Η έννοια του σύγχρονου ηγέτη βρίσκεται σε τραγική ανεπάρκεια. Και δεν μιλώ για την μικρή Ελλαδίτσα μας όπου η νέα κυβέρνηση όσο και να σκούζει η αντιπολίτευση, βρίσκει βήμα βήμα τις πατημασιές της.
Αναφέρομαι στην παγκόσμια πιάτσα των ηγετών όπως δραστηριοποιούνται σήμερα σε όλα τα μήκη και πλάτη της υφηλίου. Οι δεήσεις των απλών ανθρώπων προς τους Θεούς τους θα έπρεπε να στοχεύουν ακριβώς σ΄ αυτό. Όχι στο πως θα αντιμετωπίσουν τις δυσκολίες της ζωής τους αλλά στο πως θα μπορέσουν να κυβερνηθούν από ικανούς ηγέτες. Ρίξτε μια ματιά στη ένδεια ηγετών που κατέχει η Ευρώπη. Οι εκλογές γίνονται η μία πίσω από την άλλη και τα κράτη μέλη αδυνατούν να επιλέξουν προσωπικότητες με ηγετική μορφή.
Τα τελευταία χρόνια είναι τόσο κυνική και τόσο πρωτοφανής η ηθική ψαλίδα που δημιουργήθηκε αρνητικά ανάμεσα στους Ευρωπαίους ηγέτες και στον Ευρωπαϊκό λαό που αναρωτιέται κανείς πόσο κοντά βρίσκεται η χρονική στιγμή μίας βίαιης και γενικευμένης ρήξης. Στην αρχή χαρακτηρίστηκε σαν περίεργο. Μετά έγινε ανεξήγητο και ακατανόητο. Και σήμερα είναι φανερό πλέον ότι είναι στοχευμένο και συνειδητό.
Αναφέρομαι στην πολιτική που πρώτα δημιούργησε την κρίση και τώρα προσπαθώντας να την αντιμετωπίσει ισοπεδώνει τα πάντα Οι Ευρωπαίοι ηγέτες βάλθηκαν με το έτσι θέλω να μετατρέψουν τους ανθρώπους σε ανθρωπάκια μειώσουν το βιοτικό τους επίπεδο. Να τους κάνουν φτωχότερους και δυστυχείς. Να αφαιρέσουν τα δικαιώματα τους, αξίες πατροπαράδοτα ισχυρές στη «γηραιά ήπειρο. Να παίξουν ακόμα και με την περηφάνια και την ανθρώπινη αξιοπρέπεια τους. Να κάνουν χάντρες στο αργόσχολο κομπολόι τους τον αριθμό αυτών που θα ζήσουν ή θα πεθάνουν από την τεχνητή κρίση που δημιούργησαν. Τηλεκατευθυνόμενα ανθρωπάκια τους χαρακτήρισε ένας από τους κάπως αργά αφυπνισθέντες οικονομολόγους. Ανθρωπάκια που απέχουν πολύ από την έννοια του ηγέτη και που κατευθύνονται απροσχημάτιστα και ανενδοίαστα από τα διεθνή κερδοσκοπικά κέντρα του χρηματοπιστωτικού συστήματος. Ενός συστήματος που πήρε τον μόχθο των ανθρώπων και τον μετέτρεψε σε ένα εικονικό πλούτο. Και ο πλούτος αυτός – παράγοντας κυρίαρχος παγκοσμίως – παράγει πλέον ηγέτες κατά παραγγελία. Ηγέτες αναλώσιμους με θητεία αλά καρτ.
Συνεδριάζουν και ξανασυνεδριάζουν και οι αποφάσεις τους έχουν μία και μοναδική αγωνία.. Όχι πως θα αντιμετωπίσουν τις δυσκολίες των λαών τους αλλά πως θα περισώσουν το χρηματοπιστωτικό τους σύστημα, την ακεραιότητα της φυλής τους, το εθνικό τους βόλεμα. Δυσκολίες εξωγενείς όπως το μεταναστευτικό πρόβλημα τους αφήνει παγερά αδιάφορους. Απειλές των εξωτερικών συνόρων της Ευρώπης είναι και αυτό πρόβλημα της χώρας που το δέχεται.
Πρέπει να το πάρουμε χαμπάρι. Η Ευρώπη, ειδικά αυτή, δεν πατάει καλά στα πόδια της. Ποδηγετούμενη από μία χώρα, την Γερμανία, δέχεται πλήγματα επώδυνα όπως αυτό της εξόδου της Μεγ. Βρετανίας. Ηγέτες και ηγετίσκοι, οικονομολόγοι και παρατρεχάμενοι δεν κάνουν τίποτα άλλο από το να αναλύουν αριθμούς , δείκτες, στατιστικά. Και από όλα αυτά δεν θα ανακαλύψετε ούτε ένα ίχνος αγωνίας για τον άνθρωπο. Το θεμελιώδες αυτό κύτταρο της ύπαρξης του.
