Του Ανδρέα Ζαμπούκα
Το μεγάλο ζήτημα για τους πολιτικούς είναι πάντα ο συνομιλητής τους. Αυτός που τους βλέπει στην τηλεόραση, που τους διαβάζει, που στέκεται απέναντι στις συγκεντρώσεις και που τρέχει να τους χαιρετήσει στις «πορείες τους προς το λαό».
Αν λοιπόν ο Αλέξης Τσίπρας θέλει να πει κάτι ως πρωθυπουργός, θα πρέπει να σκεφτεί σε ποια αυτιά θα φτάσει ο λόγος του. Επειδή όμως τα αυτιά των ψηφοφόρων του δεν είναι πια και τόσο «ευήκοα», περισσότερο επενδύει στα μάτια τους… Πόσοι άλλωστε, του έχουν μείνει για «λογικές» προσδοκίες; Μόνο αυτοί που μισούν τους προηγούμενους και όσοι έχουν κάτι να πάρουν από τις αναιμικές υποσχέσεις των διορισμών.
Οπότε τι του απομένει μες την μιζέρια του; Να σκαρφιστεί μια νέα στρατηγική χωρίς πολλές αναφορές στην πραγματικότητα. Στο κάτω κάτω, λίγες είναι οι περιπτώσεις που θα πάρουν στα σοβαρά τα νέα του αφηγήματα, μιας και η εμμονική διάθεση της απόστασης από την πραγματικότητα είναι δεδομένη από καιρό.
Οπότε, εδώ ταιριάζει μια χαρά το «είσαι όπως σε θέλουν οι ψηφοφόροι σου». Ταξικός, ονειροπόλος, «δίκαιος», «τιμωρός», ιδεολόγος εναντίον αυτών που «χρεοκόπησαν» τη χώρα και ανερμάτιστος –πάντα πιάνει αυτό- πολυλογάς στην Βουλή και στις δημόσιες εμφανίσεις.
Αλλά το να σου προκύπτει τόση αντίφαση είναι λίγο κωμικό. Τη ώρα δηλαδή, που λες διάφορα τρελά για τους υψηλότερους ρυθμούς ανάπτυξης στην Ευρωζώνη, έρχεται αυτή η άτιμη η ΕΛΣΤΑΤ και ανακοινώνει μείωση του ΑΕΠ κατά 1,4%, κατά το τέταρτο τρίμηνο του ΄16!
Υπό άλλες συνθήκες, και ο πρωθυπουργός και η «ξέφρενη» παρέα του θα είχαν βρεθεί σε κατάσταση πανικού. Σε οποιαδήποτε άλλη χώρα, με ένα σημαντικό ποσοστό πολιτών να διαθέτει αντίληψη μεγεθών και ποσοτικών στοιχείων, δεν θα μπορούσαν να σταθούν πλέον πουθενά. Αλλά η αντίδραση σ΄αυτό είναι «γιατί οι άλλοι τι έκαναν;». Για να απαντήσεις ότι «μπορεί να έκαναν τα ίδια γιατί εσύ ήσουνα ίδιος». Γιατί μιλούσαν με τον ίδιο άνθρωπο που δεν ήθελε να ακούσει για νούμερα και να καταλάβει στοιχεία. Τον λειτουργικά αναλφάβητο που μισεί την αντίληψη και λατρεύει την πρόκληση. Τώρα όμως, μπροστά στην μεγάλη ανάγκη, οι «άλλοι» είναι πολύ λιγότερο ένοχοι και μάλιστα, μέρα με την μέρα, η σημερινή κυβέρνηση ξεπλένει τις αμαρτίες τους.
Η λύση για τον κ. Τσίπρα, είναι κι εδώ, πάρα πολύ απλή. Ας ιδρύσει μια άλλη ΕΛΣΤΑΤ να κάνει τη δουλειά του. Μία παράλληλη υπηρεσία μετρήσεων που θα συνάδει με τις «πολιτικές λύσεις» της οικονομικής του στρατηγικής. Όπως με το «παράλληλο πρόγραμμα», το «παράλληλο τραπεζικό σύστημα» του Δραγασάκη και το «παράλληλο κράτος Δικαίου» που προσπάθησε να δημιουργήσει στο παρελθόν.
Και όλα αυτά, ενταγμένα σε ένα «παράλληλο σύμπαν» που με το στανιό θα μας επιβάλλεται και θα είναι πάντα η διέξοδος στα δύσκολα της πραγματικότητας που συναντάμε μπροστά μας.
Δεν ξέρω αλλά αυτός ο «πλατωνικός δυϊσμός» είναι πια τόσο φιλοσοφικός που είναι καλύτερο να αποφεύγουμε κάθε σοβαρή κριτική και ανάλυση. Μάταιος κόπος να προσπαθείς να αντιμετωπίσεις τις λέξεις που χάνονται στην μαύρη τρύπα του «παράλληλου σύμπαντος»…
