση πως απειλείται.
Όπως ήταν επόμενο η Τουρκία που είναι μια μεγάλη χώρα, αντέδρασε και αντιδρά.
Με απλά λόγια, σύμφωνα με αυτήν την συγκεκριμένη σχολή σκέψης που έχει ισχυρά ερείσματα στον πανεπιστημιακό χώρο, για να πάψει η Τουρκία να αισθάνεται πως απειλείται θα πρέπει να της εκχωρήσουμε δικαιώματα που αποκτήθηκαν με πολέμους και διεθνείς συνθήκες.
Το αντίθετο, δηλαδή η Τουρκία να απειλεί την Ελλάδα, δεν συμβαίνει. Είναι μια εθνική κατασκευή που δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα.
Στην Ελλάδα έχουμε δημοκρατικό πολίτευμα και ο καθένας μπορεί να γράφει και να λέει ελεύθερα και χωρίς συνέπειες ό,τι θέλει. Στην Τουρκία ποτέ δεν υπήρχε αυτή η δυνατότητα ελεύθερης έκφρασης.
Συνεπώς, αυτή η ομάδα των Ελλήνων πανεπιστημιακών που εμφορείται από παρόμοιες απόψεις τελικά συμβάλλει σε έναν εθνικό διάλογο. Στις δημοκρατίες δεν μπορεί όλοι να συμφωνούμε σε όλα.
Χωρίς κραυγές και αφορισμούς για προδοσίες κλπ, ας εξετάσουμε τις απόψεις τους και με επιχειρήματα ας τις ανατρέψουμε. Σε πολλά σημεία είναι πολύ εύκολο. Σε άλλα, πολύ λιγότερα, όπως το Κυπριακό, μπορεί να έχουν κάποιο δίκιο.
Σε αυτές τις περιπτώσεις πάντα το ζητούμενο είναι το πλαίσιο στο οποίο κινούνται όλες οι απόψεις. Και στην προκειμένη περίπτωση οι απόψεις του κ. καθηγητή υπερβαίνουν κατά πολύ αυτό το πλαίσιο. Βρίσκονται εκτός συζήτησης, για έναν απλό λόγο. Δεν υποστηρίζονται από τα γεγονότα. Είναι αυθαίρετες εκτιμήσεις.
Π.χ. η Τουρκία ποτέ δεν υπήρχε περίπτωση να γίνει μέλος της ΕΕ ,όχι γιατί έθετε βέτο η Ελλάδα, αλλά γιατί αντιδρούσε ο σκληρός πυρήνας της. Και το βέτο της Ελλάδας να ήταν καθοριστικό -που δεν ήταν- ήταν απολύτως δικαιολογημένο λόγω της κατοχής της Κύπρου, παρά τα ψηφίσματα του ΟΗΕ.
Ο κ. καθηγητής αποσιωπά πλήρως την οικονομική εξόντωση του Ελληνισμού της Τουρκίας πολύ πριν αναφανεί το Κυπριακό πρόβλημα στις σχέσεις των δύο κρατών. Ενώ όλο του το σκεπτικό αγνοεί το γεγονός πως η Τουρκία είναι μια αναθεωρητική-επεκτατική δύναμη στην ευρύτερη περιοχή. Με το ερμηνευτικό του σχήμα αδυνατεί να δώσει απάντηση γιατί αυτή η χώρα απομονώνεται και γιατί δημιουργείται μια αντι-τουρκική συσπείρωση από κράτη με διαφορετικούς προσανατολισμούς.
Φταίει κάποιο ελληνικό σατανικό σχέδιο ή η νέο-οθωμανική πολιτική των Τούρκων;
Είναι δυνατόν να αντιμετωπίζει ο κ. καθηγητής με συγκατάβαση τον Μπαχτσελί και τους Γκρίζους Λύκους; Τι ανάγκη είχε να το πει;
Οι απόψεις του κ. καθηγητή είναι τόσο διάτρητες που αναμφίβολα τον αδικούν. Ελπίζω να το έχει καταλάβει και ο ίδιος.
Τελικά, μήπως θα έπρεπε να παραιτηθούμε αυτοβούλως από την συνθήκη της Λωζάνης για να βελτιώσουμε το image της Τουρκίας κύριε Ηρακλείδη;
